Η νομική αναγνώριση

72 Η νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου το 2002 και το προσφεύγον άτομο κατήγγειλε τους περιορισμούς που είχαν επι- βληθεί από το ισπανικό δικαστήριο στην επικοινωνία με τον γιο του με το αιτιο- λογικό ότι η συναισθηματική του αστάθεια μετά τον επαναπροσδιορισμό φύλου του ενείχε τον κίνδυνο να διαταραχτεί το, τότε εξάχρονο, τέκνο. Το ΕΔΔΑ έκρινε ότι δεν υπήρξε καμμία παραβίαση του άρθρου 8 περί του δικαιώματος σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής ούτε και του άρθρου 14 περί απαγορεύσε- ως των διακρίσεων. Το ΕΔΔΑ διαπίστωσε ότι ο περιορισμός στην επικοινωνία δεν είχε προκύψει από διάκριση λόγω της διαφυλικότητας του προσφεύγοντος ατό- μου. Ο αποφασιστικός λόγος για τον περιορισμό που επιβλήθηκε από τα ισπανι- κά δικαστήρια, λαμβάνοντας υπ’ όψιν την προσωρινή συναισθηματική αστάθεια του προσφεύγοντος ατόμου, ήταν η ευημερία και το συμφέρον του τέκνου. Ως εκ τούτου τα ισπανικά δικαστήρια είχαν προβεί σε μια σταδιακή διευθέτηση που θα επέτρεπε στο τέκνο να συνηθίσει προοδευτικά τον επαναπροσδιορισμό φύλου του πατέρα του σε θήλυ 223 . Άξιες αναφοράς είναι δύο διαγεγραμμένες αποφάσεις από την άποψη ότι όταν το αίτημα γίνεται δεκτό στο μεταξύ από τα εθνικά δικαστήρια πλέον δια- γράφονται από το ΕΔΔΑ. Η πρώτη είναι η υπόθεση Ρ. κατά Πορτογαλίας 224 . Στην υπόθεση αυτή η προσφεύγουσα κατά την γέννησή της είχε καταχωρηθεί ως άρ- ρεν. Στο στάδιο της ενηλικίωσης υπεβλήθη σε θεραπεία επαναπροσδιορισμού φύ- λου ακολουθούμενη από χειρουργική επέμβαση. Κατήγγειλε την έλλειψη νομικής αναγνώρισης της κατάστασης της, σε συνδυασμό με την καταδεικνυόμενη απου- σία οιασδήποτε νομοθεσίας αναφορικά με το ζήτημα. Αυτή ήταν η πρώτη υπό- θεση τέτοιου είδους που αφορούσε την Πορτογαλία. Το ΕΔΔΑ διέγραψε την προ- σφυγή από το πινάκιο των υποθέσεών του σύμφωνα με το άρθρο 37 της ΕΣΔΑ, καθώς το ζήτημα είχε επιλυθεί, καθότι το αίτημα της προσφεύγουσας για νομι- κή αναγνώριση ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων έγινε εντέλει δεκτό, διότι στις 23.3.2011 τέθηκε σε ισχύ ο Πορτογαλικός Νόμος 7/2011 της 15.3.2011, ο οποίος επέλυσε τα συναφή προβλήματα 225 . Έτερη διαγεγραμμένη απόφαση είναι αυτή επί της υποθέσεως Cassar κατά Μάλτας 226 . Στην περίπτωση αυτή η προσφεύγουσα κατήγγειλε το γεγονός ότι το δίκαιο της Μάλτας δεν αναγνώριζε τα διαφυλικά άτομα ως άτομα του επίκτητου φύλου τους για όλους τους λόγους και τους σκοπούς, συμπεριλαμβανομένου κι 223. Περάκη Β. , Παρατηρήσεις στην ΕιρΑθ 418/2016, ΝοΒ 2016, 1639 επ. και δη σελ. 1640, Κατσο- γιάννου Χ. , Παρατηρήσεις στην ΜΠρΑθ 3253/2017, ΝοΒ 2017, 2060 επ. και δη σελ. 2063, Kulc- zyk P. , Towards a fundamental right to «choose one’s sex»? https://eclj.org/family/echr/ towards- a-fundamental-right-to-choose-ones-sex, Tobler C. , Equality and Non-Discrimination under the ECHR and EU Law-A Comparison Focusing on Discrimination against LGBTI Persons, ZaöRV 74 (2014), σελ. 521 επ., http://www.zaoerv.de/74_2014/74_2014_3_a_521_562.pdf , Edel F. , Case law of the European Court of Human Rights relating to discrimination on grounds of sexual orienta- tion or gender identity, ό.π. 224. Ρ. κατά Πορτογαλίας, Αριθμ. 56027/09, Απόφαση της 6.11.2011. 225. Kulczyk P. , Towards a fundamental right to «choose one’s sex»? https://eclj.org /family/echr/ towards-a-fundamental-right-to-choose-ones-sex 226. Υπόθεση Cassar κατά Μάλτας, Αριθμ. 36982/11, Απόφαση της 9.7.2013.