Η νομική αναγνώριση

Η νομολογία του ΕΔΔΑ 69 Η υπόθεση Grant κατά Ηνωμένου Βασιλείου 213 αφορούσε ανάμεσα σε άλλα θέ- ματα και συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Το προσφεύγον, εξηνταοκτάχρονο, μετεγ- χειρητικό διαφυλικό άτομο από άρρεν σε θήλυ, διαμαρτυρήθηκε για την έλλειψη νομικής αναγνώρισης του επαναπροσδιορισμού του φύλου του και για την άρ- νηση να του χορηγηθεί σύνταξη γήρατος στην ηλικία που ίσχυε για τις υπόλοι- πες γυναίκες, ήτοι στα εξήντα έτη. Το ΕΔΔΑ έκρινε ότι υπήρξε παραβίαση του άρ- θρου 8. Επισήμανε δε ότι η προσφεύγουσα είχε περιέλθει σε μία κατάσταση πα- ρόμοια με αυτήν της Christine Goodwin. Βέβαια, η Κυβέρνηση του Ηνωμένου Βα- σιλείου είχε λάβει μέτρα για να συμμορφωθεί με την απόφαση Christine Goodwin, που συμπεριελάμβαναν και την θέσπιση νέας νομοθεσίας. Όμως, στην περίπτωση της Grant η διαδικασία των μέτρων που είχαν ληφθεί δεν θα μπορούσε να θεω- ρηθεί ως καθ’ οιονδήποτε τρόπο αναστέλλουσα το καθεστώς θύματος της ιδίας. Μετά την απόφαση Christine Goodwin δεν υπήρχε πλέον καμμία δικαιολογία για την μη αναγνώριση του επαναπροσδιορισμού φύλου των μετεγχειρητικών δια- φυλικών ατόμων. Η προσφεύγουσα δεν είχε εκείνη την περίοδο καμμία δυνατό- τητα να αποκτήσει τέτοια αναγνώριση και θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι θίγε- ται από εκείνη την χρονική στιγμή. Το καθεστώς θύματος της προσφεύγουσας έπαυσε να υφίσταται, όταν ο Νόμος περί Αναγνώρισης Φύλου του 2004 - Gender Recognition Act 2004, ετέθη σε ισχύ, επιτρέποντάς της κατ’ αυτόν τον τρόπο να επιτύχει, σε εθνικό επίπεδο, νομική αναγνώριση του φύλου της. Επομένως, θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι είναι θύμα της έλλειψης νομικής αναγνώρισης από εκείνη την στιγμή που, μετά την απόφαση Christine Goodwin, οι αρχές αρνήθηκαν να ικανοποιήσουν το αίτημά της, ήτοι από την 5.9.2002. Αυτή η απουσία αναγνώ- ρισης είχε προσβάλει το δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής της ζωής 214 . Ιστορικά ακολουθούν δύο αποφάσεις που εκδόθηκαν την ίδια ημέρα, στις 28.11.2006, επί των υποθέσεων Wena και Anita Parry κατά Ηνωμένου Βασιλεί- ου 215 και R. και F. κατά Ηνωμένου Βασιλείου 216 . Και οι δύο υποθέσεις έχουν πα- ρεμφερή πραγματικά περιστατικά και για τον λόγο αυτό αναλύονται ταυτοχρό- νως. Τόσο, λοιπόν, στην υπόθεση Wena και Anita Parry κατά Ηνωμένου Βασιλεί- ου, όσο και στην υπόθεση R. και F. κατά Ηνωμένου Βασιλείου, οι προσφεύγοντες ήταν παντρεμένοι και είχαν παιδιά. Σε κάθε μία από τις αυτές τις περιπτώσεις, ένας από αυτούς υπεβλήθη σε εγχείρηση επαναπροσδιορισμού φύλου και παρέ- 213. Υπόθεση Grant κατά Ηνωμένου Βασιλείου, Αριθμ. 32570/03, Απόφαση της 23.5.2006. 214. Κουνουγέρη-Μανωλεδάκη Έ. , Το ζήτημα της χειρουργικής και άλλων ιατρικών επεμβάσεων και αγωγών ως προϋποθέσεων για την αναγνώριση της ταυτότητας φύλου, ΧρΙΔ 2017, 561 επ., Περάκη Β. , Παρατηρήσεις στην ΕιρΑθ 418/2016, ΝοΒ 2016, 1639 επ. και δη σελ. 1640, Kulc- zyk P. , Towards a fundamental right to «choose one’s sex»? https://eclj.org/family/echr/towards- a-fundamental-right-to-choose-ones-sex, Tobler C. , Equality and Non-Discrimination under the ECHR and EU Law-A Comparison Focusing on Discrimination against LGBTI Persons, ZaöRV 74 (2014), σελ. 521 επ., http://www.zaoerv.de /74_2014/74_2014_3_a_521_562.pdf, Edel F. , Case law of the European Court of Human Rights relating to discrimination on grounds of sexual orienta- tion or gender identity, ό.π. 215. Wena και Anita Parry κατά Ηνωμένου Βασιλείου, Αριθμ. 42971/05, Απόφαση της 28.11.2006. 216. R. και F. κατά Ηνωμένου Βασιλείου, Αριθμ. 35748/05, Απόφαση της 28.11.2006.