ΚΡΙΣΗ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΚΑΙ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΤΗ ΖΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩ

Εισαγωγή 5 αντικείμενο εξέτασης τόσο στην υφιστάμενη βιβλιογραφία όσο και από φο- ρείς χάραξης πολιτικής. Και τούτο διότι, εάν δεν καταστεί δυνατή η αναχαίτι- ση του κατωφερούς διαύλου μετάδοσης με την ανάληψη, σε ευρωπαϊκό επί- πεδο, συντονισμένης δράσης αντίστοιχης προς την αναληφθείσα αναφορικά με την αναχαίτιση του ανωφερούς διαύλου, κρίνεται πιθανή η εκδήλωση νέων επεισοδίων χρηματοπιστωτικής αστάθειας στη ζώνη του ευρώ, παρεμφερών προς το «ελληνικό σενάριο»: το σενάριο αυτό συνοπτικά μπορεί να περιγρα- φεί ως η περίπτωση ενός εγχώριου τραπεζικού τομέα που, ενώ τελούσε υπό μάλλον ικανοποιητική διαχείριση και σχετικά επαρκή εποπτεία, απειλήθηκε με κατάρρευση εξαιτίας ενός σπάταλου δημόσιου τομέα που τον κατέστησε έρμαιο των πολιτικών εξελίξεων και των συγκυριακών εναλλαγών των εκλο- γικών κύκλων. Αναφορικά με το σημείο εστίασης της παρούσας μελέτης και τους σκοπούς που επιδιώκει ο συντάκτης της ενδείκνυται η διατύπωση μιας επιφύλαξης και μιας παρατήρησης. Η επιφύλαξη έγκειται στο εξής: παρά την κατ’ εξοχήν οικονομική διάσταση ορισμένων από τα θέματα που πραγματεύεται η ανά χεί- ρας μελέτη, ο συντάκτης της είναι νομικός και όχι οικονομολόγος. Ως εκ τού- του, η μελέτη εστιάζει στις νομικές πτυχές της συζήτησης γύρω από τον απο- τελεσματικότερο τρόπο περιστολής των κινδύνων που απορρέουν από τον παγιωμένο μηχανισμό αμφίδρομης μετάδοσης κρίσεων που συνδέει τα κρά- τη με τις εμπορικές τράπεζές τους. ∆εν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι αναλύσεις των οικονομολόγων κατέχουν δεσπόζουσα θέση στην υφιστάμενη σχετική βιβλιογραφία, τη στιγμή που οι νομικές παράμετροι και ο αντίκτυπός τους στη βιωσιμότητα κάποιων από τους προτεινόμενους τρόπους αντιμε- τώπισης του ως άνω φαύλου κύκλου παραγνωρίζονται ή υποτιμώνται. Σκο- πός λοιπόν του παρόντος πονήματος είναι, ακριβώς, να φέρει στην επιφάνεια τη νομική διάσταση του υπό εξέταση ζητήματος, εμπλουτίζοντας τον ακαδη- μαϊκό διάλογο με στοιχεία νομικής τεκμηρίωσης. Όσο για την παρατήρηση, αυτή έγκειται στο εξής: η βιβλιογραφία αναγνωρίζει την ύπαρξη μιας αμοι- βαία τροφοδοτούμενης διασύνδεσης των κρατών και των εμπορικών τους τραπεζών. Για αναλυτικούς σκοπούς κάθε ένας εκ των διαύλων μετάδοσης (ή αλληλεπίδρασης) θα διερευνηθεί ξεχωριστά, με πρώτο τον ανωφερή. Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι η όποια απόπειρα εξέτασης κάθε διαύλου μεμονωμένα και ανεξάρτητα από τον άλλο δεν μπορεί παρά να είναι τεχνη- τή 6 . Θεωρούμε, εντούτοις, ότι εάν δεν γίνει προσπάθεια διαχωρισμού τους 6.  Σχετικώς έχει διατυπωθεί η άποψη ότι «most papers exclusively focus on one channel of transmission, either quantifying the effects that banking crises have on