Η νομική αναγνώριση

Η νομολογία του ΕΔΔΑ 73 αυτού της συνάψεως γάμου. Κατήγγειλε ότι δεν της είχε χορηγηθεί αποτελεσμα- τική προσφυγή, ήτοι παραβίαση του άρθρου 13 της ΕΣΔΑ σε σχέση με την προ- σβολή των δικαιωμάτων της κι ως εκ τούτου ότι ήταν θύμα της παραβίασης των άρθρων 8 και 12. Το ΕΔΔΑ, σημειώνοντας ότι είχε επιτευχθεί εξωδικαστική διευ- θέτηση μεταξύ της Κυβέρνησης της Μάλτας και της προσφεύγουσας, διέγραψε την προσφυγή από το πινάκιο των υποθέσεων του σύμφωνα με το άρθρο 37 227 . Σημαντικότατη είναι η υπόθεση Hämäläinen κατά Φινλανδίας 228 . Στην περί- πτωση αυτή η προσφεύγουσα γεννήθηκε άνδρας και παντρεύτηκε μία γυναίκα το 1996. Το ζευγάρι απέκτησε τέκνο το 2002. Τον Σεπτέμβριο του 2009 η προσφεύ- γουσα υπεβλήθη σε εγχείριση επαναπροσδιορισμού φύλου από άρρεν σε θήλυ. Παρότι άλλαξε το όνομά της τον Ιούνιο του 2006, δεν της επιτρεπόταν να αλλάξει τον αριθμό ταυτότητάς της για να υποδεικνύει το θηλυκό της γένος στα επίσημα έγγραφά της, εάν η σύζυγός της δεν συναινούσε να μεταβληθεί ο γάμος τους σε σύμφωνο συμβίωσης, κάτι το οποίο αρνούταν, ή εάν το ζευγάρι δεν χώριζε. Το αί- τημά της να καταχωρηθεί ως γυναίκα στο τοπικό ληξιαρχείο ως εκ τούτου απερ- ρίφθη. Η προσφεύγουσα κατήγγειλε ότι θα μπορούσε να αποκτήσει πλήρη επίση- μη αναγνώριση του νέου της φύλου μόνο μετατρέποντας τον γάμο της σε σύμ- φωνο συμβίωσης. Το ΕΔΔΑ έκρινε ότι δεν υπήρξε καμμία παραβίαση του άρθρου 8 περί δικαιώματος σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής. Έκρινε ότι δεν ήταν δυσανάλογο να απαιτηθεί η μετατροπή του γάμου σε μία καταχωρημέ- νη συμβίωση ως προϋπόθεση για την νομική αναγνώριση του αποκτηθέντος φύ- λου, καθώς αυτό ήταν μία πραγματική επιλογή, η οποία παρείχε νομική αναγνώ- ριση για ομόφυλα ζευγάρια σχεδόν πανομοιότυπη με αυτήν του γάμου. Οι μικρές διαφορές μεταξύ των δύο νομικών εννοιών δεν ήταν ικανές να καταστήσουν το τρέχον φινλανδικό σύστημα ατελές από την άποψη της θετικής υποχρέωσης του Κράτους βάσει του άρθρου 8 της ΕΣΔΑ. Επιπλέον, μία τέτοια μετατροπή δεν θα είχε οποιεσδήποτε επιπτώσεις για την οικογενειακή ζωή της προσφεύγουσας, κα- θότι δεν θα επηρέαζε την πατρότητα του τέκνου της προσφεύγουσας ή την ευ- θύνη για την φροντίδα, την επιμέλεια, ή την μέριμνα του τέκνου. Το ΕΔΔΑ έκρι- νε, επίσης, ότι κανένα ξεχωριστό θέμα δεν προέκυψε βάσει του άρθρου 12 περί δικαιώματος συνάψεως γάμου και διαπίστωσε ότι δεν υπήρξε καμμία παραβία- ση του άρθρου 14 περί απαγορεύσεως των διακρίσεων σε συνδυασμό με τα άρ- θρα 8 και 12 της ΕΣΔΑ 229 . 227. Kulczyk P. , Towards a fundamental right to «choose one’s sex»? https://eclj.org /family/echr/ towards-a-fundamental-right-to-choose-ones-sex 228. Υπόθεση Hämäläinen κατά Φινλανδίας, Αριθμ. 37359/09, Απόφαση της 16/7/2014, Τμήμα Ευ- ρείας Συνθέσεως. 229. Περάκη Β. , Παρατηρήσεις στην ΕιρΑθ 418/2016, ΝοΒ 2016, 1639 επ. και δη σελ. 1640, Κα- ραβίας Μ. , εις Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ό.π., σελ. 367 επ. και δη σελ. 388, Μίχα Ε. , εις Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ό.π., σελ. 555 επ. και δη σελ. 563 επ., Βρέλλης Σ. , Στοιχεία νομικού φονταμενταλισμού στην νομολογία του Ευρω- παϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ΕφΑΔ 2018, 465 επ., Kulczyk P. , Towards a fundamental right to «choose one’s sex»? https://eclj.org/family /echr/towards-a-fundamental- right-to-choose-ones-sex, Tobler C. , Equality and Non-Discrimination under the ECHR and EU Law-A Comparison Focusing on Discrimination against LGBTI Persons, ZaöRV 74 (2014), σελ. 521