Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΥΝΟΙΑΣ ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

12 Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΥΝΟΙΑΣ ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ όμως προς το συμφέρον 22 των εργαζομένων 23 . Με βάση την αρχή αυτή οι κανόνες του εργατικού δικαίου καταλήγουν να είναι κατά το πλείστον μονομερώς αναγκαστικό δίκαιο 24 , δηλ. δίκαιο το οποίο επιδέχεται μόνο βελτίωση υπέρ των εργαζομένων. Αντίθετα, οι κανόνες της εργατικής νο- μοθεσίας που αποτελούν αμφιμερώς αναγκαστικό δίκαιο (δηλ. κανόνες που δεν επιδέχονται βελτίωση ούτε επιδείνωση) αποτελούν την εξαίρεση. Η εφαρμογή της αρχής της εύνοιας στη σχέση νόμου και σσε θεσπίζεται πλέον ρητά με το άρθρο 7 § 3 του ν. 1876/90, σύμφωνα με το οποίο « όροι εργασίας σσε που είναι ευνοϊκότεροι για τους εργαζομένους υπερισχύουν των νόμων, εκτός αν πρόκειται για διατάξεις αναγκαστικού δικαίου με αμ- φιμερή ενέργεια ». Σύμφωνα με το άρθρο αυτό διατάξεις αμφιμερώς ανα- γκαστικού δικαίου υπερισχύουν πάντα, ακόμη και έναντι όρων εργασίας (υποδεέστερης βαθμίδας) ευνοϊκότερων για τον εργαζόμενο. Τονίζουμε ότι η αρχή της εύνοιας εφαρμόζεται μόνον, όταν η σσε ισχύει κανονιστικά, δεν εφαρμόζεται δηλ. κατά τη διάρκεια της μετενέργειας της σσε 25 , κατά την οποία οι μετενεργούντες όροι της σσε παύουν να έχουν αναγκαστική ισχύ. Η εφαρμογή της αρχής της εύνοιας και στη σχέση μεταξύ περισσοτέρων πηγών του εργατικού δικαίου διαφορετικής ιεραρχικής βαθμίδας εξηγεί- ται από τη θεμελιώδη αρχή της προστασίας, η οποία –όπως προαναφέρα- με- διαπνέει όλο το εργατικό δίκαιο 26 . 22. Καρακατσάνης, Η συλλογική σύμβαση εργασίας, 1974, σελ. 154, Αγαλλόπουλος, Εισαγωγή εις το Εργατικόν Δίκαιον, 1958, σελ. 113, Καρδαράς, Οι κανόνες του δικαίου της εργασίας και η σχέσις των προς την ΣΣΕ, 1978, σελ. 123, Λεβέντης, Συλλογικό Εργατικό, 2007, σελ. 497, Σιδέρης, Η συνταγματική θεμελίωση της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης στο εργατικό δίκαιο, ΔΕΝ 2015, 1345 (1346), Gamillscheg , Kollektives Arbeitsrecht, BdI, σελ. 835 επ., Nikisch, Arbeitsrecht II2, σελ. 418, Wiedemann, TVG6, 1999, σελ. 1090 επ., Zöllner/Loritz/Hergenröder , Arbeitsrecht 6 , 2008, σελ. 373, Jacobs/Krause/Oetker, TVG 2007, σελ. 391. 23. Θυμίζουμε ότι κατά τη συσχέτιση πηγών της ίδιας ιεραρχικής βαθμίδας δεν εφαρ- μόζεται η αρχή της εύνοιας, αλλά η αρχή της διαδοχής των τάξεων και η νεότε- ρη ρύθμιση τροποποιεί (ακόμη και επί τα χείρω) την προγενέστερη ρύθμιση (βλ. αντί άλλων Preis, Arbeitsrecht, Kollektivesarbeitsrecht, 2012, 3 Aufl., σελ. 160). 24. ΑΠ Ολομ. 5/2011, ΔΕΝ 2011, 1256, Καρδαράς, Οι κανόνες του δικαίου της εργασίας και η σχέσις των προς την ΣΣΕ, 1978, σελ. 68 επ., Ληξουριώτης, Σχόλιο στην ΕφΑ- θην 5884/2007, Άκυρος ο όρος ΔΑ για αυξήσεις επί των καταβαλλομένων αποδο- χών, ΔΕΕ 2008, 115, Wiedemann/Wank, Tarifvertragsgesetz, 7 Aufl., § 4, 386, σελ. 1324. 25. Däubler, ΤVG/Deinert, § 4, Rn. 657, σελ. 1171. 26. Λεβέντης , Συλλογικό Εργατικό, 2007, σελ. 497.