ΠΟΙΝΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ

Ν. ΚΟΥΛΟΥΡΗΣ 915 ΓΕΝΙΚΟ ΜΕΡΟΣ Αναστολή της ποινής υπό όρο και απόλυση υπό όρο Άρθ. 110Β λη άποψη, μόνο αυτές που υπάγονται στις παρ. 1 και 2 - βλ. ανωτέρω, δικονομικά ζη- τήματα) σημειώνεται στο ποινικό μητρώο, ώστε να μπορεί να ελεγχθεί εάν έχει χορη- γηθεί στο παρελθόν, δεδομένου ότι επιτρέπεται να γίνει χρήση του δικαιώματος μία μόνο φορά. Τούτο θεωρείται εύλογο ώστε να μην αποτελεί η ασθένεια ή η αναπηρία του καταδίκου «εφαλτήριο» για επανειλημμένη τέλεση αξιόποινων πράξεων, υπό κα- θεστώς ατιμωρησίας, με εξασφαλισμένη την απόλυσή του μετά από κάθε νέα καταδί- κη [ Καϊάφα-Γκμπάντι , Δίκαιο των ποινικών κυρώσεων, 2016, 602-603, Σπυράκος , Συστηματική Ερμηνεία ΠΚ, 2005, 1265]. Άρθρο 110Β Απόλυση καταδίκων υπό τον όρο του κατ’ οίκον περιορισμού με ηλεκτρονική επιτήρηση 1. Όσοι καταδικάσθηκαν σε ποινή στερητική της ελευθερίας, μπορούν, κα- τόπιν αιτήσεώς τους, να απολυθούν υπό τον όρο του κατ’ οίκον περιορι- σμού με ηλεκτρονική επιτήρηση, όπως αυτός ορίζεται στο άρθρο 283Α ΚΠΔ, εφόσον έχουν εκτίσει: α) προκειμένου για πρόσκαιρη κάθειρξη, τα 2/5 της ποινής τους, β) προκειμένου για ισόβια κάθειρξη, τουλάχιστον 14 έτη. Στην περίπτωση που συντρέχουν σωρευτικά περισσότερες ποινές, ο κατάδι- κος πρέπει να έχει εκτίσει το άθροισμα των τμημάτων των ποινών που προ- βλέπονται στις περ. α΄ και β΄. Σε κάθε περίπτωση ο κατάδικος μπορεί να απο- λυθεί, εάν έχει εκτίσει 17 έτη, ακόμη και όταν το παραπάνω άθροισμα υπερ- βαίνει το όριο αυτό. Ως ποινή που εκτίθηκε θεωρείται αυτή που υπολογί- στηκε ευεργετικά κατά το Ν 2058/1952. Οι διατάξεις της παρούσας παραγρά- φου δεν εφαρμόζονται σε καταδίκους για τα κακουργήματα των άρθρων 22 και 23 του Ν 4139/2013, των άρθρων 134, 187, 187Α, 336, 338, 339 παρ. 1, περ. α΄ και β΄, 342 παρ. 1 και 2, 348Α παρ. 4, 351Α παρ. 1, περ. α΄ και β΄ και 3, 380 παρ. 1, εδάφιο δεύτερο και 2 και 299 παρ. 1, εφόσον, στην τελευταία περίπτωση, επιβλήθηκε ισόβια κάθειρξη. Με εξαίρεση τις πράξεις των άρθρων 134 και 187Α, η διάταξη του προηγού- μενου εδαφίου δεν έχει εφαρμογή σε καταδίκους των πράξεων του εδαφί- ου αυτού, αν πάσχουν από νοσήματα με ποσοστό αναπηρίας ογδόντα τοις εκατό (80%) και άνω. Η διακρίβωση της αναπηρίας γίνεται, μετά από αίτη- ση του καταδίκου, από το αρμόδιο συμβούλιο πλημμελειοδικών, το οποίο διατάσσει ειδική πραγματογνωμοσύνη, κατά τα οριζόμενα στην παρ. 2 του άρθρου 110Α του Ποινικού Κώδικα. [Όπως τα δύο τελευταία εδάφια της παρ. 1 προστέθηκαν με το άρθρο 19 παρ. 11 του Ν 4267/2014.]