Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΥΝΟΙΑΣ ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

Αρχή της εύνοιας και όροι εργασίας από διαφορετικές πηγές του Εργατικού Δικαίου 9 η άποψη 9 ότι η αρχή της εύνοιας προστατεύεται συνταγματικά ως απόρ- ροια της ιδιωτικής αυτονομίας, σε συνδυασμό όμως με την αρχή της ανα- λογικότητας. Διότι αν αφαιρούνταν από την ιδιωτική αυτονομία η δυνατό- τητα ευνοϊκότερων ρυθμίσεων (από τις ρυθμίσεις εκείνες που περιέχονται στις σσε), τότε δεν θα παραβιαζόταν μόνο η ιδιωτική αυτονομία, αλλά και η αρχή της αναλογικότητας (άρθρ. 25 § 1 Συντ.), αφού η ιδιωτική αυτονο- μία θα περιοριζόταν πέρα από το αναγκαίο μέτρο. Για τους παραπάνω λόγους η κατάργηση από το νομοθέτη ή από τους κοι- νωνικούς εταίρους της αρχής της εύνοιας θα συνιστούσε παραβίαση θε- μελιωδών συνταγματικών δικαιωμάτων και θα ήταν αντισυνταγματική 10 . Το πεδίο εφαρμογής της αρχής της εύνοιας εντοπίζεται, όπως αναφέ- ραμε, κατά κυριολεξία στη σχέση σσε και ατομικής σύμβασης εργασίας και σημαίνει, ότι οι ευνοϊκότεροι για τους μισθωτούς όροι των ατομι- κών συμβάσεων εργασίας υπερισχύουν των δυσμενέστερων κανονιστι- κών όρων της σσε 11 . Πράγματι, με την κατάρτιση σσε, οι όροι της οποίας έχουν κανονιστική ισχύ, επιτυγχάνεται ο προστατευτικός της σκοπός: θε- σπίζονται κατώτατοι όροι εργασίας και έτσι προστατεύεται ο εργαζόμενος, ο οποίος εκ των πραγμάτων βρίσκεται σε ασθενέστερη διαπραγματευτι- κά θέση έναντι του ισχυρότερου (διαπραγματευτικά) εργοδότη. Είναι εύ- λογο, λοιπόν, χάριν της προστασίας του εργαζόμενου να απαγορεύονται αποκλίσεις από τη σσε με την ατομική σύμβαση εργασίας, όταν αυτές είναι 9. Däubler , TVG/ Deinert , 4 Aufl., § 4 Rn 662, Höpfner , Die Tarifgeltung im Arbeits- verhältnis, 2015, σελ. 506 επ., Jacobs/Krause/Oetker , Tarifvertragsrecht, 2007, σελ. 391, Belling , Das Günstigkeitsprinzip im Arbeitsrecht, 1984, σελ. 64 επ., Löwisch/Rieble , TVG 3 Aufl., Grundl Rn 154 επ., Wank in Wiedemann, Tarifvertragsgesetz, 7. Aufl., § 4 Rn 389 επ. 10. Στο γερμανικό δίκαιο γίνεται δεκτή η συνταγματική θεμελίωση της αρχής της εύνοι- ας και στο πλαίσιο της προστασίας της συλλογικής αυτονομίας (βλ. BAG 15.12.1960 AP nr. 2 und 3 zu § 4 TVG Angleichungsrecht, βλ. και Bellings , Günstigkeitsprinzip, σελ. 64 επ.), ορθότερη όμως θεωρούμε την άποψη ότι η αρχή της εύνοιας προστα- τεύται βάσει της συμβατικής ελευθερίας (βλ. Däubler, Tarifvertragsgesetz, 4 Aufl., 2016, § 4, σελ. 1163 και υποσημ. 1664). 11. Βλ. Richardi, Kollektives Arbeitsrecht, Verlag Vahlen, 2007, σελ. 36, Αbbo Junker, Grundkurs Arbeitsrecht, 6 Aufl. Beck 2007, σελ. 291, Preis, Arbeitsrecht, Kollektivarbeitsrecht, 2012, 3. Aufl., σελ. 159, Thüsing/Braun/Forst, Tarifrecht, 7. Kap. Rn 39, σελ. 459, Λεβέντη, Η μεταβολή των όρων της συμβάσεως εξηρτη- μένης εργασίας, εκδ. ΔΕΝ 1990, 20. Ειδικότερα, όπως έκρινε ο ΑΠ (βλ. ενδεικτικά ΑΠ 322/1993, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 993/2002, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ) « οι όροι αμοιβής της αυ- τής ποιοτικώς εργασίας, οι περιεχόμενοι στην ατομική και στη συλλογική σύμβα- ση, δεν ισχύουν παραλλήλως αλλά επικρατεί η ευνοϊκότερη ρύθμιση αποκλείουσα την εφαρμογή της δυσμενέστερης ...».