ΔΙΚΑΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ

V Με ιδιαίτερη χαρά προλογίζω το ανά χείρας βιβλίο. Το παρόν σύγγραμμα προσθέτει την προσωπική πρόταση του συγγραφέως γύρω από τον τρόπο δι- δασκαλίας του μαθήματος της πνευματικής ιδιοκτησίας, ζήτημα που συζητεί- ται ζωηρά διεθνώς. Ο περιηγητής του διαδικτύου θα συναντήσει αθρόα δια- γράμματα διδασκαλίας του μαθήματος εκ μέρους επιφανών ξένων καθηγητών, θεωρητικών, αλλά και φορέων, προσιτά τόσο στους σπουδαστές, όσο και στον ενδιαφερόμενο ανήσυχο στοχαστή. Η δομή της ανάπτυξης του παρόντος βιβλί- ου παρέχει ήδη ικανό δείγμα γραφής των σχετικών προβληματισμών το συγ- γραφέα. Συγκεκριμένα μετά την πρώτη εισαγωγική παράγραφο (όπου και ενδιαφέ- ρουσα ανάλυση της σχέσης μεταξύ πνευματικής ιδιοκτησίας και δικαιώματος στην έκφραση και την Τέχνη ως δικαιωμάτων επικοινωνίας ), ο σ. πραγματεύε- ται στις πέντε επόμενες παραγράφους -κατά το ειωθός- το δικαίωμα της πνευ- ματικής ιδιοκτησίας (το αντικείμενο, το υποκείμενό του, τις απορρέουσες από αυτό ηθικές και περιουσιακές εξουσίες, τους περιορισμούς και την διάρκειά του). Στην ενότητα αυτή επιλέγει να εκθέσει τα κοινά χαρακτηριστικά του δι- καιώματος εύλογης αμοιβής, δικαιώματος που απαντάται πλέον (όχι μόνον ως συγγενικό, αλλά) ολοένα συχνότερα. Στην επόμενη χωριστή παράγραφο παρουσιάζεται το καθεστώς κατηγορι- ών πνευματικών έργων που έτυχαν ειδικών ρυθμίσεων, ήτοι των οπτικοακου- στικών, των φωτογραφικών και των προγραμμάτων ηλεκτρονικών υπολογι- στών, σχετικά με τα τελευταία εκ των οποίων επισημαίνεται η εκ μέρους του νομοθέτη εισαγωγή φρασιολογίας πλάσματος δικαίου (3 §3 ν. 2121/1993: «θε- ωρούνται»). Έτσι από τις ειδικές αυτές περιπτώσεις αποκλίσεων από το γενικό δίκαιο της πνευματικής ιδιοκτησίας ο σ. εισάγει ομαλότερα τον αναγνώστη στο δίκαιο των συγγενικών δικαιωμάτων. Ο σ. επισημαίνει τον ετερόκλητό τους χαρακτήρα και ως εκ τούτου αποδέχεται και την τάση να συγκαταλέγονται σε αυτά όχι μόνον όσα καταστρώνονται σαν τέτοια από τον νομοθέτη στο οικείο κεφάλαιο του ν. 2121/1993, αλλά και κάποια επί πλέον «ιδιόρρυθμα» δικαιώ- ματα, ήτοι των κατασκευαστών βάσεων δεδομένων και διοργανωτών αθλητι- κών αγώνων. Στο ίδιο κεφάλαιο («ειδικές κατηγορίες έργων και δικαιωμάτων»), ο σ. πραγματεύεται και το δικαίωμα επί της ιδίας εικόνος καθώς και το συνα- φές right of publicity. Υπενθυμίζεται ότι στον γερμανικό νόμο για την πνευμα-