ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ

69 Στο πρώτο, ανά χείρας βιβλίο, θα εκτεθεί η γενική θεωρία που είναι σημαντική στον ωραίο αυτό κλάδο τόσο για να μην απολέσει τον συστηματικό του χαρακτήρα και τη λο- γική του κομψότητα, όσο για να μην υποβιβαστεί σε ένα σύνολο λύσεων ατάκτως εκτε- θειμένων. Η επιμονή στη γενική θεωρία (τους γενικούς κανόνες) βασίζεται στην πίστη ότι έτσι καλλιεργείται καλύτερα το νομικό πνεύμα που απαιτεί ιδιαίτερες δεξιότητες, ιδί- ως σήμερα, την εποχή της περιπλοκότητας. Είναι λοιπόν και παιδευτικός ο λόγος που κα- θιστά αναγκαία την έκθεση με πληρότητα των γενικών κανόνων. Τέλος, είναι αλήθεια ότι το ιδ.δ.δ. και ιδίως το ειδικό μέρος και το δικονομικό διεθνές γνωρίζουν, λόγω του ενω- σιακού δικαίου, τάχιστη ανάπτυξη με τρόπο ώστε να ανταγωνίζονται σε όγκο τους κα- νόνες του εσωτερικού αστικού δικαίου 149 . Το γενικό μέρος δεν θα πρέπει να απορροφη- θεί από την ορμή της ανάπτυξης των άλλων δύο, λίαν σημαντικών επίσης, πεδίων του ιδ.δ.δ., γιατί αυτά δεν μπορούν να υποστηριχθούν, κατανοηθούν, εφαρμοσθούν άνευ του θεμελιώδους γενικού μέρους. Όλο το εν στενή εννοία ιδ.δ.δ. μπορεί να συνοψισθεί στην εφαρμογή του δικαίου της πο- λιτείας που συνδέεται στενότερα με μία ιδιωτική έννομη σχέση (με διόρθωση βέβαια ολοένα και περισσότερων στοιχείων ουσιαστικής δικαιοσύνης) κατά την αρχή της εγγύ- τητας και της ουσιαστικής δικαιοσύνης και στην αναγνώριση εννόμων καταστάσεων νο- μίμως υποστατών κατά το δίκαιο συγκεκριμένης πολιτείας καταγωγής των κατά την αρ- χή της αναλογικότητας. Η επίλυση των ζητημάτων του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου έχει μία σοβαρή μεθοδολογι- κή διάσταση, άνευ της οποίας είναι αδύνατη η ορθή κατανόηση και επίλυση των επιμέ- ρους ζητημάτων που απαρτίζουν το ειδικό μέρος. Επιβάλλεται συνεπώς, κατά πρώτο, η εξέταση των γενικών κανόνων (Βιβλίο 1 ο ) οι οποίοι συγκροτούν το γενικό μέρος του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου, με τη διαφορά ότι στο πα- ρόν σύγγραμμα το γενικό μέρος δεν περιορίζεται μόνο στο ουσιαστικό ιδιωτικό διεθνές δίκαιο αλλά στο σύνολο του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου και επιχειρεί για πρώτη φορά να συλλάβει και το δικονομικό διεθνές δίκαιο από τη σκοπιά της μεθόδου και των γενι- κών αρχών (ή γενικών κανόνων) 150 . 149. Βλ. έτσι, για παράδειγμα, η ανάλυση του κληρονομικού διεθνούς δικαίου και του κανονισμού «κληρονομικές σχέσεις» 650/2012 (Χ. Παμπούκης (επιμ.), Νομική Βιβλιοθήκη, 2016) είναι ανάλο- γου ανάλυσης και όγκου με επιφανή κληρονομικά δίκαια ουσιαστικού εσωτερικού δικαίου. 150. Το γενικό μέρος στη σύγχρονη βιβλιογραφία έχει μία τάση υποχώρησης, κακώς γιατί αποτελεί το μεθοδολογικό βάθρο του ιδ.δ.δ., έναντι του ειδικού μέρους, βλ. για παράδειγμα την έκταση των ζητημάτων του γενικού μέρους έναντι του ειδικού στον A. Briggs, Private International Law in English Courts , OUP, 2014, με εξαίρεση τις γενικές αρχές, σ. 4 επ., παρ. 1.09 επ., πιθανά και λό- γω σχετικής ένδειας νομολογιακών προηγουμένων ιδίως στα αγγλοσαξονικά δίκαια. Την αντίθε- τη αντίληψη υπηρετεί το ανά χείρας έργο. Το γενικό μέρος είναι θεμελιώδες άνευ του οποίου δεν υπάρχει βαθειά και επαρκής κατανόηση και ως προς τον χειρισμό του ειδικού μέρους. 127 128 ΣΥΝΟΠΤΙΚΟ ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΕΡΓΟΥ