ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗΣ

ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ 253 γνώση από προηγούμενες παρόμοιες υποθέσεις που είχε εκδικάσει. Το Ανώτατο Δικαστήριο απεφάνθη ότι: Η γνώση που κτάται από το δικαστήριο κατά την εκδίκαση υποθέσεων παρόμοιων ή και διαφορετικών από την υπό εκδίκαση υπόθεση δεν εξομοιώνεται με δικαστική γνώση. Δικαστική γνώση μπορεί να ληφθεί μόνο για γεγονότα τα οποία είναι πασί- γνωστα σε βαθμό που να αποτελούν κοινή γνώση. Επομένως το δικαστήριο εσφαλ- μένα άντλησε δικαστική γνώση από γεγονότα που ήρθαν σε γνώση του σε προη- γούμενες υποθέσεις απολλοτριώσεων. Το σχετικό κείμενο της απόφασης έχει στην ολότητα του ως εξής:- “(α) Χωρίς να υποκαθιστώ τους εμπειρογνώμονες έχω δικαστική γνώση (JUDICIAL NOTICE) από αρκετές υποθέσεις που έχω εκδικάσει σ’ αυτή τη δικαιοδοσία ότι ένα κανονι- κό οικόπεδο έχει σχήμα ελαφρώς ορθογώνιο - σχεδόν τετράγωνο και εμβαδόν 5600 τ.π. ή 520 τ.μ..” Εντούτοις, στην παρούσα υπόθεση, το σφάλμα του πρωτόδικου δικαστηρίου δεν εί- χε οποιεσδήποτε επιπτώσεις στη διαμόρφωση της απόφασης. Ένα ποινικό δικαστήριο μπορεί να λάβει υπόψη του χωρίς την προσαγωγή μαρτυ- ρίας, την έξαρση στην οποία βρίσκεται η διάπραξη ενός αδικήματος ή είδους αδι- κημάτων ως θέμα δικαστικής γνώσης, βασιζόμενο είτε στη συχνότητα με την οποία παρουσιάζονται υποθέσεις αυτής της φύσης ενώπιόν του, ή ενώπιον άλλων δικα- στηρίων και του Εφετείου, καθώς και γενικότερα. 763 Όπως επιβεβαιώθηκε στην Abunazha Muhannad Mohammad Mustafa ν. Δημοκρατίας: 764 «Ο άλλος παράγοντας, ο οποίος ουσιαστικά είχε ληφθεί υπόψη από το Κακουργιοδικείο ως παράγοντας ο οποίος επενεργεί ενάντια στο μετριασμό της ποινής ήταν εκείνος που σχε- τίζεται με την έξαρση στη διάπραξη των αδικημάτων. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι το επιβάλ- λον ποινή δικαστήριο μπορεί και πρέπει να λαμβάνει υπόψη του το γεγονός ότι η διάπρα- ξη ενός αδικήματος ή ενός είδους αδικημάτων βρίσκεται σε έξαρση, γεγονός που δικαιολο- γεί την επιβολή αυξημένης ποινής. (Βλ. Al-Awar κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 160, Παλάοντας ν. Αστυνομίας (1995) 2 Α.Α.Δ. 70 ). Όπως δε ορθά εντοπίζεται και στο σύγγραμ- μα «Sentencing in Cyprus”, 2nd Edition, του Γ.Μ. Πική, στη σελ. 6, οι κοινωνικές συνθή- κες μιας δεδομένης χρονικής περιόδου είναι βοηθητικές ως προς το που θα πρέπει να απευ- θυνθεί η αυστηρότητα του δικαίου. Επομένως, είναι επιτρεπτό για τα δικαστήρια να λαμβά- νουν δικαστική γνώση της έξαρσης στην οποία βρίσκεται η διάπραξη αδικημάτων σε μια δε- δομένη εποχή. Δικαστική δε γνώση, σημαίνει γνώση σε σχέση με την οποία δεν απαιτεί- ται απόδειξη ή κατάδειξη με μαρτυρία ή άλλο τρόπο στοιχειοθέτησης. Για παράδειγμα, ανα- φέρουμε την απόφαση στην ButucaruRares κ.ά. ν. Αστυνομίας (2008) 2 A.A.Δ. 699 , στην οποία ένας από τους λόγους έφεσης ήταν και η σημασία που είχε δοθεί από το πρωτόδι- κο Δικαστήριο στο γεγονός της έξαρσης αδικημάτων εκείνου του είδους, για την οποία εν πάση περιπτώσει δεν υπήρχε μαρτυρία. Το Εφετείο αποφάνθηκε ότι ορθά το πρωτόδικο Δικαστήριο τόνισε την ιδιαίτερη ανάγκη τέτοιας ποινής ενόψει της έξαρσης των αδικημάτων εκείνου του είδους». 763. Βλ. Zaidan v. Δημοκρατίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 310, 315. 764. Supra. Βλ. επίσης Hamisi Mwinyi Selmani κ.ά. ν. Δημοκρατίας, Ποινικές Εφέσεις Αρ. 235/2013 και 236/2013, 5.10.2016.