ΑΣΤΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ

207 ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΟ ΔΙΚΑΙΟ Προστασία της κυριότητας Άρθ. 1094 ΙΙ, Βαβούσκο ό.π.). Χρόνος δέκα οκτώ ετών δεν αρκεί για να χαρακτηρίσει το πράγμα ως θησαυρό (βλ. ΕφΑθ 2013/70 ΕλλΔνη 1970,132). Απόκρυψη κινητού πράγματος. Μπορεί να οφείλεται σε ανθρώπινη ενέργεια. Σε τυ- χερό γεγονός ή σε φυσική αιτία (βλ. Τούση ό.π.). Εύρεση του κινητού πράγματος. Αποτελεί πραγματικό γεγονός (υλική πράξη) και όχι δικαιοπραξία (βλ. Α. Γεωργιάδη Εμπρ. Δικ. τεύχος ΙΙ 1: Η κυριότης παρ. 35 ΙΙ, Βαβούσκο ό.π.). Κατά συνέπεια ευρέτης είναι και ο ανίκανος προς δικαιοπραξία (βλ. Βαβούσκο ό.π., Παπαστερίου Εμπρ. Δικ. ΙΙ, παρ. 57, Σπυριδάκη ό.π.). Η εύ- ρεση του θησαυρού μπορεί να έγινε είτε τυχαίως είτε με εσκεμμένη ενέργεια (βλ. Αθανασόπουλο Εμπρ. Δικ. Ι άρθρο 1093 αρ. 6, Βάλληνδα ΑΚ 1093 σελ. 102). Ευρέτης. Αυτός που ανακάλυψε το θησαυρό. Όχι αυτός που πρώτος τον είδε ή τον κα- τέλαβε (βλ. Τούση ό.π. σελ. 539). Η ανακάλυψη μπορεί να είναι τυχαία ή ύστερα από αναζήτηση (βλ. Γεωργιάδη/Σταθόπουλο Αστ. Κώδ. άρθρο 1093 αρ. 3). Δεν είναι ευρέ- της εκείνος που έχει σταλεί από τον κύριο του ακινήτου πράγματος να ενεργήσει έρευ- νες σ’ αυτό με σκοπό την ανακάλυψη του θησαυρού (βλ. Τούση ό.π., Γεωργιάδη ό.π.). Κτήση κυριότητας. Δεν αρκεί μόνο η ανακάλυψή του, αλλά απαιτείται ο ευρέτης να τον πήρε στη νομή του (βλ. Βαβούσκο ό.π., Γεωργιάδη/Σταθόπουλο ό.π.). Η κτήση της κυριότητας του θησαυρού τόσο από τον ευρέτη όσο και από τον κύριο του πράγμα- τος είναι πρωτότυπη. Ο ευρέτης και ο κύριος του πράγματος είναι συγκύριοι του θη- σαυρού από το νόμο. Εμπράγματα δικαιώματα τρίτων. Πάνω στο πράγμα στο οποίο βρέθηκε ο θησαυρός δεν εκτείνονται στον τελευταίο (βλ. Τούση ό.π., Α. Γεωργιάδη ό.π.). Αρχαιολογικοί θησαυροί. Γι’ αυτούς ισχύει ιδιαίτερο νομικό καθεστώς. Η ΑΚ 1093 δεν αφορά αυτούς. ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ Προστασία της κυριότητας 1094 Διεκδικητική αγωγή. – Ο κύριος πράγματος δικαιούται να απαιτήσει από το νομέα ή τον κάτοχο την αναγνώριση της κυ- ριότητάς του και την απόδοση του πράγματος. Βιβλιογραφία-Αρθρογραφία: – Αθανασόπουλου : Οι δικαιοπραξίες και Εθνικό Κτηματολόγιο, 2006. – Αρχανιωτάκη : Ζητήματα από τη συνδυασμένη εφαρμογή των άρθρων 1848, 1849, 1856, 1193, 1033, 1094, 281 ΑΚ και 116 ΚΠολΔ, Αρμ 2000,730. – Ασημακόπουλου Α. : Ισχυρισμός ιδίας κυριότητας του εναγομένου με τη διεκδι- κητική αγωγή, Δ 30,504. – Βαβούσκου : Απόκρουση διεκδικητικής αγωγής κατ’ άρ- θρον 1095 ΑΚ. Συνέπειες ως προς τα αιτήματα αναγνωρίσεως κυριότητας και απο- δόσεως, ΕΕΝ 1969,67. – Βερνάρδου : Αι ενστάσεις του διά της διεκδικητικής αγω- γής εναγομένου, ΑρχΝ 1960,245. – Βούλγαρη Κ. : [Η δυνατότητα σώρευσης διεκδι- 2 3 4 5 6 7