ΚΩΔΙΚΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

344 ΑΝ. ΠΛΕΥΡΗ ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ Άρθ. 91 ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ στον τρίτο είτε με επίδοση επικυρωμένου αντιγράφου της κατατεθείσας αγωγής στον τρίτο (ΠΠρΑθ 5155/2011 ΝΟΜΟΣ· αντίθετα, όμως, οι ΕφΑθ 7434/1973 ΕΕΝ 1973,839, ΠΠρΠειρ 1963/2006 ΝΟΜΟΣ, κατά τις οποίες η απλή κοινοποίηση του δικογράφου της αγωγής δεν συνιστά ανακοίνωση· βλ. και Νίκα, Κεραμέα/Κονδύλη/Νίκα, ΕρμΚΠολΔ, άρθρο 91, αρ. 3), όπως στην περίπτωση της ασκήσεως αγωγής από το ΤΕΕ ή τον μηχανικό. Η αναγραφή επί της αγωγής ότι αυτή κοινοποιείται και στον τρίτο δεν συνιστά ανακοίνωση δίκης (ΠΠρΑθ 15228/1979 ΝοΒ 1980, 871· πρβλ. Μπέη, ΠολΔ, άρθρ. 91, 465). Η ανακοίνωση της δίκης δεν ασκείται παραδεκτά με το δικόγραφο των προτάσεων (βλ. ΜΠρΑθ 2543/1971 ΕΕΝ 1971,763-764). Η κατάθεση αυτοτελούς δι- κογράφου ανακοίνωσης δίκης, πρέπει να γίνει στην γραμματεία του δικαστηρίου στο οποίο εκκρεμεί η δίκη και το εν λόγω δικόγραφο απαιτείται να επιδοθεί μόνον στον τρίτο και όχι και στον αντίδικο εκείνου ο οποίος ανακοινώνει τη δίκη (ΕφΑθ 10870/1979 ΝοΒ 1980,834-835). Χωρίς την επίδοσή της στον τρίτο, η ανακοίνωση είναι ανυπόστατη και δεν επιφέρει τα αποτελέσματα της ανακοίνωσης (ΕφΑθ 7434/1973 ΕΕΝ 1973,839, ΕφΑθ 10870/1979, ΝοΒ 1980, 834, ΠΠρΑθ 5155/2011 ΝΟΜΟΣ, Νίκας, σε Κεραμέα/Κονδύλη/Νίκα, ΕρμΚΠολΔ, άρθρο 91, αρ. 3). Στο ανα- γκαίο περιεχόμενο του δικογράφου της ανακοινώσεως ανήκουν, εκτός από τα στοι- χεία κάθε δικογράφου κατά το άρθρο 118 ΚΠολΔ, το έννομο συμφέρον στο οποίο θε- μελιώνεται η ανακοίνωση (αιτία) καθώς και το στάδιο που βρίσκεται η κύρια δίκη. Ως ανακοίνωση μπορεί να λειτουργήσει και η εμπροθέσμως ασκηθείσα προσεπίκληση, η οποία δεν υπάγεται, στις περιοριστικά αναφερόμενες περιπτώσεις των άρθρων 86, 87 και 88 ΚΠολΔ (ΕφΑθ 555/1973 ΝοΒ 1973,514, ΠΠρΑθ 5155/2011 ΝΟΜΟΣ, ΜΠρΘεσ 19938/2006 Αρμ 2006,1076, ΕιρΝικ 36/2007 ΑρχΝ 2007,353, ΑποφΕισΠρωτΡοδ 9/2006, ΝΟΜΟΣ). Ο χρόνος της ανακοινώσεως προσδιορίζεται στην πρώτη παράγρα- φο του άρθρου 91 και τοποθετείται έως την έκδοση της οριστικής επί της ουσίας απο- φάσεως από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο (ΑΠ 863/1999 ΕΕΝ 2000,722, ΑΠ 724/2017 ΤΝΠ ΔΣΑ, ΕφΑθ 4472/1992 ΝοΒ 1973,103, ΕφΝαυπλ 366/2003 ΕΝΔ 2004,59, ΕφΑθ 611/2009 ΕλλΔνη 2009,1517, ΕφΛαρ 101/2018 ΤΝΠ ΔΣΑ). Επομένως, δεν είναι παρα- δεκτή η άσκησή ανακοινώσεως δίκης στον δεύτερο βαθμό ( Οικονόμου Κ., Η έφεση, άρθρο 524, 224, §15 και υπό το προηγούμενο νομοθετικό καθεστώς στη νομολογία, ΑΠ 1309/1988 ΝοΒ 1989, 434, ΑΠ 863/1999 ΕΕΝ 2000,722, ΑΠ 1699/2010 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1741/2012 ΧρΙΔ 2013,367, ΕφΑθ 6971/2001 ΑρχΝ 2002,685, ΕφΠατρ 289/2003 ΑχΝομ 2004,233, ΕφΔωδ 212/2004 ΝΟΜΟΣ, ΕφΠειρ 181/2006 ΠειρΝομ 2006,239, ΕφΑθ 6841/2008 ΕφΑΔΠολΔ 2009, 597, ΕφΑθ 611/2009 ΕλλΔνη 2009,1517, ΕφΛαρ 155/2013 ΤΝΠ ΔΣΑ, ΕφΛαρ 101/2018 ΤΝΠ ΔΣΑ) και πολύ περισσότερο στον Άρειο Πάγο (ΟλΑΠ 13/2000 ΔΕΕ 2000,1151, ΑΠ 1699/2010, ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 436/2013 ΝΟΜΟΣ), άλλως παραβιάζεται η καθιερούμενη από το άρθρο 12 ΚΠολΔ αρχή της υπάρξεως δύο βαθμών δικαιοδοσίας (ΕφΑθ 6719/2001 ΑρχΝ 2002,685, ΕφΠατρ 289/2003 ΑχΝομ 2004,233, ΕφΛαρ 101/2018 ΤΝΠ ΔΣΑ), γεγονός που ερευνάται αυ- τεπαγγέλτως από το δικαστήριο (ΑΠ 436/2013 ΝΟΜΟΣ, ΕφΑθ 611/2009 ΕλλΔνη 2009,1517, ΕφΛαρ 101/2018 ΤΝΠ ΔΣΑ), παρά την ερημοδικία του τρίτου (ΕφΑθ 8690/1989 Δ 1991,387). Δυνάμει του Ν 4335/2015 (ΦΕΚ Α΄ 87/23.7.2015) και δη δια