Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΥΝΟΙΑΣ ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α Αρχή της εύνοιας και όροι εργασίας από διαφορετικές πηγές του Εργατικού Δικαίου 1. Έννοια και νομική θεμελίωση της αρχής της εύνοιας υπέρ των εργαζομένων Η αρχή της εύνοιας υπέρ των μισθωτών θεσπίζεται με το άρθρο 680 του ΑΚ και το άρθρο 7 § 2 του ν. 1876/90 1 . Ειδικότερα, σύμφωνα με το άρθρο 680 ΑΚ: «... Οι όροι των επί μέρους συμβάσεων εργασίας, που είναι αντί- θετοι με τη συλλογική σύμβαση, είναι άκυροι, εφόσον δεν είναι ευνοϊκότε- ροι για τον εργαζόμενο, και στη θέση τους ισχύουν οι όροι της συλλογικής σύμβασης ». Επίσης, κατά το άρθρο 7 § 2 του ν. 1876/90 « Οι όροι ατομικών συμβάσεων εργασίας, που αποκλίνουν από τους κανονιστικούς όρους συλ- λογικών συμβάσεων εργασίας, είναι επικρατέστεροι, εφ’ όσον παρέχουν μεγαλύτερη προστασία στους εργαζομένους». Παρά το γεγονός ότι στο Σύνταγμά μας δεν γίνεται ρητή αναφορά στην αρχή της εύνοιας, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αρχή της εύνοιας υπέρ των μισθωτών έχει και συνταγματική θεμελίωση 2 , διότι βρίσκει έρεισμα στο άρθρο 5 § 1 του Συντ. 3 , προκύπτει δηλ. από την προστασία της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας, της προσωπικής συμβατικής ελευθερίας και γενικά της αυτονομίας του ατόμου 4 . Επίσης, κατά την αρχή της ελευθε- 1. Καζάκος, Συλλογικό Εργατικό Δίκαιο, Ουσιαστικό Δίκαιο και Δικονομικά Ζητήματα, Τόμος Ι, 2009, σελ. 54, Κουκιάδης, Εργατικό Δίκαιο ΙΙ, Β΄έκδ., 2011, σελ. 163, Πα- πασταύρου, Συλλογικές Συμβάσεις και Διαιτησία, 1997, σελ. 189. ΑΠ 1173/2014, ΔΕΝ 2015, 7, ΑΠ Ολομ. 5/2011, ΔΕΝ 2011, 1256 (1260), ΑΠ Ολομ. 26/2007, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 261/2016, ΔΕΝ 2016, 1308, ΑΠ Ολομ. 8/2015, ΔΕΝ 2015, 1298, ΑΠ 175/2013, ΔΕΝ 2014, 17, ΑΠ 390/2008, ΔΕΝ 2008, 730. 2. Τραυλός-Τζανετάτος, Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας στη μνημονιοκρατούμενη Ελλάδα, ΕΕργΔ 2012, 719, Σιδέρης, Η συνταγματική θεμελίωση της αρχής της ευνο- ϊκότερης ρύθμισης στο εργατικό δίκαιο, ΔΕΝ 2015, 1348, Λεβέντης, Η μεταβολή των όρων της συμβάσεως εξηρτημένης εργασίας, 1990, σελ. 49. 3. Στο άρθρο 5 § 1 του Συντ. ορίζεται ότι «Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύ- θερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πο- λιτική ζωή της χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν πα- ραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη ». 4. Λεβέντης, Συλλογικό Εργατικό Δίκαιο, 2007, σελ. 495, Ζερδελής, Η πρακτική της εκμετάλλευσης, 1993, σελ. 157, Κουκιάδης , Εργατικό Δίκαιο-Συλλογικές εργασι- ακές σχέσεις, 2013, σελ. 591, Σιδέρης, Η συνταγματική θεμελίωση της αρχής της