ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΗ

[23] ΕΝΣΤΑΣΗ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑΣ 506 Χ. ΜΕΪΔΑΝΗΣ δημοσίου, στην οποία το δημόσιο συμμετέχει ως fiscus 36 . Στις σχέσεις ιδιωτικού δι- καίου λείπει το στοιχείο της ασκήσεως δημόσιας εξουσίας, το οποίο χαρακτηρίζει, ως γνωστόν, τις σχέσεις του δημοσίου δικαίου 37 . Περαιτέρω, η ιδιωτικού δικαίου δι- αφορά είναι δυνατό να έχει ως αντικείμενο, είτε το υπαρκτό ή ανύπαρκτο έννομης σχέσεως, είτε τις επιμέρους εκδηλώσεις της, ως προς το περιεχόμενο, τα υποκείμενα ή το αντικείμενο του δικαιώματος 38 . Από το άρθρο 867 εδ. α’ ΚΠολΔ σε συνδυασμό με το άρθρο 1 στ. α’ ΚΠολΔ συνάγεται, ότι καταρχάς στην εξουσία κρίσεως των διαι- τητών είναι δυνατό να υπαχθούν όλες οι διαφορές ιδιωτικού δικαίου, οι οποίες υπά- γονται στα τακτικά πολιτικά δικαστήρια 39 . Καταρχήν, επομένως, αντικείμενο της δι- αιτητικής δίκης μπορεί να αποτελέσει μόνο, ο,τιδήποτε αποτελεί αντικείμενο και της πολιτικής δίκης 40 . Η διαιτητική απόφαση μπορεί να είναι αναγνωριστική, καταψηφι- στική ή διαπλαστική. 2. Ελεύθερη διάθεση του αντικειμένου διαφορών Η δεύτερη προϋπόθεση που θέτει το άρθρο 867 εδ. α’ ΚΠολΔ, περιορίζει τον κύ- κλο των διαφορών που επιτρέπεται να υπαχθούν στη διαιτησία καθώς προβλέπει, ότι από τις διαφορές του ιδιωτικού δικαίου, δεκτικές διαιτητικής επιλύσεως είναι μό- νον εκείνες, για τις οποίες υφίσταται ελεύθερη εξουσία διαθέσεως του αντικειμένου τους από τα μέρη. Ως εξουσία διαθέσεως (απαλλοτριώσεως) νοείται η εξουσία του δικαιούχου να εκποιήσει, να επιβαρύνει το δικαίωμα είτε τέλος να παραιτηθεί από αυτό 41 . Όπως τονίζεται και από τη νομολογία, το αντικείμενο της διαφοράς πρέπει να είναι απαλλοτριωτό, όπως κατά κύριο λόγο είναι τα περιουσιακά δικαιώματα, ενοχι- κά και εμπράγματα 42 . Ενδεικτικά έχει κριθεί ότι αντικείμενο της περί διαιτησίας συμφωνίας μπορεί να απο- τελέσουν ναυτικές διαφορές 43 , διαφορές μεταξύ ιδιοκτητών ορόφων 44 καθώς και δι- αφορές μεταξύ εταίρων ή εταίρων και εταιρίας 45 . Ρήτρα διαιτησίας κατά κανόνα κα- λύπτει και διαφορά, η οποία ανακύπτει εξ αδικοπραξίας ενός των συμβαλλομένων ή 36. Βλ. ΑΠ Ολ 8/1996 ΕλλΔνη 1996, 1052 επ.· Φουστούκο σε Κεραμέα/Κονδύλη/Νίκα, ΚΠολΔ ΙΙ, άρθρο 867, αριθ. 2. 37. Βλ. Μητσόπουλο , Πολιτική δικονομία, σελ. 29. 38. Βλ. Γνωμοδότηση Οικονομόπουλου/Μητσόπουλου , ΝοΒ 1975, 1133 επ. (1135). 39. Bλ. Μπέη , Πολιτική δικονομία, τόμ. 20, σελ. 59-60. 40. Βλ. Κουσούλη , Δίκαιο της διαιτησίας, σελ. 28. Το ζήτημα ωστόσο αυτό είναι εριζόμενο και υποστηρίζεται η άποψη ότι στο εύρος της ιδιωτικής δικαιοδοτικής δράσεως εντάσσονται και διαφορές για τις οποίες δεν προβλέπεται δικαιοδοσία των τακτικών πολιτικών δικαστηρίων. Για τα επιχειρήματα υπέρ αυτής της απόψεως, βλ. αντί άλλων Καλαβρό , Η εξουσία κρίσεως των διαιτητών, σελ. 96 επ. 41. Βλ. ΑΠ 1219/2014 ΧρΙΔ 2015, 130· Μπέη , Πολιτική δικονομία, τόμ. 20, σελ. 56, 62. 42. Βλ. ΑΠ 2004/2007 ΧρΙΔ 2008, 730 επ. , ΕφΑθ 1105/2009 ΕφΑΔΠολΔ 2010, 721. 43. Βλ. ΑΠ 1893/2014 ΝΟΜΟΣ, ΕφΠειρ 747/2012 ΝΟΜΟΣ, ΕφΠειρ 1199/1995 ΔΕΕ 1995, 1091 επ. 44. Βλ. ΕφΑθ 2489/1991 ΕΔΠ 1992, 278 επ. 45. Βλ. ενδεικτ. ΑΠ 842/2008 ΝΟΜΟΣ. 12 13