ΑΣΤΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ

5 ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΟ ΔΙΚΑΙΟ Τα πράγματα και τα δικαιώματα πάνω σ’ αυτό γενικώς Άρθ. 952-953 μενη χρήση του. Τέτοια πράγματα είναι τα έπιπλα, τα ενδύματα κ.λπ. (βλ. Γεωργιάδη/ Σταθόπουλο Αστ. Κώδ. άρθρο 951-952 αρ. 3). Μη αναλωτά είναι όλα τα ακίνητα. Μη αναλωτά και τα κινητά πράγματα που η χρήση τους δεν οδηγεί σε κατανάλωση, όπως π.χ. οικιακά έπιπλα, βιβλία που δεν προορίζονται για εκποίηση αλλά βρίσκονται στη βιβλιοθήκη π.χ. δικηγόρου, ιατρού κ.λπ. (βλ. Γεωργιάδη ΕμπρΔ παρ. 10, αρ. 31). Το αναλωτό ή μη του πράγματος κρίνεται αντικειμενικά και σύμφωνα με τις αντιλήψεις των συναλλαγών. Αν αυτό καταναλώνεται σύμφωνα με τον προορισμό της χρήσης. Αντίθετη συμφωνία δεν λαμβάνεται υπόψη (βλ. Βάλληνδα ΑΚ 951, Α. Γεωργιάδη ό.π.). 952 [Αναλωτά]. – Αναλωτά είναι και τα κινητά των οποίων η χρήση, σύμφωνα με τον προορισμό τους, συνίσταται στην εκποίηση. Τέ- τοια είναι ιδίως τα νομίσματα, τα τραπεζικά γραμμάτια, τα τοκομερίδια ή τα μερισματόγραφα που έχουν λήξει, καθώς και τα κινητά τα οποία, αν και δεν είναι από τη φύση τους αναλωτά, αποτελούν μέρος εμπορικού καταστήματος ή ομάδας πραγμάτων και προορίζονται να εκποιηθούν χωριστά. Έννοια. Αναλωτά κατά την ΑΚ 952 θεωρούνται και αυτά των οποίων η χρήση σύμ- φωνα με τον προορισμό τους συνίσταται στην εκποίηση. Η απαρίθμηση της διάτα- ξης είναι ενδεικτική. Αναλωτά και τα κινητά πράγματα που αποτελούν μέρος εμπορι- κού καταστήματος ή ομάδας πραγμάτων που προορίζονται με τη βούληση του κυρί- ου τους για εκποίηση (βλ. Παπαστερίου Εμπράγματο Ι παρ. 11 αρ. 36, Βαθρακοκοίλη ΕΡΝΟΜΑΚ άρθρο 952, σελ. 1327). Εξετάζεται αν κατά την αντίληψη των συναλλαγών προορίζονται αυτά προς εκποίηση. Το κριτήριο είναι αντικειμενικό (βλ. Βάλληνδα ΑΚ 952). Όταν κατά την αντίληψη των συναλλαγών και κατά το αντικειμενικό κριτήριο το πράγμα είναι αναλωτό, αυτό δεν μπορεί με ιδιωτική βούληση να χαρακτηρισθεί μη αναλωτό. Είναι δυνατή η διεκδικητική αγωγή για απόδοση νομισμάτων μόνο όταν έχουν προσδιοριστεί ειδικά είτε με τον αριθμό κυκλοφορίας τους είτε ως περιεχόμενο μέσα σε ορισμένο χώρο (βλ. ΓνωμΝΣΚ 749/98 ΔΕΕ 1999,749). 953 Συστατικό. – Συστατικό μέρος πράγματος, που δεν μπορεί να αποχωριστεί από το κύριο πράγμα χωρίς βλάβη αυτού του ίδιου ή του κύριου πράγματος ή χωρίς αλλοίωση της ουσίας ή του προορισμού τους δεν μπορεί να είναι χωριστά αντικείμενο κυριότητας ή άλλου εμπράγ- ματου δικαιώματος. Βιβλιογραφία-Αρθρογραφία: –Αντωνόπουλου :Γνωμοδότηση,Αρμ1988,1081. – Κατρά Ι. : [Έννοια συστατικού], σχολ. στην ΕφΑθ 995/2010, ΕλλΔνη 2012,1390. – Πούλου Ε. : [Το ζήτημα της δυνατότητας σύστασης εμπράγματου δικαιώματος στα κοινά μέρη της οικοδομής], σχολ. στην ΜΕφΑθ 1286/2016, ΕφΑΔΠολΔ 2017,434. 1