ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ 4 Να σημειωθεί ότι δεν είναι ασφαλιστικό δίκαιο το σύνολο του νομικού πε- ριβάλλοντος της επιχείρησης ιδιωτικής ασφάλισης, όπως λ.χ. η πλουσιότατη νομολογία των αυτοκινητικών ατυχημάτων, η οποία μόνο σε ένα μικρό μέ- ρος άπτεται θεμάτων ασφαλιστικού δικαίου, παρόλο που εμπλέκεται στις ένδι- κες διαφορές, σχεδόν πάντα, μια ασφαλιστική επιχείρηση και μερικές φορές το Επικουρικό Κεφάλαιο ευθύνης από ατυχήματα αυτοκινήτων. Το δίκαιο της ασφαλιστικής σύμβασης είναι το σημαντικότερο τμήμα του ασφαλιστικού δικαίου από την άποψη του βάθους και της έκτασης της νομικής καλλιέργειας και αποτελεί βασικό τμήμα της επιστήμης του ιδιωτικού ασφαλι- στικού δικαίου , ενώ το δίκαιο της ασφαλιστικής επιχείρησης, της διανομής ασφαλιστικών προϊόντων και των διαμεσολαβούντων είναι το σημαντικότερο τμήμα του ιδιωτικού ασφαλιστικού δικαίου που ενδιαφέρει την ασφαλιστική βιομηχανία. Και με τα δύο ως άνω τμήματα του ασφαλιστικού δικαίου θα ασχοληθούμε στο παρόν, κυρίως όμως με το πρώτο. Τέλος, η κοινωνική ασφά- λιση δεν είναι ιδιωτικό ασφαλιστικό δίκαιο, ενώ το δίκαιο των παρόχων επαγ- γελματικών συντάξεων, αν και είναι ένας κλάδος που υπόσχεται ότι θα έχει στο άμεσο μέλλον πολύ μεγάλη διάδοση, έχει προς το παρόν μηδαμινή επιστη- μονική επεξεργασία στην Ελλάδα. 1.2. Η βασική νομοθεσία 1.2.Α. Η νομοθεσία της ασφαλιστικής σύμβασης Το δίκαιο της ασφαλιστικής σύμβασης βασίζεται στο νόμο 2496/97 για την ασφαλιστική σύμβαση (Ασφαλιστικός Νόμος ή ΑσφΝ ) που είναι ένα αμιγώς ελ- ληνικό , σύγχρονο, πρωτοπόρο ευρωπαϊκό νομοθέτημα που μάλιστα διάταξή του αναφέρεται στην αλλοδαπή βιβλιογραφία ως πρότυπο της νέας γερμανικής νομοθεσίας για την ασφαλιστική σύμβαση της 01.01.2008, ενώ την κεντρική ιδέα και άλλων διατάξεών του περιέχει τόσο ο νέος γερμανικός νόμος όσο και άλλες νεώτερες ευρωπαϊκές νομοθεσίες και το PEICL (για το οποίο βλ. στον επόμενο αρ. περιθ.). Η αρχική νομοθεσία κατάγονταν από την εποχή της σύ- στασης του ελληνικού Κράτους και ήταν μετάφραση αντίστοιχου τμήματος του γαλλικού Εμπορικού Κώδικα του 1807 που περιείχε ο ελληνικός Εμπορικός Νόμος του 1835 (ΕμπΝ), που ισχύει μέχρι σήμερα, αν και σήμερα ελάχιστες ρυθμίσεις του δεν έχουν αντικατασταθεί/τροποποιηθεί. Ακολούθως, το 1910 νόμος αντικατέστησε το γαλλικό κείμενο με τη μετάφραση του αντίστοιχου τμή- ματος του ιταλικού Εμπορικού Κώδικα του 1882. Ο ιταλικός Εμπορικός Κώδι- κας καταργήθηκε με την εισαγωγή του ιταλικού Αστικού Κώδικα το 1942 (που τροποποίησε και τους κανόνες του ιταλικού δικαίου της ασφαλιστικής σύμβα- σης), αλλά οι διατάξεις του για την ασφαλιστική σύμβαση διατηρήθηκαν ως τμήμα του ελληνικού ΕμπΝ μέχρι την 17.11.1997, όταν αντικαταστάθηκαν από τον ΑσφΝ. 2 3