ΔΙΚΑΙΟ ΤΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΑΓΟΡΑ

X λυση των χρηματιστηριακών Κανονισμών ως εργαλείων (ρυθμισμένης) αυτορρύθ- μισης των συναλλαγών. Αντικείμενο της επόμενης παραγράφου είναι η πρόσβαση στην οργανωμένη αγο- ρά. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η διαμόρφωση της αντίστοιχης αξίωσης πρόσβασης των συναλλασσομένων έναντι του εκάστοτε διαχειριστή της αγοράς. Μέσα από την προσπάθεια θεμελίωσης μίας αντίστοιχης αξίωσης αναδεικνύεται ιδιαίτερα η διάδραση του δικαίου των συμβάσεων με το δίκαιο του ελεύθερου ανταγωνισμού, η οποία συμπυκνώνεται σε μία αναγκαστική (για τον διαχειριστή της οργανωμένης αγοράς) σύμβαση. Επιπλέον εντός του ίδιου πλαισίου η ανάλυση στρέφεται στην συστηματική ένταξη των συμβάσεων πρόσβασης των συναλλασ- σομένων με τον διαχειριστή των δικτύων και τον διαχειριστή της αγοράς στους γνωστούς συμβατικούς τύπους του Αστικού Κώδικα. Μέσα από αυτό το πρίσμα δί- νεται στον συγγραφέα η ευκαιρία να αντιπαρατεθεί εκτεταμένα με ένα από τα μεί- ζονα πρακτικά προβλήματα της ελληνικής ενεργειακής αγοράς κατά τα τελευταία χρόνια, καθώς και με την υπάρχουσα νομολογία και θεωρία. Πρόκειται για το ερώ- τημα της ευθύνης των δύο διαχειριστών για τις οφειλές που γεννώνται από τις συναλλαγές της αγοράς. Μεθοδικά ο συγγραφέας αναλύει βασικές έννοιες, πάνω στις οποίες θα μπορούσε να θεμελιωθεί η συγκεκριμένη ευθύνη, έννοιες όπως η αναγκαστική σύμβαση, η εκκαθάριση των συναλλαγών (clearing) και ο κεντρικός αντισυμβαλλόμενος. Η επόμενη παράγραφος, διαχείριση και λειτουργία της αγοράς, είναι –από δογμα- τικής σκοπιάς– από τις πλέον ενδιαφέρουσες του βιβλίου. Ο συγγραφέας αφορ- μώμενος από την ηλεκτρονική φύση των συναλλαγών στην οργανωμένη αγορά ερευνά σε βάθος ειδικά το ερώτημα της επίλυσης ειδικών προβλημάτων ανώ- μαλης εξέλιξης της παροχής του διαχειριστή της αγοράς στους συναλλασσόμε- νους. Ιδιαίτερα θέτει το ερώτημα της επάρκειας (ή μη) της λογικής του κλασσικού casus sentit dominus, αρχή η οποία διέπει την συμβατική ευθύνη του ΑΚ, ώστε να αποδοθεί δικαιοσύνη σε ένα περιβάλλον ηλεκτρονικής και ιδιαίτερα αλγοριθμικής διαχείρισης των συναλλαγών. Η ανάλυση εδώαντλεί επιχειρήματα από ποικίλα πε- δία θεωρητικής προσέγγισης, όπως από την συγκριτική επισκόπηση άλλων έννο- μων τάξεων, από την οικονομική ανάλυση του δικαίου και από την ιστορία του ΑΚ. Καταλήγει με αυτό τον τρόπο στην διατύπωση μίας αρκετά συγκεκριμένης πρότα- σης για την δογματική ανάλυση, βασισμένης στην παλιά θεωρία των σφαιρών ευ- θύνης, την οποία – όπως επανειλημμένως τονίζει – περιορίζει στο πεδίο της ψη- φιακής επικοινωνίας με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Στη συνέχεια, στις παραγράφους 6 και 7 η μελέτη στρέφεται στις συναλλαγές στην οργανωμένη αγορά και ειδικά στον τρόπο με τον οποίο συνάπτονται οι συμβάσεις εντός αυτής. Η ιδιαιτερότητα της οργανωμένης αγοράς έγκειται αφενός στην πο- λυμερή δομή της, αφετέρου στην ανωνυμία, με την οποία περιβάλλεται για ρυθμι- στικούς λόγους η υποβολή προσφορών από τους συναλλασσόμενους. Ο συγγραφέ- ας θέτει το ερώτημα, αν αυτές οι συνθήκες στέκονται εμπόδιο, ώστε να υπαχθεί η συγκεκριμένη διαδικασία στις διατάξεις του ΑΚ για την σύναψη συμβάσεων. Αφού απορρίψει την σχετική άποψη καταρχάς ήδη από μεθοδολογικής απόψεως, η με-