ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ 5 Η νομοθεσία για την ασφαλιστική σύμβαση σε άλλα κράτη της Ευρώπης είναι πολύ αναλυτική, με λεπτομερείς ρυθμίσεις και, σε όλες τις μεγαλύτερες και πιο ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης, το δίκαιο της ασφαλιστικής σύμ- βασης έχει εξελιχθεί σε ένα κορυφαίο αυτοτελή μεγάλο κλάδο του ιδιωτικού δικαίου που έχει καλλιεργηθεί από πληθώρα ειδικών νομικών περιοδικών, άρ- θρων, μονογραφιών, ερμηνευτικών έργων, νομολογία, επιστημονικών συνε- δρίων κ.λπ. Μετά τη ριζική ανανέωση του ελληνικού δικαίου της ασφαλιστικής σύμβα- σης που επέφερε ο ΑσφΝ, ακολούθησαν και άλλες ευρωπαϊκές νομοθεσίες με μία επίσης ριζική ανανέωση της σχετικής τους νομοθεσίας. Πριν την εισαγωγή του ΑσφΝ, το δίκαιο της ασφαλιστικής σύμβασης αποτελούσε τμήμα του ΕμπΝ, καθόσον ο γαλλικός Εμπορικός Νόμος, απ’ όπου κατάγεται ο ελληνικός, ρύθμι- ζε τη σύμβαση αυτή ως μία από τις βασικές δραστηριότητες των εμπόρων. Για το λόγο αυτό η ελληνική νομική επιστήμη εντάσσει το δίκαιο της ασφαλιστικής σύμβασης σε ένα από τα τμήματα που απαρτίζουν το Εμπορικό Δίκαιο. Κράτη της ανατολικής Ευρώπης κυρίως αλλά, μεταξύ άλλων, και η Ιταλία, εντάσσουν τους κανόνες για την ασφαλιστική σύμβαση στο Ειδικό Ενοχικό του Αστικού τους Κώδικα, αλλά τούτο οφείλεται στην παράδοση και όχι στη μη αναγνώριση της ιδιαιτερότητας που απέκτησε, της μεγάλης εξειδίκευσης και της εκτεταμένης ρύθμισης που πρέπει να έχει το δίκαιο αυτό για να έχει την αναγκαία νομοθε- τική επάρκεια. Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ελλάδα (το πρώ- τον μετά την εισαγωγή του ΑσφΝ), η Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία, Ελβετία και Αυ- στρία, προβλέπουν ειδική νομοθεσία για τον κλάδο αυτό του δικαίου. Σε διεθνές και ιδιαίτερα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, παρατηρείται μία τάση σύ- γκλισης των βασικών αρχών και θεσμών του δικαίου της ασφαλιστικής σύμ- βασης. Εν τούτοις, αυτή η τάση στην Ευρώπη παρατηρείται κυρίως μόνο στα ευρωπαϊκά ηπειρωτικά συστήματα δικαίου όπου ανήκει και το ελληνικό. Στα συστήματα αυτά η νομοθεσία διακρίνεται σε χώρες όπου έχουν λακωνικές ρυθ- μίσεις (όπως λ.χ. η Ελλάδα, Ιταλία, Ολλανδία) και σε εκείνες που έχουν ανα- λυτικές (όπως λ.χ. η Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο, Πορτογαλία, Ισπανία, Σουηδία). Τα τελευταία χρόνια εισάχθηκε σε ευρωπαϊκό και προς το παρόν μόνο ακα- δημαϊκό επίπεδο ένα σύνολο διατάξεων που αποτελούν τις « αρχές του ευρω- παϊκού δικαίου για την ασφαλιστική σύμβαση» ( Principles of European Insurance Contract Law – PEICL) και περιλαμβάνει όλες τις ασφαλιστικές συμ- βάσεις με εξαίρεση, στην παρούσα φάση, την θαλάσσια ασφάλιση και την αντα- σφάλιση 1 . Το PEICL επέχει θέσει ειδικού σε σχέση με το γενικό που είναι το PECL (Principles of European Contract Law). Και τα δύο κείμενα αποτελούν 1. Εφεξής όταν αναφερόμαστε σε ασφαλιστική επιχείρηση, ασφαλιστή, ασφαλιστική εργα- σία, ασφαλιστήριο, λήπτη της ασφάλισης κ.τ.τ. περιλαμβάνουμε και την αντασφαλιστική επιχείρηση, τον αντασφαλιστή, την αντασφαλιστική εργασία, το αντασφαλιστήριο, λήπτη της αντασφάλισης κ.τ.τ. καθότι οι περισσότερες εποπτικές ρυθμίσεις επί των ασφαλιστικών επιχειρήσεων εφαρμόζονται και επί των αντασφαλιστικών. 4