ΠΟΙΝΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ

908 Ν. ΚΟΥΛΟΥΡΗΣ ΓΕΝΙΚΟ ΜΕΡΟΣ Άρθ. 110Α ΓΕΝΙΚΟΜΕΡΟΣ θρου 106 ΠΚ, σημειώνεται ότι στην περίπτωση των ανάπηρων ισοβιτών κρατουμέ- νων ο νομοθέτης, αντίθετα με τις προηγούμενες κατηγορίες περιπτώσεων, «δεν επα- ναλαμβάνει τη γενική αποδέσμευση» από τις προϋποθέσεις χορήγησης της απόλυσης υπό όρο [ Καϊάφα-Γκμπάντι , Δίκαιο των ποινικών κυρώσεων, 2016, 602], παρατηρεί- ται όμως και ότι «στις περιπτώσεις του άρθρου 110Α ΠΚ, η καλή ή μη διαγωγή και κατά συνέπεια η τέλεση πειθαρχικών παραπτωμάτων δεν λαμβάνεται υπ’όψιν γιατί η ένταση της νόσου αποκλείει κάθε πιθανότητα υποτροπής προς τέλεση νέων αξιόποι- νων πράξεων» [ Παπαθανασόπουλος , 2016, 21]. Η διακρίβωση του γεγονότος ότι ο κατάδικος πάσχει από τις ασθένειες ή παρουσιά- ζει τις αναπηρίες που προβλέπονται περιοριστικά στη ρύθμιση, γίνεται από το συμ- βούλιο πλημμελειοδικών ή, σε περίπτωση καταδίκου ο οποίος εκτίει ποινή ισόβι- ας κάθειρξης, από το συμβούλιο εφετών, μετά τη διενέργεια ειδικής ιατρικής πραγ- ματογνωμοσύνης και την πιστοποίηση του ποσοστού αναπηρίας, ιδίως εφόσον αυ- τό δεν έχει βεβαιωθεί από το Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕ.Π.Α.). Επομένως, ο αρμόδιος εισαγγελέας, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθετική ρύθμιση, όπως τρο- ποποιήθηκε με το άρθρο 14 Ν 4571/2018, δεν μπορεί να αρκεστεί στην τυχόν υπάρ- χουσα πιστοποίηση της αναπηρίας από ΚΕ.Π.Α. και πρέπει να διατάσσει σε κάθε περί- πτωση τη διενέργεια της ειδικής πραγματογνωμοσύνης. Η αλλαγή αυτή ήταν αποτέ- λεσμα της απόλυσης υπό όρο κρατουμένου με την προσκόμιση πλαστών και χαλκευ- μένων ιατρικών πιστοποιητικών βάσει των οποίων πιστοποιήθηκε υψηλό ποσοστό αναπηρίας από ΚΕ.Π.Α., υπόθεση που απασχόλησε έντονα τον δημόσιο βίο της χώ- ρας τον Σεπτέμβριο 2018. Η πραγματογνωμοσύνη διατάσσεται από τον αρμόδιο κατά περίπτωση εισαγγελέα (πλημμελειοδικών ή εφετών) ύστερα από την υποβολή αίτησης του ενδιαφερόμενου καταδίκου. Η πραγματογνωμοσύνη ή, σύμφωνα με τη νέα ρύθ- μιση, και η βεβαίωση από το ΚΕ.Π.Α. υποβάλλεται από τον ίδιο εισαγγελέα στο αρμό- διο συμβούλιο μαζί με την πρότασή του. Εάν συντρέξουν οι δύο προϋποθέσεις (αί- τηση του καταδίκου και διαπίστωση από το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο ότι υπάρ- χει κάποια από τις συγκεκριμένες νόσους ή αναπηρίες) η απόλυση είναι υποχρεωτι- κή [ Σπυράκος , Συστηματική Ερμηνεία ΠΚ, 2005, 1264]. Όπως προαναφέρθηκε, αυτό ισχύει όταν εκτίεται ποινή κατά της προσωπικής ελευθερίας πρόσκαιρης διάρκειας (με την προϋπόθεση ότι έχει εκτιθεί με οποιονδήποτε τρόπο το 1/5 της ποινής εάν αυτή είναι πρόσκαιρη κάθειρξη), ενώ η έκτιση της ποινής ισόβιας κάθειρξης στην κατοικία του καταδίκου δεν αποσυνδέεται από τη συνδρομή των προϋποθέσεων των άρθρων 105 και 106 ΠΚ [ Καϊάφα-Γκμπάντι , Δίκαιο των ποινικών κυρώσεων, 2016, 602], εφό- σον βεβαίως είναι εφαρμόσιμες λόγω έλλειψης ειδικής διαφορετικής ρύθμισης στο άρθρο 110Α ΠΚ, κάτι που συμβαίνει όσον αφορά την εκτίμηση της διαγωγής του κρα- τουμένου, όχι όμως και όσον αφορά το ελάχιστο χρονικό όριο της ποινής που πρέπει να έχει εκτιθεί, για το οποίο προνοεί εν προκειμένω ο νομοθέτης. Η ειδική πραγματογνωμοσύνη της παρ. 4 του άρθρου 110Α ΠΚ. Οι λεπτομέρειες σχετικά με την ειδική πραγματογνωμοσύνη που διατάσσεται από τον εισαγγελέα κα- θορίζονται με κοινή απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Υγείας. Σύμφωνα με αυτήν τη νομοθετική εξουσιοδό- 3