Η νομική αναγνώριση

74 Η νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου Η υπόθεση Hämäläinen κατά Φινλανδίας είναι σημαντική για πολλούς λόγους. Πρώτον, παρατηρούμε ότι το ΕΔΔΑ συνεχίζει την ίδια νομολογία που ξεκίνησε από τις υποθέσεις Wena και Anita Parry κατά Ηνωμένου Βασιλείου 230 και R. και F. κατά Ηνωμένου Βασιλείου 231 . Δηλαδή, εφόσον δεν επιτρέπεται ο πολιτικός γά- μος μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου, αλλά υπάρχει κάποια μορφή καταχωρημέ- νης συμβίωσης για άτομα του ιδίου φύλου, τότε το Κράτος-μέλος δεν μπορεί να εξαναγκαστεί να προβλέψει πολιτικό γάμο μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου. Δεύ- τερον, πλέον, στην υπόθεση Hämäläinen κατά Φινλανδίας δεν γίνεται πια λόγος για κάποια μορφή καταχωρημένης συμβίωσης, αλλά για καταχωρημένη συμβίω- ση που δίδει νομική αναγνώριση για τα ομόφυλα ζεύγη σχεδόν πανομοιότυπη με αυτήν του γάμου. Άρα, γίνεται ένα βήμα παραπάνω. Και τρίτον, η απόφαση αυτή επιλύει τον εσωτερικό προβληματισμό περί του άρθρου 3 παρ. 3 του Ν 4491/2017 περί προϋποθέσεως μη υπάρξεως γάμου για την διόρθωση του καταχωρισμένου φύλου, που θα αναλυθεί εκτενώς στο οικείο χωρίο. Νομικό ενδιαφέρον, αλλά και ενδιαφέρον από απόψεως αντιμετώπισης του ζητήματος των τρανς ατόμων από μία μουσουλμανική χώρα έχει η υπόθεση Y.Y. κατά Τουρκίας 232 . Στην υπόθεση αυτή οι τουρκικές Αρχές αρνήθηκαν να χορηγή- σουν άδεια για εγχείρηση επαναπροσδιορισμού φύλου με το αιτιολογικό ότι το άτομο που την αιτούταν, ένα διαφυλικό άτομο, δεν ήταν σε μόνιμη αδυναμία να τεκνοποιήσει. Ο προσφεύγων -ο οποίος ήταν καταγεγραμμένος κατά τον χρόνο της προσφυγής ως θήλυ- κατήγγειλε ειδικότερα την παράβαση του δικαιώματος σεβασμού της ιδιωτικής του ζωής του άρθρου 8. Υποστήριξε ιδιαίτερα ότι η ασυμ- φωνία μεταξύ της προσωπικής του αντίληψης για το φύλο του ως άρρεν και της σωματικής του διάπλασης έχει διακριβωθεί από ιατρικές εκθέσεις και κατήγγειλε την άρνηση των εθνικών τουρκικών Αρχών να θέσουν τέρμα σε αυτήν την ασυμ- φωνία με το αιτιολογικό ότι ήταν σε θέση να συλλάβει. Τελικά, τον Μάιο του 2013, τα τουρκικά δικαστήρια έκαναν δεκτή την προσφυγή και έδωσαν την άδεια για την εγχείρηση. Το ΕΔΔΑ έκρινε ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 8 διαπιστώνο- ντας ότι, το τουρκικό Κράτος, αρνούμενο στον προσφεύγοντα επί τόσα έτη την δυνατότητα να υποβληθεί σε τέτοια επέμβαση, είχε προσβάλει το δικαίωμα σε- βασμού της ιδιωτικής του ζωής. Το ΕΔΔΑ επανέλαβε ειδικότερα, ότι η δυνατότη- τα για τα διαφυλικά πρόσωπα να χαίρουν πλήρους απόλαυσης του δικαιώματος στην προσωπική ανάπτυξη και την φυσική και ηθική ακεραιότητα, δεν θα μπο- ρούσε να θεωρηθεί ως ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα. Έκρινε ότι, ακόμη κι αν ήθελε υποτεθεί ότι η απόρριψη του αρχικού αιτήματος του προσφεύγοντος για πρό- σβαση σε τέτοια εγχείρηση είχε βασιστεί σε σχετική αιτιολογία, δεν βασίστηκε επ., http://www.zaoerv.de/74_ 2014/74_2014_3_a_521_562.pdf, Edel F. , Case law of the European Court of Human Rights relating to discrimination on grounds of sexual orientation or gender identity, ό.π. 230. Wena και Anita Parry κατά Ηνωμένου Βασιλείου, Αριθμ. 42971/05, Απόφαση της 28.11.2006. 231. R. και F. κατά Ηνωμένου Βασιλείου, Αριθμ. 35748/05, Απόφαση της 28.11.2006. 232. Υπόθεση Υ. Υ. κατά Τουρκίας, Αριθμ. 14793/08, Απόφαση της 10/3/2015, Τελική Απόφαση της 10/6/2015.