ΑΣΤΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ

210 ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΟ ΔΙΚΑΙΟ Άρθ. 1094 ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΟ ΔΙΚΑΙΟ παρ. 294, ΕφΑθ 4662/99 ΕλλΔνη 2001,166, ΕφΠατρ 177/91 ΕλλΔνη 32,1341). Ο ανα- φανείς άφαντος (βλ. ΑΠ 857/58 ΝοΒ 6,850). Οι δανειστές του κυρίου (ΚΠολΔ 72) (βλ. Βαβούσκο ό.π., Γεωργιάδη/Σταθόπουλο ό.π. αρ. 5). Ο εκτελεστής διαθήκης (βλ. Βαβούσκο ό.π.), ο κηδεμόνας σχολάζουσας κληρονομίας, ο εκκαθαριστής κληρονο- μίας. Ο δικαιούχος οίκησης (βλ. ΕφΑθ 1023/2009 ΕλλΔνη 2010,1050). Ο παρακατα- θέτης κύριος σε βάρος του θεματοφύλακα που αρνείται την απόδοση του πράγματος (βλ. ΕφΑθ 5648/90 ΕλλΔνη 1991,1669), ο επιφανειούχος (άρθρο 24 του Ν 3986/2011, Περάκης ΕφΑΔ 2012,663), ο σύζυγος επί κινητών πραγμάτων δυνάμει του τεκμηρί- ου της ΑΚ 1398 (βλ. ΕφΚρητ 251/2007 ΕλλΔνη 2008,1095), ο σύνδικος της πτώχευ- σης (βλ. Γεωργιάδη ό.π. αρ. 5). Εναγόμενος. Ο νομέας ή κάτοχος κατά το χρόνο έγερσης της αγωγής (βλ. ΑΠ 1332/2015 ό.π., ΕφΑθ 666/2007 ΕφΑΔ 2008,434, ΕφΑθ 1372/99 ΕλλΔνη 40,1104). Για τη νομιμοποίησή του αρκεί ότι αυτός νέμεται ή κατέχει το πράγμα κατά το χρόνο έγερσης της αγωγής (βλ. ΑΠ 1332/2015 ΝοΒ 2016,618). Η έλλειψη αυτή καλύπτεται με την επιγενόμενη μέχρι την πρώτη στο ακροατήριο συζήτηση επέλευση του στοιχείου αυτού (βλ. Ράμμο ΕρμΑΚ 1094 αρ. 22, ΕφΑθ 7514/86 ΕλλΔνη 28,686). Δεν ενδιαφέ- ρει αν ο εναγόμενος κατέχει στο όνομά του με διάνοια κυρίου, αν κατέχει στο όνομα άλλου ή και στο όνομα αυτού του ενάγοντος (βλ. ΕφΑθ 666/2007 ό.π., ΕφΑθ 9156/99 ΕλλΔνη 41,1670). Αν νέμεται αυτοπροσώπως ή δι’ άλλου (βλ. Μπαλή , Εμπρ. Δικ. παρ. 92, Βαβούσκο παρ. 294, Γεωργιάδη/Σταθόπουλο ό.π. αρ. 11). Εκείνος που έλκει από τον κύριο νομέα την οιονεί νομή, π.χ. χρησάμενος, ενεχυρούχος. Οι περισσότεροι συννομείς ή συγκάτοχοι μπορούν να εναχθούν είτε χωριστά είτε όλοι μαζί (βλ. ΑΠ 767/76 ΝοΒ 25,166). Όχι ο βοηθός νομής (βλ. ΑΠ 1574/2002 ΕλλΔνη 2004,1023). Εκτός αν αυτός αφαίρεσε την κατοχή από τον κύριο και αρνείται την απόδοσή του (βλ. ΑΠ 121/81 ΝοΒ 29,1280, ΑΠ 835/81 ΝοΒ 30,437). Ο ισχυρισμός του εναγομένου ότι ο απώτερος δικαιοπάροχός του είχε στην κυριότητα και κατοχή του το επίδικο πριν από την έναρξη της κυριότητας του ενάγοντος αποτελεί αιτιολογημένη άρνηση της αγω- γής (βλ. ΜΠρΘηβ 397/2007 Δ 2008,506). Ο ισχυρισμός ότι απέκτησε την κυριότητα με έκτακτη χρησικτησία του ίδιου και των δικαιοπαρόχων του αποτελεί ένσταση (βλ. ΜΠρΘηβ 397/2007 ό.π.). Μεταβίβαση κυριότητας. Μεταβίβαση κυριότητας του πράγματος σε τρίτο μετά την έγερση της αγωγής δεν επιφέρει καμία μεταβολή στη δίκη. Αυτή συνεχίζεται και η απόφαση που θα εκδοθεί εκτελείται και κατά του τρίτου (βλ. ΕφΠατρ 177/91 ΕλλΔνη 32,1341, ΕφΘεσ 2856/90 Αρμ 45,59). Αν η μεταβίβαση έγινε πριν την άσκηση της αγωγής ο εναγόμενος μπορεί να εναχθεί μόνο για αποζημίωση κατά την ΑΚ 1098 (βλ. Μπαλή ό.π., ΕφΘεσ 2645/89 Αρμ 43,961). Αίτημα αγωγής. Η αναγνώριση της κυριότητας του ενάγοντος και η καταδίκη του εναγόμενου στην απόδοση του πράγματος (βλ. ΑΠ 1372/2014 ΝοΒ 2015,69, ΑΠ 135/2012 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1171/2005 ΕλλΔνη 2007,1654, ΑΠ 1279/2005 ΝοΒ 2006,214). Η διεκδικητική αγωγή προϋποθέτει μεν την ύπαρξη κυριότητας, αλλά δεν συνδέεται κατά νομική αναγκαιότητα με τη διατύπωση και αιτήματος περί αναγνώρισης της κυ- ριότητας. Στο αίτημα απόδοσης του διεκδικούμενου εμπεριέχεται αναγκαστικά και το 5 6 7