ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ

70 ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ Θα ακολουθήσει σε μεταγενέστερη έκδοση η εξέταση της ρύθμισης αφενός του ειδικού μέρ ους, δηλαδή της ρύθμισης ζητημάτων που αναφέρονται στο ανθρώπινο βίο εντός κοινωνίας, από τη γέννηση έως το θάνατο και αφετέρου του δικονομικού διεθνούς δι- καίου (βιβλίο 2 ο ) . Ως προς το ειδικό μέρος, η αρχή βέβαια είναι το πρόσωπο, τα φυσικά και νομικά πρό- σωπα ως υποκείμενα του δικαίου ιδιαίτερα από τη σκοπιά ιδιωτικού διεθνούς δικαίου. Οι κατηγορίες αυτές είναι τα υποκείμενα, φυσικά και νομικά πρόσωπα, από τη γέννησή τους (δημιουργία για τα νομικά πρόσωπα) έως και το θάνατό τους (τέλος για τα νομικά πρόσωπα), καθώς και οι σχέσεις που αναπτύσσουν προς αλλήλους δηλαδή οι οικογενει- ακές τους σχέσεις (για τα φυσικά πρόσωπα) και οι συναλλακτικές (δικαιοπραξίες) εν ευ- ρεία εννοία, αλλά και οι σχέσεις τους με τα πράγματα (εμπράγματο διεθνές) και, τέλος, η διεθνής κληρονομική διαδοχή. Το ειδικό μέρος έχει αναπτυχθεί περισσότερο από το γε- νικό μέρος, λόγω του ευρύτατου και πολύπλοκου ρυθμιστικού διεθνούς περιβάλλοντος το οποίο περιλαμβάνει μεταξύ άλλων διεθνών συμβάσεων, του δεσπόζοντος πλέον ευ- ρωπαϊκού ιδιωτικού διεθνούς δικαίου και της πληθώρας, πλέον, κανονισμών κ.λπ . Έχει προταθεί 151 μία αντίληψη για το ολιστικό ιδιωτικό διεθνές δίκαιο ως το δίκαιο της αλλοδαπότητας το οποίο είναι ευρύτατο μεθοδολογικά αλλά και ως προς το ουσιαστικό του πεδίο. Έτσι, το ολιστικό ιδιωτικό διεθνές δίκαιο περιλαμβάνει ένα πολιτειακό μέρος, κανόνες δηλαδή που ρυθμίζουν τον διεθνή αστικό βίο και ένα συναλλακτικό μέρος που έχει ως αντικείμενο κυρίως την πολυποίκιλη διεθνή επιχειρηματική δραστηριότητα. Στην παραδοσιακή αντίληψη, το πρώτο συγκροτεί το ιδιωτικό διεθνές δίκαιο, ενώ το δεύτερο το δίκαιο διεθνών συναλλαγών 152 , με τμήματα που είναι κοινά. Είναι προφανές ότι μετα- ξύ των δύο κλάδων, κυρίως ως προς το ενοχικό, τα νομικά πρόσωπα και την επίλυση δι- εθνών διαφορών, υπάρχουν κοινές αναπτύξεις, αφού οι θεματικές αυτές απασχολούν και τους δύο κλάδους. Τέλος, το δικονομικό διεθνές δίκαιο θα εξετασθεί ως σύνολο (και επικεντρώνεται αφε- νός στη διεθνή δίκη, τους κανόνες διεθνούς δικαιοδοσίας, τη δικαστική συνεργασία και αφετέρου στην αναγνώριση και εκτέλεση αλλοδαπών αποφάσεων και οιονεί δημόσιων πράξεων). Το δικονομικό διεθνές δίκαιο, έχει ως αντικείμενο τη διεθνή δίκη και τη διε- θνή δικαστική συνεργασία. Δηλαδή συγκροτεί και έχει ως αντικείμενο το ένδικο ιδιωτι- κό διεθνές δίκαιο. Λόγω της ιδιαιτερότητας των πηγών του και της ιστορικής του εξέλιξης, ιδίως ως προς το ευρωπαϊκό δικονομικό διεθνές δίκαιο, επιβάλλεται η εξέτασή του με βάση τα κυριότερα νομοθετήματα και τους εθνικούς κανόνες που το συγκροτούν, καθώς η εξέταση ανά κα- τηγορία ζητημάτων καθίσταται δυσχερής λόγω αναπόφευκτων επαναλήψεων, αλλά κυ- ρίως διότι το σύγχρονο δικονομικό διεθνές δίκαιο (και ιδίως το ευρωπαϊκό) έχουν συ- γκροτηθεί, επί του παρόντος, αποσπασματικά κατά νομοθετήματα, κυρίως ευρωπαϊκούς θεματικούς κανονισμούς, γεγονός που επιτάσσει την εξέτασή τους κατά το υλικό πεδίο 151. Ch. Pamboukis, “Droit international privé hollistique: Droit uniforme et droit international pri- vé”, RCADI , t. 330 (2007), 15-474. 152. Χ. Παμπούκη (επιμ.), Δίκαιο διεθνών συναλλαγών , Νομική Βιβλιοθήκη, 2009. 129 130 131