ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

Η βασική δομή των πιο πάνω υπερασπίσεων είναι ότι το βάρος απόδει- ξης των γεγονότων που συνθέτουν την καθεμιά ανήκει στον εναγόμε- νο, ο οποίος θα πρέπει να ικανοποιήσει το Δικαστήριο ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις ενεργοποίησης κάποιας συγκεκριμένης υπεράσπισης. Η κάθε υπεράσπιση διέπεται από τους δικούς της κανόνες και κριτήρια. Σε ορισμένες από αυτές, έστω και αν στοιχειοθετηθεί κατ’ αρχήν το επι- τρεπτό της χρησιμοποίησής τους, είναι δυνατό ο ενάγων να εμποδίσει ή να εξουδετερώσει την επιτυχή επίκλησή τους με την απόδειξη κακής πίστης ή κακοβουλίας (malice) από την πλευρά του εναγομένου. ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ Η παραδοσιακή υπεράσπιση του κοινοδικαίου (common law) σε αγωγή για δυσφήμιση είναι η υπεράσπιση της αλήθειας, που κατοχυρώνεται νομοθετικά από το άρθρο 19(α) του περί Αστικών Αδικημάτων Νόμου, Κεφ. 148, το οποίο προνοεί, μεταξύ άλλων, ως ακολούθως: «Σε κάθε αγωγή για δυσφήμιση, αποτελεί υπεράσπιση ότι το δημοσίευμα για το οποίο έγινε η αγωγή ήταν αληθές». Η απόδειξη της αλήθειας του περιεχομένου του δυσφημιστικού δημο- σιεύματος συνιστά πλήρη και ολοκληρωτική υπεράσπιση. Έχουν προβληθεί δύο θεωρίες για την ύπαρξη αυτής της υπεράσπισης. Πρώτον, εφόσον το αστικό αδίκημα της δυσφήμισης έχει ως πρωταρχι- κό σκοπό την προστασία της υπόληψης και της καλής φήμης, η υπόλη- ψη και η καλή φήμη θα πρέπει να προστατεύονται μόνο εκεί όπου πραγ- ματικά υπάρχουν. Εκεί που ο ενάγων έχει διαπράξει μια μεμπτή πράξη, αναφορά αυτού του γεγονότος δεν συνιστά δυσφήμιση. Ευρύτερα, εάν ο ενάγων έχει προβεί σε μια μεμπτή πράξη ή ενέργεια ή έχει επιδοθεί σε απαράδεκτη συμπεριφορά, η υπόληψη και η καλή του φήμη έχουν μει- ωθεί στον ανάλογο βαθμό, με αποτέλεσμα να μην μπορεί και να μην πρέ- πει να υποβάλει παράπονο για κατ’ ισχυρισμόν δυσμενή επηρεασμό τους. Κατά συνέπεια, εκεί όπου ο ενάγων δεν έχει καλή φήμη ή υπόληψη (του- λάχιστον όσον αφορά συγκεκριμένη πτυχή του χαρακτήρα του ή της συμ- περιφοράς του) τότε δεν έχει δικαίωμα να επικαλείται νομικά δικαιώ- ματα που σκοπό έχουν την προστασία της προσωπικής υπόληψης και της κοινωνικής φήμης. Όπως αναφέρθηκε σε μια παλαιά υπόθεση: 111 74 ΠΟΛΥΒΙΟΣ Γ. ΠΟΛΥΒΙΟΥ 111 M’Pherson v. Daniels [1829] 10 B & C 263