ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

προσωπικό όφελος, δηλαδή να παραταθεί η υπηρεσία του στη θέση του Εισαγγελέα της Δημοκρατίας. Από το δημοσίευμα συνάγεται επίσης ότι ο ενάγων είναι και παρανοϊκός και κατ’ επέκταση ακατάλληλος και ανάξιος να κατέχει τη θέση του Εισαγγελέα της Δημοκρατίας. Οι πιο πάνω ανα- φορές δεν συνιστούν σχόλια αλλά ισχυρισμούς γεγονότων». Το Ανώτατο Δικαστήριο συμφώνησε με το Πρωτόδικο Δικαστήριο, με σκεπτικό το οποίο δεν ικανοποιεί και το οποίο δεν ευθυγραμμίζεται με την πλούσια νομολογία που παρατίθεται στις υποθέσεις Ανδρέα Πε- τρίδης 129 και Θεοφάνης Καραβίας. 130 Στην υπόθεση Παπασάββα 131 το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε τον λόγο έφεσης ότι στην υπόθεση ενώπιον του υπήρχε καυστικό μεν σχόλιο αλλά όχι παράθεση γεγονό- των, αναφέροντας τα ακόλουθα: «Όμως, εξ ορισμού, η υπό συζήτηση υπεράσπιση έχει θέση όταν όντως το δημοσίευμα συνιστά σχόλιο. Στην προκείμενη όμως περίπτωση, όπως ορθά έκρινε το πρωτόδικο Δικαστήριο, οι (δυσφημιστικές) ανα- φορές στο δημοσίευμα για το πρόσωπο του εφεσίβλητου δεν ήταν σχό- λια, αλλά ισχυρισμοί επί γεγονότων. Ύβρεις, θα λέγαμε εμείς. Έπεται ότι ορθά το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την προβληθείσα από τους εφεσείοντες υπεράσπιση του έντιμου σχολίου και ο σχετικός με το ζή- τημα λόγος έφεσης απορρίπτεται». Σαφώς, η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην πιο πάνω υπόθεση δεν μπορεί να ευθυγραμμιστεί με τη σύγχρονη προσέγγιση πολλών άλ- λων υποθέσεων, όπου υιοθετήθηκε μια ευρεία θεώρηση της έννοιας του «σχολίου» σε αντιπαράθεση με «γεγονότα», ιδιαίτερα σε υποθέσεις 86 ΠΟΛΥΒΙΟΣ Γ. ΠΟΛΥΒΙΟΥ 129 Δέστε supra . 130 Δέστε supra . 131 Δέστε supra . Πολύ διαφορετική από την υπόθεση Δρουσιώτη ν. Παπασάββα (supra) εί- ναι η πιο πρόσφατη υπόθεση Παπασάββας ν. Εκδόσεις Αρκτίνος Λτδ (2018) όπου είχε δη- μοσιευθεί μεγάλος αριθμός άρθρων σε σχέση με τις δραστηριότητες του πρώην Βοη- θού Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας κ. Άκη Παπασάββα. Το Ανώτατο Δικαστήριο, στην υπόθεση αυτή, τόνισε τη σημασία προστασίας της ελευθερίας του λόγου καθώς και την ανάγκη να γίνεται ανεκτή έντονη κριτική όταν αυτή αφορά δημόσια πρόσωπα ή τις δραστηριότητές τους. Στην προκείμενη περίπτωση, το Ανώτατο Δικαστήριο έκρι- νε ότι «η αρχή της ελευθερίας της έκφρασης έπρεπε να υπερέχει της προστασίας της φήμης». Η υπόθεση αυτή αποφασίστηκε επί τη βάσει της υπεράσπισης του έντιμου σχο- λίου καθώς και με επίκληση της υπεροχής της ελευθερίας της έκφρασης έναντι της προστασίας της φήμης, όσο αφορά δημόσια πράγματα και δημόσια πρόσωπα.