ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΟΣ ΠΛΟΥΤΙΣΜΟΣ

ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ & Α∆ΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΟΣ ΠΛΟΥΤΙΣΜΟΣ 4 κή αποστολή, επιβάλλει την αποκατάσταση της έκνομης βλάβης της περι- ουσίας του οφειλέτη και της αρχής της ατομικής ευθύνης, η οποία ανάμε- σα στα άλλα επιβάλλει ρητώς την υποχρέωση του προσώπου, που ωφελή- θηκε αδικαιολόγητα σε βάρος του άλλου, να αποδώσει στον τελευταίο αυ- τήν ακριβώς την ωφέλεια. Στο σημείο αυτό προκύπτει και ο θεωρητικός προβληματισμός για τη δια- χείριση της επαναφοράς των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση ως θε- σμού κινούμενου στη μεθόριο του δικονομικού και του ουσιαστικού δικαί- ου, καθώς ενσωματώνει πλήθος βασικών αξιολογήσεων του αμιγώς ιδιω- τικού μας δικαίου, εκφεύγοντας από μια απλή διαδικαστική ευχέρεια. Υπό το ανωτέρω πρίσμα οφείλει ο σύγχρονος ερμηνευτής και εφαρμοστής του δικαίου να εξετάζει το σύνθεμα των διατάξεων αυτών, ιδίως καθώς, όπως προλογικά-προεξαγγελτικά ετέθη, η ένεκα της οικονομικής συγκυρίας ολο- ένα αυξανόμενη προσφυγή των πάσης φύσεως δανειστών στη διαδικασία αναγκαστικής εκποίησης της περιουσίας των οφειλετών τους, μέσω της αξιοποίησης όλου του εύρους των αναγνωριζομένων στο δίκαιό μας γενι- κών και ειδικών εκτελεστών τίτλων, γεννά με γεωμετρική πρόοδο πληθώ- ρα περιπτώσεων, όπου η μεταρρύθμιση ή η ακύρωση του εκτελεστού τίτ- λου θα επιβάλλει την ανατροπή των έκνομων πλέον και επαχθών για την περιουσία του οφειλέτη αποτελεσμάτων της εκτελεστικής διαδικασίας. Η νομικά σημαντική ανάγκη εύστοχης θεώρησης του θεσμού της επαναφο- ράς των πραγμάτων επιβάλλει την αντιμετώπισή του ως ενός ιδιαίτερου δικονομικού μεν μέσου έγερσης μιας αξίωσης με ουσιαστικού όμως δικαί- ου υπόβαθρο, η οποία διαπλάθει μια ειδική εκ του νόμου ενοχή σε βάρος του αδικαιολογήτως ωφελημένου από την εκτελεστική διαδικασία δανειστή 7 . Β. Η επιλεγείσα ανάπτυξη Προκειμένου για την επίλυση του προεκτεθέντος νομικά σημαντικού ζητή- ματος η ανάπτυξη της παρούσης συμβολής έλαβε την ακόλουθη δομή, ανα- πτυσσόμενη σε δύο ισοσθενή βασικά μέρη. Το πρώτο μέρος συντίθεται από δύο απολύτως αλληλένδετα κεφάλαια. Στο πρώτο εξ αυτών διερευνάται η 7.  Η διενεργηθείσα εκτέλεση δεν τυγχάνει τυπικά άκυρη ή ανίσχυρη, αλλά αδικαιο- λόγητη και de facto αποδυναμωμένη. Για τον εύστοχο χαρακτηρισμό της αναγκα- στικής εκτέλεσης ως αδικαιολόγητης, βλ. Απαλαγάκη , (1994), σ. 30 επ. 6 7 8