ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟΣ & ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ

ΕΝΝΟΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΥ ΚΑΙ ΡΥΘΜΙΣΤΙΚΟΥ ΧΩΡΙΚΟΥ ΣΧΕ∆ΙΑΣΜΟΥ 39 Η συνταγματική αυτή κατοχύρωση του χωρικού σχεδιασμού φέρει ορισμένα χαρακτηριστικά, τα οποία διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του συστήματος διάρθρωσής του. Πρώτο εκ των χαρακτηριστικών αυτών είναι ο χαρακτήρας της συνταγματικής αυτής κατοχύρωσης ως ρητής και η θέσπιση κανόνων άμεσης και επιτακτικής ισχύος και εφαρμογής και όχι απλώς κατευθυντήριων γραμμών 98 . Ένα δεύτερο χαρακτηριστικό των συ- νταγματικών αυτών διατάξεων έγκειται στο γεγονός ότι ανάγουν την περι- βαλλοντική προστασία σε κρατική υποχρέωση και περιέχουν δεσμευτική επιταγή προς όλες τις εξουσίες, τη νομοθετική, την εκτελεστική και τη δι- καστική. Έτσι, απευθύνονται επιταγές στον κοινό νομοθέτη να θεσπίσει τα πρόσφορα κατά την κρίση του μέτρα, μέσα στα όρια που διαγράφουν οι ανά- γκες για την περιβαλλοντική προστασία, στη ∆ιοίκηση να λαμβάνει υπ’ όψιν την ανάγκη περιβαλλοντικής προστασίας, κατά την εξειδίκευση αόριστων εννοιών και τη λήψη αποφάσεων και στη δικαστική εξουσία να αξιοποιεί την περιβαλλοντική προστασία ως κριτήριο στάθμισης ισότιμο με τα λοιπά, συ- νταγματικώς κατοχυρωμένα κριτήρια 99 . Τα βασικότερα, ωστόσο, χαρακτηριστικά της συνταγματικής αυτής επιταγής, τα οποία προέκυψαν μετά την αναθεώρηση του 2001, έγκεινται αφενός μεν στην αναγνώριση της περιβαλλοντικής προστασίας όχι μόνον ως κρατικής υποχρέωσης, αλλά, συγχρόνως, και ως δικαιώματος, αφετέρου δε στην ευ- θεία κατοχύρωση της αρχής της αειφορίας, έννοιας σύμφυτης με την έννοια της βιώσιμης ανάπτυξης 100 . Ειδικότερα και όσον αφορά, κατ’ αρχάς, στο δι- καίωμα στο περιβάλλον, σημειώνεται ότι πρόκειται για ένα δικαίωμα τόσο ατομικό, υπό την έννοια της αξίωσης των πολιτών έναντι του Κράτους να απέχει από τις βλαπτικές για το περιβάλλον ενέργειες και να εφαρμόζει ευθέως τις προστατευτικές αυτού διατάξεις, όσο και κοινωνικό, υπό την έννοια της αξίωσης των πολιτών έναντι του Κράτους να προβαίνει στη λήψη θετικών μέτρων για την προστασία των περιβαλλοντικών αγαθών, καθώς επίσης και συλλογικό, πολιτικό δικαίωμα, που υλοποιείται μέσα από τα επι- μέρους δικαιώματα της πληροφόρησης, της συμμετοχής στη διαδικασία λή- ψης αποφάσεων και της δικαστικής προστασίας. Από αυτό το ειδικότερο πε- 98.  Σιούτη Γ., 2003, Εγχειρίδιο ∆ικαίου Περιβάλλοντος , Εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα, Αθήνα – Κομοτηνή, σελ. 24. 99.  Κουτούπα – Ρεγκάκου Ε.,2008, ∆ίκαιο του Περιβάλλοντος , Εκδόσεις Σάκκουλα, Αθήνα – Θεσσαλονίκη, σελ. 29 επ. 100.  Μενουδάκος Κ., 2002, «Η αναθεώρηση του Συντάγματος και η Βιώσιμη Ανάπτυξη», στο Παπαδημητρίου Γ., 2002, Το άρθρο 24 του Συντάγματος μετά την αναθεώρησή του , Εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα, Αθήνα – Κομοτηνή, σελ. 34.