ΠΟΙΝΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ

Ν. ΚΟΥΛΟΥΡΗΣ 913 ΓΕΝΙΚΟ ΜΕΡΟΣ Αναστολή της ποινής υπό όρο και απόλυση υπό όρο Άρθ. 110Α Δικονομικά ζητήματα. Αφού η συγκεκριμένη ειδική, εξαιρετική μορφή της απόλυσης υπό όρο διαμορφώνεται με γνώμονα το ανθρωπιστικό ενδιαφέρον για την υγεία του καταδίκου, ανεξαρτήτως της ειδικοπροληπτικής στόχευσης του θεσμού [ή και σε συν- δυασμό με αυτήν, στην περίπτωση των κρατουμένων με αναπηρία τουλάχιστον 80% που εκτίουν ποινή ισόβιας κάθειρξης], είναι δικαίωμα του καταδίκου να αξιοποιήσει τη νομοθετική πρόβλεψη [ Σπυράκος , Συστηματική Ερμηνεία ΠΚ, 2005, 1264]. Συνακόλουθα, υποστηρίζεται ότι ο ίδιος μπορεί να εκτιμήσει εάν θα υποβάλει σχετική αίτηση (χωρίς την οποία στην προκείμενη περίπτωση δεν κινείται η διαδικασία της απόλυσης υπό όρο) ή εάν θα επιδιώξει να απολυθεί υπό όρο σύμφωνα με τις ρυθμί- σεις των άρθρων 105 και 106 ΠΚ, εφόσον πληρούνται οι προϋποθέσεις που προβλέ- πονται σ’ αυτά. Από τη στιγμή μάλιστα που δεν τίθενται σ’ αυτόν υποχρεώσεις σχετικά με τον τρόπο ζωής ή διαμονής του -εξαιρουμένης πλέον της περίπτωσης των ισοβιτών, που αυτό είναι δυνατόν όπως στην απόλυση υπό όρο βάσει των άρθρων 105-106 ΠΚ και της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα σε όλες τις άλλες περιπτώσεις- (και, συνε- πώς, περιορίζεται το πεδίο εφαρμογής της ανάκλησης αυτής της μορφής απόλυσης υπό όρο), δεν αποκλείεται ο κατάδικος να ζητήσει να εφαρμοστεί στην περίπτωσή του αυ- τή η ρύθμιση, επιδιώκοντας ή αποφεύγοντας, είτε εξαρχής είτε εκ των υστέρων, με (νε- ότερη) αίτησή του την επιβολή υποχρεώσεων ή την ανάκλησή τους. Αντιστοίχως, κατά την ίδια άποψη, ο εισαγγελέας πλημμελειοδικών, εάν διαπιστώνει ότι ο κατάδικος που ζητεί να απολυθεί βάσει του άρθρου 110Α ΠΚ, πληροί τις χρονικές προϋποθέσεις του άρθρου 105, μπορεί να εισηγηθεί την απόλυση υπό όρο σύμφωνα με το άρθρο 106 ΠΚ, αφού ζητήσει και λάβει τις κατάλληλες πληροφορίες από τον τηρούμενο στο κατά- στημα κράτησης φάκελο του καταδίκου, χωρίς την επιβολή υποχρεώσεων και χωρίς να προηγηθεί η διενέργεια της ειδικής πραγματογνωμοσύνης για την ύπαρξη της πάθησης ή της αναπηρίας [ Σπυράκος , Συστηματική Ερμηνεία ΠΚ, 2005, 1264-1266]. Με ρητή νομοθετική πρόβλεψη, κατά του βουλεύματος του συμβουλίου εφετών που αποφαίνεται επί αιτήσεως για την απόλυση καταδίκου με αναπηρία που εκτίει ισόβια κάθειρξη μπορεί να ασκηθεί αναίρεση (παρ. 4 άρθρου 110Α ΠΚ). Επίσης με ρητή νο- μοθετική πρόβλεψη (παρ. 5 άρθρου 110Α ΠΚ) η απόλυση υπό όρο κατά τις παρ. 1 και 2 χορηγείται μόνο μια φορά και επεκτείνεται αυτοδικαίως σε όλες τις συντρέχουσες στην έκτιση ποινές, για τις οποίες μπορεί να καθοριστεί συνολική ποινή κατ’ άρθρο 551 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Ο νομοθέτης δεν έχει περιλάβει εδώ και την παρ. 3, θεωρείται όμως ότι και οι περιπτώσεις που υπάγονται σ’ αυτήν δεν εξαιρούνται από τη ρύθμιση, αφού έχουν κοινή δικαιολογητική βάση [ Καϊάφα-Γκμπάντι , Δίκαιο των ποινικών κυρώσεων, 2016, 602-603 και, αντίθετα, ΣυμβΠλημΣερ 193/2017 ΠοινΔικ 2018, 93, όπου γίνεται δεκτό ότι η άπαξ χορήγηση του ευεργετήματος προβλέπεται μόνο στις περιπτώσεις που εξειδικεύονται στο άρθρο 110Α ΠΚ, και αυτές είναι εκείνες όπου ο κρατούμενος απολύεται υπό όρο ανεξαρτήτως της συνδρομής των προϋπο- θέσεων των άρθρων 105 και 106 ΠΚ, συνάγεται, λοιπόν εξ αντιδιαστολής ότι στις λοι- πές περιπτώσεις δεν ισχύει η σχετική πρόβλεψη]. Επίσης προβλέπεται (παρ. 6 άρθρου 110Α ΠΚ) ότι η καταδίκη κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας για πράξη που τελέστηκε πριν από την έναρξη της έκτισης της ποινής, για την οποία χορηγήθηκε η απόλυση 6