ΑΣΤΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ

214 ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΟ ΔΙΚΑΙΟ Άρθ. 1094 ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΟ ΔΙΚΑΙΟ Δικαστικό ένσημο. Υπόκειται σε καταβολή ενσήμου ανάλογα με την αξία του αντικει- μένου της διαφοράς (βλ. ΑΠ 201/78 ΝοΒ 27,44). Απόφαση δικαστηρίου. Η τελεσίδικη δικαστική απόφαση επί διεκδικητικής αγωγής παράγει δεδικασμένο εφόσον πρόκειται για το ίδιο αντικείμενο και την ίδια ιστορική και νομική αιτία. Δεν υπάρχει ταυτότητα νομικής αιτίας όταν βάση της πρώτης αγωγής είναι ο πρωτότυπος τρόπος κτήσης της κυριότητας και της δεύτερης αγωγής παράγω- γος τρόπος κτήσης αυτής (βλ. ΑΠ 2084/83 ΝοΒ 1985,33). Η απόφαση που δέχεται δι- εκδικητική αγωγή ακινήτου με τίτλο κτήσης κυριότητας του ενάγοντος την κληρονομι- κή διαδοχή πρέπει να αναφέρει τόσο την αποδοχή κληρονομίας όσο και τη μεταγρα- φή, αλλιώς στερείται νόμιμης βάσης (βλ. ΑΠ 1460/2008 ΝοΒ 2009,427). Τελεσίδικη απόφαση που δέχθηκε αγωγή αναγνωριστική της κυριότητας, αποτελεί δεδικασμένο για την εγειρόμενη ύστερα διεκδικητική αγωγή από τον αυτόν ενάγοντα κατά του αυ- τού εναγομένου (βλ. ΕφΠατρ 83/88 ΑχΝομ 5,82). Εκτέλεση απόφασης. Αν αφορά ακίνητο γίνεται σύμφωνα με την ΚΠολΔ 943 παρ. 1 (βλ. ΕφΑθ 6555/81 ΝοΒ 30,71). Αν αφορά κινητό σύμφωνα με την ΚΠολΔ 941 παρ. 1. Σώρευση. Ο ενάγων μπορεί να ενώσει τη διεκδικητική αγωγή με τις ενοχικές αγω- γές για απόδοση ωφελημάτων ή και αποζημίωση (βλ. Γεωργιάδη/Σταθόπουλο ό.π. αρ. 38). Δεν μπορεί να σωρευθεί με την αρνητική αγωγή, γιατί αντιφάσκουν μεταξύ τους (βλ. ΑΠ Ολ 4/2016 ΕλλΔνη 2017,389, ΕφΠειρ 766/2005 ΕλλΔνη 2006,844, ΕφΑθ 5518/2003 ΕλλΔνη 2004,181, ΠΠρΝαξ 10/2014 ΕλλΔνη 2014,586). Η τελευταία είναι μη νόμιμη (βλ. ΑΠ Ολ 4/2016 ό.π., ΑΠ 1347/2010 ΝΟΜΟΣ). Εκτός αν κάθε μια από αυτές αφορά συγκεκριμένο και διαφορετικό τμήμα του ίδιου ακινήτου (βλ. ΕφΘεσ 725/95 ΕλλΔνη 36,888, ΕιρΛευκ 78/2003 ΑρχΝ 2005,510). Αν γίνει ένωση διατάσ- σεται ο χωρισμός τους (βλ. ΕφΑθ 5518/2003 ό.π., ΕφΑθ 9517/95 ΕλλΔνη 37,1611). Υποστηρίζεται και η άποψη ότι είναι δυνατή η σώρευση όταν με την αρνητική αγω- γή ζητείται η κατεδάφιση του ακινήτου (βλ. Γεωργιάδη/Σταθόπουλο Αστ. Κώδ. άρ- θρο 1094 αρ. 41, Κ. Παπαδόπουλο, Αγωγές Εμπρ. Δικ. παρ. 117 αρ. 4, αντίθετα ΑΠ 1347/2016 ΝΟΜΟΣ). Σώρευση με την αγωγή για τη νομή (βλ. ΑΠ 21/2005 ΕλλΔνη 2005,1395). Παραγραφή. Υπόκειται στην 20ετή παραγραφή (βλ. ΑΠ 402/2016 ΝοΒ 2016,2011, ΑΠ 508/2011 ΧρΙΔ 2012,39, ΑΠ 1157/2003 ΕλλΔνη 2005,494, ΕφΑθ 6099/2002 ΕλλΔνη 2005,498). Αρχίζει από τη στιγμή που προσβάλλεται το δικαίωμα της κυριό- τητας με κατάληψη ή αφαίρεση του πράγματος (βλ. ΑΠ 41/2016 ΧρΙΔ 2016,271, ΑΠ 1187/2015 ΕλλΔνη 2016,192, ΧρΙΔ 2016,26, ΑΠ 4537/2005 ΕλλΔνη 2006,285, ΑΠ 1332/2000 ΕλλΔνη 2002,448). Η παραγραφή επέρχεται από μόνη την παράλειψη του δικαιούχου να ασκήσει το δικαίωμά του επί μια εικοσαετία, χωρίς να ερευνάται τι εί- δους νομή ή κατοχή ασκεί ο προσβολέας και αν αυτή η νομή ή κατοχή μπορεί να οδη- γήσει σε κτήση κυριότητας με χρησικτησία (βλ. ΑΠ 41/2016 ό.π., ΑΠ 1187/2015 ό.π.). Η ίδια παραγραφή που είχε αρχίσει στο πρόσωπο του δικαιούχου, συνεχίζεται και στο πρόσωπο του νέου δικαιούχου, υπολογίζεται δηλ. και ο χρόνος που είχε περά- σει πριν από τη μεταβίβαση (ΑΠ 41/2016 ό.π.). Στην περίπτωση κατάληψης της κατο- 12 13 14 15 16