ΚΩΔΙΚΑΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Πρόλογος 1ης έκδοσης Ο πρώτος από τους δύο τόμους της κατ’ άρθρο ερμηνείας του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας παραδίδεται σήμερα στο αναγνωστικό κοινό. Πρόσφατα κυκλο- φόρησε και ο τρίτος τόμος του ίδιου έργου· πρόκειται για τα «ΔΙΑΓΡΑΜΜΑΤΑ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ» (η Ποινική Δικονομία σε πίνακες), μια ιδιαίτερα επι- μελημένη συγγραφική παραγωγή της εξαίρετης εισαγγελικής λειτουργού και υπο- ψήφιας διδάκτορα κας Πόπης Παπανδρέου . Πολύ σύντομα αναμένεται η περά- τωση και του δεύτερου τόμου, οπότε και θα ολοκληρωθεί το όλο εγχείρημα. Προλογίζοντας το έργο, η αποτύπωση κάποιων σκέψεων μοιάζει απαραίτητη. Στο ερώτημα για τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου έργου δίνεται η απάντηση: (δημιουργική) συλλογικότητα - (ενημερωτική) πληρότητα - (διαλο- γική) ευπρέπεια . Ειδικότερα: Όπως και από το εξώφυλλοφαίνεται, το βιβλίο συνιστά προϊόν ομαδικής δουλειάς. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να έχουν αλλιώς τα πράγματα. Οι μοναχικές προσπά- θειες κρίνονται μη αποδοτικές σε περιπτώσεις όπου το ερευνώμενο αντικείμενο και ευρύ είναι και δυσχέρειες παρουσιάζει. Η σημασία μάλιστα της συλλογικότη- τας πολλαπλασιάζεται, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι συνεργάτες του τόμου προέρ- χονται απ’ όλους τους συναφείς χώρους: εισαγγελικοί λειτουργοί (: Π. Καίσαρης - Π. Μπρακουμάτσος - Π. Παναγιωτόπουλος - Β. Αδάμπας - Π. Παπανδρέου) , πα- νεπιστημιακοί (: Λ. Μαργαρίτης - Γ. Νούσκαλης - Ι. Σκορδαλός) , νέοι επιστήμο- νες και δικηγόροι (: Π. Τσιρίδης - Γ. Μπουρμάς - Δ. Βούλγαρης - Μ. Γεωργιάδου) . Δεν είναι εύκολο να εκτιμηθεί το εάν η αναλογία εκπροσωπήσεως υπήρξε ιδανι- κή. Μπορώ, ωστόσο, να καταθέσω δύο προσωπικές απόψεις: Πρώτον, ότι το σύ- νολο του έργου διαπνέει η πρακτική αγωνία και η θεωρητική ανησυχία και δεύτε- ρον, πως η συμπόρευση, σε επίπεδο συνεργασίας, και ευχάριστη και δημιουργική ήταν. Με εξαίρεση την (κάποιας μορφής) δική μου (και της Λίλας Καρατζά ) πίεση για επιτάχυνση των εργασιών, άλλου είδους προβλήματα δεν αντιμετωπίστηκαν. Το περιεχόμενο του έργου καθορίζεται αποφασιστικά από την ανάγκη υπηρετή- σεως της ενημερωτικής πληρότητας. Είναι ίσως ο μόνος (σεβαστός απ’ όλους μας) κανόνας που σε τούτο το πεδίο τέθηκε από την έναρξη της συγγραφής. Έτσι εξη- γείται και το γεγονός ότι στις σελίδες του βιβλίου βρίσκουν τη θέση τους όλες οι έως σήμερα διατυπωθείσες θεωρητικές και νομολογιακές απόψεις. Τίποτε δεν θεωρήθηκε ασήμαντο - κανένα δεν υποτιμήθηκε· κατά την αναφορά αυτή, οι τυ- χόν διαπιστούμενες παραλείψεις μόνο σε παραδρομή (και όχι συνειδητή παρα-