ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΗ

[23] ΕΝΣΤΑΣΗ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑΣ 510 Χ. ΜΕΪΔΑΝΗΣ Γ. Το εύρος της διαιτητικής συμφωνίας Κρίσιμο είναι το ζήτημα της ερμηνείας της συμφωνίας μεταξύ των μερών, προκει- μένου να διαπιστωθεί, αν μία διαφορά υπάγεται ή όχι στο εύρος της ρήτρας διαιτη- σίας 61 . Ζήτημα ερμηνείας της διαιτητικής συμβάσεως δεν γεννάται, εφ’ όσον η βού- ληση των μερών αποδίδεται κατά τρόπο σαφή 62 . Στην περίπτωση αντιθέτως που το δικαστήριο διαπιστώνει κενό ή ασάφεια σχετικά με τις περιεχόμενες στη διαιτητική συμφωνία διαφορές, προσφεύγει, όπως γίνεται δεκτό, στους ερμηνευτικούς κανό- νες των άρθρων 173 και 200 ΑΚ, προκειμένου να κριθεί, αν η συγκεκριμένη διαφο- ρά καλύπτεται ή όχι από τη βούληση των συμβαλλομένων 63 . Κατόπιν αυτού γεννάται το ερώτημα, εάν οι δηλώσεις της βουλήσεως των συμβαλλόμενων μερών θα πρέπει να ερμηνεύονται με ευρύτητα, ώστε να υπάγεται στη δικαιοδοσία των διαιτητικών δικαστηρίων όσο το δυνατόν μεγαλύτερος κύκλος διαφορών, ή εάν αντιθέτως ενδει- κνυόμενη μέθοδος ερμηνείας τους είναι η συσταλτική. Στο πεδίο της διεθνούς διαιτησίας φαίνεται να έχει παγιωθεί η άποψη, ότι θα πρέ- πει η βούληση των μερών να ερμηνεύεται με ευρύτητα, ώστε να καταλαμβάνει το μέ- γιστο δυνατό κύκλο διαφορών 64 . Σε σχέση με την εσωτερική διαιτησία, μάλλον θα πρέπει να γίνει δεκτή παρεμφερής προσέγγιση 65 . Έχει κριθεί σχετικά 66 ότι η συμφω- νία διαιτησίας διατηρεί το κύρος της, ακόμη και όταν η ρήτρα έχει διατυπωθεί με ευρύτητα, όπως και όταν συμβαλλόμενοι υπάγουν σε διαιτησία κάθε διαφορά που θα προκύψει από τη σύμβαση. Γίνεται δεκτό νομολογιακώς, ότι στην περίπτωση της συρροής αξιώσεων, οι οποίες στηρίζονται σε σύμβαση και σε αδικοπραξία ή αδικαι- ολόγητο πλουτισμό, υπάγονται στη διαιτησία και οι εξωσυμβατικές αυτές αξιώσεις αρκεί να συνδέονται με τις αξιώσεις από τη σύμβαση, για τις οποίες υπάρχει έγκυρη διαιτητική ρήτρα 67 . Επίσης έχει κριθεί, ότι από τη διατύπωση της διαιτητικής ρήτρας, «πάσα διαφορά μέλλουσα να προκύψει μεταξύ των εταίρων από την εφαρμογή του 61. Bλ. EφΛαρ 350/2015 NOMOΣ, ΕφΛαρ 338/2012 ΝΟΜΟΣ, ΕφΑθ 8320/2004 ΝΟΜΟΣ· Κερα- μέα/Κουσούλη, ΝοΒ 2006, 977. 62. Βλ. Foustoucos , L’arbitrage -interne et international- en droit privé hellenique, σελ. 56. 63. Βλ. ΑΠ Ολ 1481/1977 ΝοΒ 1978, 1194 επ., ΑΠ 506/2010 ό.π., ΑΠ 2292/2009 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 877/2000 ΝΟΜΟΣ, ΕφΘεσ 87/1999 ΝΟΜΟΣ, από τη θεωρία αντί πολλών Σταματόπουλο , Το νομοθετικό πλαίσιο της διαιτησίας στην Ελλάδα: ΚΠολΔ - Πρότυπος νόμος UNCITRAL αλλη- λεπιδράσεις, ΕΠολΔ 2008, 781 (783)· Foustouco, ό.π., σελ. 55-56. 64. Βλ. σχετικώς Σταματόπουλο , Το νομοθετικό πλαίσιο της διαιτησίας στην Ελλάδα, ΕΠολΔ 2008, σελ. 783. 65. Βλ. όμως ΑΠ 1146/2008 ΝΟΜΟΣ όπου το δικαστήριο δεν ενέταξε σε ρήτρα διαιτησίας που υπάρχει στον Κανονισμό μεταξύ της ΕΤΒΑ και βιομηχανιών, πυρκαγιά σε βιομηχανία, θεω- ρώντας ότι η σχετική απαίτηση από το συμβάν βρισκόταν εκτός πεδίου εφαρμογής της. 66. ΠΠρΑθ 2278/2014 ΝΟΜΟΣ. 67. Βλ. ΑΠ 1219/2014 ό.π., ΑΠ 506/2010 ό.π., ΑΠ 2004/2007 ό.π., ΕφΠειρ 525/2014, ό.π. ΕφΑθ 1213/2006 ό.π., οι οποίες κατ’ αυτόν τον τρόπο αναγνωρίζουν τον κοινό κοινωνικοοικονομι- κό σκοπό των εν λόγω αξιώσεων. Έτσι η ΑΠ 2004/2007 χαρακτηριστικώς αναφέρει ότι: « ...οι 19 20