ΚΡΙΣΗ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΚΑΙ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΤΗ ΖΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩ

Εισαγωγή 3 ∆ιάγραμμα 2 (Πηγή: ECB Statistical Data Warehouse) Χάρη στις συντονισμένες προσπάθειές της, οι οποίες αντικατοπτρίζονται σε ένα εντυπωσιακό πρόγραμμα νομοθετικών μεταρρυθμίσεων που εγκρίθηκε εντός εξαιρετικά σύντομου χρονικού διαστήματος, η Ευρώπη έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο στη θέση υπό έλεγχο του διαύλου μετάδοσης κρίσεων που εκκινούν από τη βάση, δηλαδή από τις προβληματικές εμπορικές τράπεζες, και καταλήγουν στην κορυφή, δηλαδή στο κράτος (εφεξής ο «ανωφερής δί- αυλος μετάδοσης»). Οι εκτεταμένες θεσμικές μεταρρυθμίσεις που επιχειρή- θηκαν προς την κατεύθυνση αυτή μετά την εκδήλωση της κρίσης δημόσιου χρέους περιελάμβαναν: α) τη δημιουργία ενός (εν πολλοίς) κεντρικού συστή- ματος τραπεζικής εποπτείας, υπό τη μορφή του Ενιαίου Εποπτικού Μηχανι- σμού (ΕΕΜ), με σκοπό την αντιμετώπιση των φαινομένων εθνικής εποπτικής μεροληψίας (home supervisory bias) και κανονιστικής υποτέλειας (regulatory capture)· β) τη θέσπιση ενός εναρμονισμένου πλαισίου ανάκαμψης και εξυγί- ανσης των τραπεζών βάσει της οδηγίας 2014/59/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινο- βουλίου και του Συμβουλίου 4 (εφεξής η «ΟΑΕΤ»), η οποία, ως γνωστόν, περι- λαμβάνει το εργαλείο της διάσωσης με ίδια μέσα (bail-in), προκειμένου να μην επωμίζονται πρώτοι οι φορολογούμενοι το κόστος μιας ενδεχόμενης τραπε- ζικής κρίσης που θα εκδηλωνόταν παρά την ύπαρξη συστήματος τραπεζικής εποπτείας· γ) τη δημιουργία ενός κεντρικού μηχανισμού εξυγίανσης, υπό τη 4.  Οδηγία 2014/59/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Μαΐου 2014, για τη θέσπιση πλαισίου για την ανάκαμψη και την εξυγίανση πιστωτι- κών ιδρυμάτων και επιχειρήσεων επενδύσεων και για την τροποποίηση της οδηγίας 82/891/ΕΟΚ του Συμβουλίου, και των οδηγιών 2001/24/ΕΚ, 2002/47/ΕΚ, 2004/25/ΕΚ, 2005/56/ΕΚ, 2007/36/ΕΚ, 2011/35/ΕΕ, 2012/30/ΕΕ και 2013/36/ΕΕ, καθώς και των κανονισμών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ) αριθ. 1093/2010 και (ΕΕ) αριθ. 648/2012, ΕΕ L 173 της 12.6.2014, σελ. 190.