Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΣΥΜΒΑΣΗΣ

Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΣΥΜΒΑΣΗΣ 48 ρεξουσιότητα (που αφορά στην ευθύνη του κυρίου της υπόθεσης ο οποίος αγνοεί αν και όφειλε να γνωρίζει τη δράση του παρένθετου προσώπου). Μάλιστα, περαιτέρω, η φυσιογνωμία της ευθύνης του δήθεν αντιπροσώ- που δυνάμει του άρθρου 179 BGB έχει αποτελέσει, στη θεωρία, τη βάση επιχειρηματολογίας υπέρ της απόρριψης του θεσμού της φαινόμενης πλη- ρεξουσιότητας στο αστικό δίκαιο: Ο Flume έχει υποστηρίξει ότι, εφόσον ο falsus procurator ευθύνεται σε εκπλήρωση του θετικού διαφέροντος μόνο όταν δρα συνειδητά ως αντιπρόσωπος χωρίς αντιπροσωπευτική εξουσία, θα ήταν ασύμβατη λύση η ευθύνη του αντιπροσωπευόμενου σε εκπλήρωση της συναλλαγής στη βάση της φαινόμενης πληρεξουσιότητας. 96 Η διάταξη του άρθρου 179 BGB παρ. Ι συνδέει την ευθύνη εκπλήρωσης με συνειδητή δράση του υπεύθυνου προσώπου. Τούτο δεν σημαίνει ωστόσο ότι κατά το BGB δεν είναι νοητή ευθύνη εκπλήρωσης στη βάση ελάσσονων προϋποθέσεων. Από την άλλη πλευρά, η κατάστρωση του άρθρου 179 BGB υποδεικνύει την ανάγκη ύπαρξης ειδικού δικαιοπολιτικού σκοπού, προκει- μένου να συναχθεί στο αστικό δίκαιο ευθύνη εκπλήρωσης χωρίς να υφί- σταται σύμβαση. Η κατασκευή της φαινόμενης πληρεξουσιότητας δεν αντιστρατεύεται κατ’ αρχήν τις διατάξεις του άρθρου 179 BGB. Από το άρθρο 179 BGB δεν προ- κύπτει η βούληση του νομοθέτη για αποκλεισμό του δήθεν αντιπροσωπευ- όμενου από την ευθύνη αναφορικά με τη δράση του falsus procurator και για επίρριψη όλων των εννόμων συνεπειών και δη της εκπλήρωσης της συναλλαγής στον τελευταίο. Απ’ εναντίας, στο Γερμανικό δίκαιο απαντούν δύο ελαφρώς διαφοροποιούμενες μεταξύ τους απόψεις, οι οποίες, προ- κειμένου να προστατευθεί επαρκώς ο τρίτος που συναλλάχθηκε καλόπι- στα, κατατείνουν αμφότερες στο ότι το παρένθετο πρόσωπο και ο κύρι- ος της υπόθεσης ευθύνονται παράλληλα. Συγκεκριμένα, κατά μία άποψη, ο τρίτος συναλλασσόμενος μπορεί να εναγάγει είτε τον κύριο της υπόθε- σης στη βάση της φαινόμενης πληρεξουσιότητας είτε το δήθεν αντιπρόσω- πο σύμφωνα με το άρθρο 179 BGB. Κατά την κρατούσα, δε, άποψη, ο τρί- τος συναλλασσόμενος μπορεί να εναγάγει μόνο τον κύριο της υπόθεσης, αφού επικαλείται τη φαινόμενη πληρεξουσιότητα, δεδομένου ότι το άρθρο 96. Ό.π. (υποσ. 5), § 49, 4 σελ. 835· ομοίως Fabricius , Stillschweigen als Willenserklärung, JuS 1966, σελ. 57· Albrecht , Voraussetzungen und Grenzen der Haftung des angeblich Vertretenen aus der sogenannten Anscheinsvollmacht, Diss. 1958, σελ. 35.