ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ
370 ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ από τα κορυφαία θέματα επιστημονικής έρευνας και συζήτησης 920 ως προς τη γενική θεωρία του ιδ.δ.δ., που ολοένα και περισσότερο περιορίζεται υπό το βάρος του διογκούμενου ειδικού μέρους. *** §2. Το μεθοδολογικό βάθρο: η διάκριση δημιουργίας και αναγνώρισης εννόμων σχέσεων και καταστάσεων Το γενικό αυτό μέρος της προβληματικής της μεθόδου αναγνώρισης θα οργανωθεί κυρίως γύρω από συγκεκριμένα ερωτήματα, τα οποία θεωρούνται θεμελιώδη και συζητούνται ακόμη στη δι- εθνή επιστήμη. Η μέθοδος της αναγνώρισης αναπτύσσει (ή ακριβέστερα επανοριοθετεί) το άλλο σημαντικό σκέλος του κλάδου σε σχέση με τους κανόνες επιλογής δικαίου, καθιστώντας το δίπτυ- χο επιλογής δικαίου και αναγνώρισης εννόμου σχέσεως θεμελιώδες. Γιατί πράγματι, το σύγχρονο ιδ.δ.δ. που έχει ως λειτουργία την εισαγωγή αλλοδαπών κανόνων και εννόμων καταστάσεων στο forum, αντιμετωπίζει θεμελιακά δύο καταστα- τικές υποθέσεις εργασίας: η πρώτη αφορά στη συγκρότηση εννόμου σχέσεως με βάση αίτημα των μερών (π.χ. να αναγνωρισθεί ο Χ ως οφειλέτης), όταν για την εφαρμογή του κατάλληλου κανόνα δικαίου είναι απαραίτητη προκριματικά η αναζήτηση του εφαρμο- στέου συστήματος δικαίου στο οποίο θα περιέχεται, εφόσον ανιχνεύεται στοιχείο αλ- λοδαπότητας. Σχετικά με την υπόθεση αυτή εργασίας, που προϋποθέτει την ανεύρεση του εφαρμοστέου δικαίου, έχουν συγκροτηθεί ως γνωστό κυρίως η μέθοδος του κανό- να σύγκρουσης, αλλά και η μέθοδος των κανόνων αμέσου εφαρμογής και των ουσιαστι- d’établissement. Remarques sur deux arrêts récents de la Cour de justice des Communautés eu- ropéennes”, Rev.crit.dip 2003.373, Χ. Παμπούκης, Νομικά πρόσωπα και ιδίως εταιρίες στο ιδιω- τικό διεθνές δίκαιο , 2004, adde CJCE 13.12.2005 Sevic C-411/2003. Εξάλλου, καταδείχθηκε η επι- κράτηση της μεθόδου ειδικότερα σε θέματα προσωπικής κατάστασης (v. Romano, op.cit . βιβλι- ογραφία ενότητας) και ιδιαίτερα όσον αφορά την αναγνώριση συμφώνων συμβιώσεως, γάμων, πράξεων λύσεως του γάμου και υιοθεσίες που έχουν λάβει υπόσταση με οιονεί δημόσια πράξη είτε το δίκαιο της εγγραφής για την Curry-Summer ( All’s well that end registered – The Substan- tive and Private International Law Aspects of Non-Marital Registered Relationships in Europe, Antwerp, 2005) είτε την lex auctoritatis για τον P. Orejudo Prieto de los Mojos ( La celebraci ó n y el reconocimiento de la validez del matrimonio en derecho internacional privado espagnol , Pamplona, 2002, p. 284 método del reconocimiento). Βλ. επίσης τις τοποθετήσεις υπέρ της μεθό- δου αναγνώρισης της πλειοψηφίας της σύγχρονης επιστήμης του ιδ.δ.δ. (P. Lagarde, G. Kessler, M. Sherer, D. Hernich, Quinones Escamez, Jayme et Kohler, Ballarino et Mari) όπως αναφέρο- νται από τον Romano ( op.cit . βιβλιογραφία ενότητας) που επιτρέπουν να ισχυρισθούμε ότι η μέ- θοδος της αναγνώρισης είναι πλέον αδιαμφισβήτητη ως προς τη θετικότητά της. Βλ. και G. Pano- poulos, “Pour une nouvelle compréhension du droit international des sociétés à la lumière de la jurisprudence de la Cour de justice: du conflit de lois au conflit d’autorités”, Cahiers de droit européen 2006, σ. 697-732. 920. Βλ. την πρόσφατη έκδοση P. Lagarde (dir.), La reconnaissance des situations en droit internatio- nal privé , Pedone, 2013, που οργανώθηκε επί τη ευκαιρία της βράβευσης του P. Lagarde με το βραβείο διεθνούς δικαίου της Χάγης με τη μορφή συνεδρίου με συμμετέχοντες τους P. Lagarde, P. Mayer, P. Kinsch, St. Bariatti, Chr. Kohler, C. Kessedjian, S. Bollée, H. van Loon, Ch. Pamboukis, E. Pataut, T. C. Hartley, S. Romano, J. Basedow. Βλ. επίσης στην ελληνική επιστήμη τη διδακτορι- κή διατριβή του Σωμαράκη, Η μέθοδος της αναγνωρίσεως... (ό.π. σε βιβλιογραφία ενότητας) και Χ. Παμπούκη, Η μέθοδος της αναγνώρισης..., σε Τιμ. τομ. Βρέλλη , ό.π. σε βιβλιογραφία ενότητας. 515
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy NDg3NjE=