ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΗ

ΕΝΣΤΑΣΗ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑΣ [23] Χ. ΜΕΪΔΑΝΗΣ 509 δεν αφορά το κύρος των πράξεων της αναγκαστικής εκτέλεσης. Την απαίτηση αυτή έχουν την εξουσία να διαθέτουν ελεύθερα τα μέρη και στο στάδιο της αναγκαστικής εκτέλεσης, έχουν δηλ. την εξουσία να συμβιβάζονται ως προς την απαίτηση και τις κατ’ αυτής ενστάσεις, αλλά και να καταργούν την αναγκαστική εκτέλεση, η οποία αν και έχει δημόσιο χαρακτήρα, υπόκειται όμως σε μεγάλο βαθμό στην κυριαρχία των μερών και δεν συντρέχει σοβαρός λόγος αποκλίσεως από τη συμφωνία των μερών, να επιλύεται κάθε σχετική διαφορά τους με διαιτησία. 5. Έκδοση διαταγής πληρωμής για απαίτηση υπαγόμενη στη διαιτησία Για το ζήτημα αυτό φαίνεται να έχουν διαμορφωθεί διαφορετικές ερμηνευτικές κα- τευθύνσεις, ουσιαστικά σε σχέση με το ερώτημα αν η εκδοθείσα διαταγή πληρωμής, παρά την έγκυρη συμφωνία διαιτησίας, ακυρώνεται ή πρέπει να παραπεμφθεί στα πολιτικά δικαστήρια. Αυτό με δεδομένο πάντα ότι η ρήτρα διαιτησίας, εφόσον είναι ισχυρή, αποσπά τη διαφορά από τα πολιτειακά δικαστήρια σε κάθε της έκφανση. Μια πρώτη γνώμη καταλήγει στο ότι πρέπει να γίνει ακύρωση της διαταγής πληρω- μής λόγω υπαγωγής σε διαιτησία, καθώς τότε στερούνται δικαιοδοσίας τα τακτικά δικαστήρια 57 . Αυτό όμως πρέπει να γίνει μόνο μετά από ένσταση διαιτησίας, η οποία ως γνωστό δεν αφορά το δημόσιο συμφέρον, αλλά μόνο την προστασία του οφειλέ- τη. Η δεύτερη άποψη, με βάση την Ολ ΑΠ 16/2002, δέχεται την παραπομπή της σχετι- κής διαφοράς στη διαιτησία, εφόσον φυσικά η σχετική ένσταση αφορά την απαίτηση και μόνο 58 . Σύμφωνα με τρίτη άποψη, δεν είναι δυνατή καν η έκδοση διαταγής πλη- ρωμής, καθώς τα πολιτειακά δικαστήρια έχουν υπαγάγει όλες τις ανακύπτουσες από τη συμβατική σχέση τους διαφορές σε διαιτησία 59 . Βέβαια, δεδομένου ότι σε μια τέ- τοια περίπτωση ο τακτικός δικαστής δεν μπορεί να λάβει υπόψη αυτεπαγγέλτως την ύπαρξη έγκυρης συμφωνίας διαιτησίας σε περίπτωση έκδοσης διαταγής πληρωμής και πάλι η ακύρωση προϋποθέτει ένσταση διαιτησίας με την οποία ο δικαστής θα ακυρώσει ελλείψει σχετικής δικαιοδοσίας τη διαταγή πληρωμής 60 . Δηλαδή το πρα- κτικό αποτέλεσμα δεν διαφέρει από την πρώτη λύση. 57. Βλ. Κονδύλη , Το Δεδικασμένο κατά τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, 2007, σελ. 74. Και ΜΠρΚαλ 32/2014 ΝΟΜΟΣ. 58. Κοντογεωργακόπουλος, Έκδοση διαταγής πληρωμής για απαίτηση για την οποία έχει τεθεί διαιτητική ρήτρα. Αναφυόμενα ζητηματα, ΕΠολΔ 2016, 350-359, 353. Σχετική η ΜΠρΘηβ 304/2015 Αρμ 2017, 427, με παρατηρήσεις Άνθιμου, ο οποίος τονίζει ότι η μονομέρεια που χαρακτηρίζει την έκδοση διαταγής πληρωμής, επιτρέπει για πρώτη φορά τη διατύπωση της ένστασης διαιτησίας στο στάδιο της εκτέλεσης με αποτέλεσμα την πλήρωση της σχετικής πρό- νοιας των άρθρων 263 και 870 ΚΠολΔ . Στο ίδιο άρθρο ο Κοντογεωργακόπουλος επισημαίνει (σελ. 359) ότι η απόφαση αυτή παρέπεμψε κακώς την υπόθεση στους διαιτητές, παρότι η ανα- κοπή αφορούσε τον τίτλο και όχι την απαίτηση. 59. Βλ. Παπαδάκη , Διαταγή Πληρωμής, 2 η έκδ, 2012, σελ. 102-103. 60. Βλ. Φιλιώτη , Σχέση πολιτειακών δικαστηρίων και διαιτησίας, ΕΠολΔ 2015, 506-537, 513. Στην κατεύθυνση αυτή ΜΠρΚαλ 22/2015 ΝΟΜΟΣ. 18