ΠΟΙΝΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ

914 Ν. ΚΟΥΛΟΥΡΗΣ ΓΕΝΙΚΟ ΜΕΡΟΣ Άρθ. 110Α ΓΕΝΙΚΟΜΕΡΟΣ υπό όρο, δεν επιφέρει την ανάκληση της απόλυσης. Η ρύθμιση αυτή έχει μάλλον «ερ- μηνευτικό» χαρακτήρα, δεδομένου ότι αφορά μεταβολές της νομικής κατάστασης του απολυθέντος κρατουμένου που δεν αποτελούν νόμιμους λόγους ούτε για την ανάκλη- ση, ούτε για την άρση της απόλυσης υπό όρο. Ενδεχομένως συνδέεται με την προσπά- θεια του νομοθέτη να αποφευχθεί μια δυσμενής εξέλιξη για τον απολυθέντα υπό όρο ασθενή ή ανάπηρο κρατούμενο, δεδομένης της εφ’ άπαξ εφαρμογής των ρυθμίσε- ων του άρθρου 110Α ΠΚ. Τέλος (παρ. 8 άρθρου 110Α ΠΚ) δεν επιτρέπεται η προσω- ποκράτηση των κρατουμένων που απολύονται κατά τις διατάξεις του άρθρου αυτού, καθώς σε αντίθετη περίπτωση η ευνοϊκή απόλυση υπό όρο θα ήταν άνευ αντικειμέ- νου («δώρο άδωρο»: Καϊάφα-Γκμπάντι , Δίκαιο των ποινικών κυρώσεων, 2016, 603]. Με την παρ. 2 του άρθρου 14 Ν 4571/2018, στο άρθρο 110Α ΠΚ προστέθηκε 9η πα- ράγραφος σύμφωνα με την οποία «το δικαστικό συμβούλιο που χορήγησε την υπό όρο απόλυση μπορεί να την ανακαλέσει οποτεδήποτε, μετά από πρόταση του αρμό- διου εισαγγελέα, αν η απόλυση στηρίχθηκε σε ψευδή στοιχεία ή πλαστό έγγραφο» χω- ρίς να απαιτείται προηγούμενη καταδίκη ορισμένου προσώπου ή άσκηση ποινικής δίωξης. Προβλέφθηκε, μάλιστα, ότι η νέα ρύθμιση καταλαμβάνει και τις περιπτώσεις υπό όρο απολύσεων που έχουν ήδη χορηγηθεί κατά τη δημοσίευση του Ν 4571/2018 (30.10.2018). Η ρύθμιση αποτελεί αποτέλεσμα της έντονης δημόσιας συζήτησης που προκλήθηκε από την προαναφερθείσα απόλυση υπό όρο κρατουμένου με επίκληση ασαφών και αόριστων, ενδεχομένως και παραποιημένων ιατρικών πιστοποιητικών. Αν και ο θόρυβος που προκλήθηκε δικαιολογεί την αντίδραση του νομοθέτη, η πρόβλεψη ενός ακόμη –ειδικού εν προκειμένω– λόγου ανάκλησης της υφ’ όρον απόλυσης είναι μάλλον άστοχη επιλογή, πρώτον διότι η ανάκληση (άρθρο 107 ΠΚ, βλ. και τα σχόλια σ’ αυτό) συνδέεται με ασυνέπεια του απολυθέντος ως προς την τήρηση των υποχρεώσεων που καλείται να τηρεί κατά τον χρόνο της δοκιμασίας και όσο διανύεται αυτός, δεύτερον διότι με τη νέα ρύθμιση επέρχεται οποτεδήποτε, άρα και μετά την πλήρη έκτιση της ποι- νής, αντίθετα από τα προβλεπόμενα σε κάθε άλλη περίπτωση ανάκλησης και τρίτον διότι δεν προϋποθέτει ούτε, έστω, την άσκηση ποινικής δίωξης για την παραπλάνηση του δι- καστικού συμβουλίου είτε με ψευδή στοιχεία είτε με πλαστά έγγραφα. Διαχρονικό δίκαιο. Η επέκταση των περιπτώσεων εφαρμογής της ειδικής, κατ’ εξαί- ρεση απόλυσης υπό όρο μετά τη δημοσίευση του Ν 3727/2008 καθιστά την ισχύουσα ρύθμιση επιεικέστερη της αρχικής. Συνεπώς, αυτή η μεταγενέστερη ρύθμιση εφαρμό- ζεται αναδρομικά και σε κρατουμένους οι οποίοι καταδικάστηκαν για αξιόποινες πρά- ξεις που τελέσθηκαν πριν τεθεί σε ισχύ το άρθρο 20 του Ν 3727/2008 [ Μαργαρίτης Μ. / Μαργαρίτη Ά. , Ποινικός Κώδικας - Ερμηνεία - Εφαρμογή, 2014, 308]. Το ίδιο ισχύει και για τα δεδομένα μετά τους Ν 4322/2015 και 4356/2015, στον βαθμό που με τις νέες ρυθμίσεις εντάσσονται νέες κατηγορίες κρατουμένων στο πεδίο των ευνοϊκών ρυθμίσεων της παρ. 1 και προστίθενται επίσης νέες κατηγορίες δικαιούχων στις παρ. 2 και 3 του άρθρου 110Α ΠΚ [για την επέκταση του πεδίου εφαρμογής του άρθρου 110Α ΠΚ βλ. Μαργαρίτη Λ. , Ποινολογία, 2016, 754-756]. Ποινικό μητρώο. Η υπό όρο απόλυση με εφαρμογή του άρθρου 110Α ΠΚ (σε όλες τις περιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένων αυτών που υπάγονται στην παρ. 3 ή, κατ΄άλ- 7 8