ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ 9 η οποία ναι μεν ρυθμίζει την μεγάλη πλειοψηφία των διατάξεων που διέπουν την ασφαλιστική επιχείρηση και εντάσσονται σε αυτό που εννοούμε δίκαιο της κρατικής εποπτείας της ιδιωτική ασφάλισης, πλην όμως εισάγονται μόνο στα πλαίσια επίτευξης του ενωσιακών αρχών που αφορούν θέματα σχετικά με την ανάληψη και άσκηση δραστηριοτήτων ασφάλισης, με αποτέλεσμα να παραλει- φθούν από χρήσιμες μέχρι αναγκαίες διατάξεις εθνικού/μη εναρμονισμένου δικαίου ή να μην εισαχθούν με ευκαιρία της μεγάλης αλλαγής, ενώ άλλες που εισάχθηκαν να μην εναρμονίζονται επαρκώς με το λοιπό κείμενο. 1.2.Γ. Η νομοθεσία για την ασφαλιστική διαμεσολάβηση και την διανομή ασφαλιστικών προϊόντων 1.2.Γ. Από την ασφαλιστική διαμεσολάβηση στην διανομή ασφαλιστικών προϊόντων. Η νομοθεσία για την διανομή ασφαλιστικών προϊόντων εισάχθηκε με τον ν. 4583 /2018 που εναρμόνισε τη νομοθεσία προς την Οδηγία 97/2016 για τη διανομή ασφαλιστικών προϊόντων. Η νέα Οδηγία αντικατέστησε την προηγούμενη 2002/92 και κατάργησε τον ν. 1569/85 από 01.01.2018. Η νέα νομοθεσία σκοπεί στην διεύρυνση της προστασίας των ασφαλισμένων με κρι- τήριο κυρίως την γνώση και τις δεξιότητες των φυσικών προσώπων που πράγ- ματι προβαίνουν σε εργασίες διανομής και έρχονται σε επαφή με τους πελάτες και όχι τόσο με κριτήριο την επαγγελματική ιδιότητα του ασφαλιστικού διαμε- σολαβητή και με πρόβλεψη μίας σειράς προϋποθέσεων ενημέρωσης, καθοδή- γησης και συμβουλής των πελατών που πρέπει να τηρούν. Σε ενωσιακό επίπε- δο δημιουργείται έτσι ένα ευρύτατο πλέγμα ρυθμίσεων, που δεν είναι μόνο η νέα Οδηγία και ο ν. 4583/2018, αλλά και μια σειρά από Πράξεις της Εκτελεστι- κής Επιτροπής της Τραπέζης της Ελλάδος, 5 Κανονισμοί της ΕΕ και μια σειρά από Κατευθυντήριες Γραμμές της EIOPA. 1.2.Δ. Λοιπή νομοθεσία Μικρή σημασία έχει το τμήμα του κώδικα ιδιωτικού ναυτικού δικαίου (κ.ι.ν.δ.) του 1958 που αντικατέστησε το περί θαλάσσιας ασφάλισης τμήμα του Εμπορικού Νόμου που, όπως ήδη αναφέρθηκε, ήταν μετάφραση του γαλλικού Εμπορικού Κώδικα (του 1807) και τελεί σε σχέση ειδικού προς το γενικό δίκαιο της ασφαλιστικής σύμβασης που είναι ο ΑσφΝ. Τούτο γιατί κατά κανόνα στις ναυτικές διαφορές που αφορούν ελληνικά συμφέροντα συνήθως συμφωνείται η εφαρμογή αλλοδαπού δικαίου και εφαρμόζονται στερεότυπα κείμενα/πρότυ- πα συμβάσεων με διεθνή αναγνωρισιμότητα που παραμερίζουν του κανόνες του κ.ι.ν.δ., καθότι επιτρέπεται με συμφωνία ο παραμερισμός τους (κατά κανό- να οι διατάξεις του κ.ι.ν.δ. είναι ενδοτικού δικαίου, σε αντίθεση με τις διατάξεις του ΑσφΝ). Αντίστροφα, μεγάλη σημασία έχει ο κ.ν. 489/76 για την υποχρεωτική ασφάλιση ευθύνης από ατυχήματα αυτοκινήτων . Όμως οι βασικές του ρυθ- μίσεις αφορούν τα δικαιώματα των ζημιωθέντων και ζητήματα σχετικά με την υποχρέωση για σύναψη ασφάλισης, καθώς και με το εύρος των καλύψεων που 6 7