ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ 8 την μεταβίβαση του ασφαλιστικού χαρτοφυλακίου, τις συμβατικές πληροφο- ρίες προς τους λήπτες της ασφάλισης που πρέπει να δίδουν οι ασφαλιστικές ε- πιχειρήσεις, τους ελεγκτές, την ελεύθερη εγκατάσταση και παροχή υπηρεσιών εντός της ΕΕ, ρυθμίσεις για τα υποκαταστήματα και τις θυγατρικές τρίτων Χω- ρών, αλλά και ζητήματα ασφάλισης αστικής ευθύνης από αυτοκίνητα, νομικής προστασίας, με τις ασφαλιστικές επιχειρήσεις που ανήκουν σε όμιλο, με τις επι- χειρήσεις σε οικονομική δυσχέρεια, με την εξυγίανση και την εκκαθάριση. Η νέα άκρως εκτενής νομοθεσία που εισάγει ο ΝΕΑΕ αποτελεί μέρος του νέου ευ- ρωπαϊκού εποπτικού « συστήματος Solvency IΙ » και συγκεκριμένα το πρώτο επίπεδο αυτού, όπως το κατατάσσει το ενωσιακό δίκαιο. Το δεύτερο επίπεδο είναι οι «Εκτελεστικοί Κανονισμοί», που ως Κανονισμοί είναι άμεσα εφαρμο- στέοι (μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί 31) και οι Αποφάσεις, που αφορούν ειδικό- τερα θέματα και συγκεκριμενοποίηση των διατάξεων της Οδηγίας (άρα και του ΝΕΑΕ), καθόσον αυτές έχουν χαρακτήρα αρχών , ενώ η Οδηγία είναι μόνο «Οδηγία πλαίσιο », ώστε υπάρχει ανάγκη δευτερογενών ρυθμίσεων. Το σύστη- μα Solvency IΙ ολοκληρώνεται με το επίπεδο που μπορούμε να πούμε ότι πε- ριλαμβάνει τα ρυθμιστικά και τα εκτελεστικά τεχνικά πρότυπα, το επίπεδο των συμβουλών των επιτροπών εμπειρογνωμόνων που συμβάλλουν στην ομοιό- μορφη ερμηνεία και εφαρμογή του ενωσιακού δικαίου εποπτείας των ασφαλι- στικών επιχειρήσεων της και το τελευταίο επίπεδο που αποτελεί την εποπτεία που ασκεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με σκοπό την στενή συνεργασία των Κρατών μελών και την ενιαία εφαρμογή του ενωσιακού δικαίου στον τομέα αυτόν. Ήδη πριν την ριζική αντικατάσταση του μέχρι την 1. 1. 2016 νομοθετικού πλαισίου μία πλειάδα ενωσιακών Οδηγιών, αλλά και εθνικών τροπολογιών/ προσθηκών, είχαν αλλοιώσει πλήρως τον αρχικό χαρακτήρα του νομοθετήμα- τος, το είχαν πολλαπλασιάσει σε όγκο, και κατά το κύριο και μεγαλύτερο μέ- ρος του, ήταν εναρμονισμένο με το ενωσιακό δίκαιο. Λιγοστές διατάξεις διατη- ρούνται όπως στην αρχική τους έκδοση, γιατί αφορούν θέματα που βρίσκονται προς το παρόν εκτός του ευρωπαϊκού πλαισίου εναρμόνισης. Εντούτοις και αυ- τές οι διατάξεις είχαν ανάγκη προσαρμογής προς το αλλαγμένο περιβάλλον, γιατί, ως είχαν, δημιουργούσαν δυσχέρειες ερμηνευτικές, ενώ οδηγούν σε ορι- σμένα σημεία και σε λύσεις εκτός των ενωσιακών στόχων. Επιπλέον η εναρμό- νιση παρουσίαζε ελλείψεις και έπασχε σε πλείστα σημεία ως προς τη νομοθετι- κή της βάση, γιατί, ενώ η διαδικασία εναρμόνισης είχε γίνει με προεδρικά δι- ατάγματα (όχι με νόμους, κυρίως μέχρι το 2009), με τα οποία η Διοίκηση δεν μπορούσε να εισάγει ρυθμίσεις πέραν αυτών που προβλέπουν οι Οδηγίες, διά- φορα π.δ. εναρμόνισης και ιδίως το π.δ. 252/96 που εναρμόνισε μεταξύ άλ- λων τις κρίσιμες Οδηγίες β΄ και γ΄ γενιάς ζημιών και ζωής, περιείχαν μία πλη- θώρα «νομοθετικών πρωτοβουλιών» που μπορούσαν να χαρακτηριστούν ότι βρίσκονταν εκτός νομοθετικής εξουσιοδότησης, γιατί προέβαιναν και σε ρυθ- μίσεις που βρίσκονται πέραν των αναγκών της εναρμόνισης. Όμως η επείγου- σα ανάγκη εκσυγχρονισμού της νομοθεσίας επιτεύχθηκε μερικά, γιατί έγινε με την πλήρη κατάργησή της και αντικατάστασή της με την Οδηγία Solvency IΙ,