ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

3 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ 1. Ασφάλιση και ιδιωτικό ασφαλιστικό δίκαιο 1.1. Έννοιες 1.1.Α. Το ασφαλιστικό δίκαιο Ασφαλιστικό δίκαιο είναι το σύνολο των νομικών κανόνων δικαίου που ρυθμίζουν τα εξής: α) Τις σχέσεις μεταξύ αφενός του ασφαλιστή και αφετέρου του λήπτη της ασφάλισης (δηλ. του συμβαλλόμενου με τον ασφαλιστή σε μία ασφαλιστική σύμβαση), του ασφαλισμένου (που, όμως, δεν είναι ο ίδιος ή μόνο ο ίδιος και λήπτης της ασφάλισης) και απλώς δικαιούχου της παροχής του ασφαλι- στή (που δεν είναι ασφαλισμένος ούτε λήπτης της ασφάλισης). Οι κανόνες αυ- τοί μαζί με τη νομολογία και τη νομική φιλολογία αποτελούν το κατά κυριολε- ξία (ή σε στενή έννοια) δίκαιο της ασφαλιστικής σύμβασης . β) Την ίδρυση και λειτουργία των ασφαλιστικών επιχειρήσεων, τ ους κανό- νες πρόσβασης των επιχειρήσεων αυτών στις αγορές, καθώς και την κρατική εποπτεία επ’ αυτών. γ) Την διανομή ασφαλιστικών προϊόντων, την ίδρυση και λειτουργία των επιχειρήσεων διαμεσολάβησης στην ιδιωτική ασφάλιση, τους κανόνες πρό- σβασης των επιχειρήσεων αυτών στις αγορές, καθώς και την κρατική εποπτεία επ’ αυτών. δ) Την ίδρυση και λειτουργία των παρόχων επαγγελματικών συντάξεων, τους κανόνες πρόσβασης των επιχειρήσεων αυτών στις αγορές, την κρατική εποπτεία επ’ αυτών, καθώς και τις σχέσεις με τα μέλη τους (οι κανόνες αυτοί αποτελούν ιδιωτικό ασφαλιστικό δίκαιο μόνο σε ευρεία έννοια). ε) Την ίδρυση και λειτουργία των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου που είναι φορείς άσκησης του κατά κυριολεξία (ή σε στενή έννοια) δικαίου της κοινωνικής ασφάλισης, την κρατική εποπτεία επ’ αυτών και τις σχέσεις τους με τους ασφαλισμένους τους/δέκτες κοινωνικοασφαλιστικής παροχής. στ) Την ίδρυση και λειτουργία των φορέων της σε ευρεία έννοια κοινωνι- κής ασφάλισης (που είναι νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου), την κρατική εποπτεία επ΄ αυτών , τις σχέσεις τους με τους ασφαλισμένους τους, καθώς και τα δικαιώματα των τελευταίων, όταν αυτές οι δραστηριότητες δεν εμπίπτουν σ’ αυτές που ασκούνται από παρόχους επαγγελματικών συντάξεων . 1