ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ 10 πρέπει να έχει αυτή, και όχι με τη σχέση ασφαλιστή-λήπτη ασφάλισης, που είναι το αντικείμενο του δικαίου της ασφαλιστικής σύμβασης. Ορισμένες παρα- τηρήσεις που έγιναν αμέσως πιο πάνω για το ν.δ. 400/70 ισχύουν και για τον κ.ν. 489/76. Η συμβατική σχέση λήπτη της ασφάλισης και ασφαλιστή, καθώς και η λει- τουργία της ασφαλιστικής επιχείρησης διέπονται επίσης από πλήθος γενικών και ειδικών διατάξεων διαφόρων νομοθετημάτων, λ.χ. ο Αστικός Κώδικας, ο κ.ν. για τις ανώνυμες εταιρίες, ο νόμος για την προστασία του καταναλωτή, ο κώδικας αεροπορικού δικαίου και ένας αριθμός επί μέρους διατάξεων, που αφορούν την προστασία του ελεύθερου ανταγωνισμού, την ρύθμιση θεμάτων εφαρμοστέου δικαίου και δικαιοδοσίας των δικαστηρίων επί θεμάτων ιδιωτι- κής ασφάλισης, διατάξεις που επιβάλλουν σε πρόσωπα, όταν ασκούν ορισμέ- νες δραστηριότητες, να έχουν συνάψει ασφάλιση αστικής ευθύνης (υποχρεωτι- κές ασφαλίσεις αστικής ευθύνης) κ.λπ. 1.3. Ασφαλιστική οικονομία και ασφαλιστικό δίκαιο Ο ρόλος της ιδιωτικής ασφάλισης στην Εθνική Οικονομία είναι μεγάλος. Με την κύρια δραστηριότητα των ασφαλιστικών επιχειρήσεων υλοποιείται η μετά- θεση των κινδύνων που απειλούν μεμονωμένα ή μη πρόσωπα/ επιχειρήσεις σε μια πολύ μεγάλη «κοινωνία ατόμων», πράγμα που συνεπάγεται την αντικα- τάσταση ορισμένων αρνητικών οικονομικών συνεπειών του «τυχαίου» με το ασφάλιστρο ή αλλιώς την μερική κοινωνικοποίηση του τυχαίου, ενώ συγχρό- νως συμβάλλει η δραστηριότητα αυτή στη διατήρηση της λαϊκής περιουσίας και στη συγκέντρωση αναγκαίων κεφαλαίων για επενδύσεις. Οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις ανήκουν στον ευρύτερο χώρο των χρημα- τοοικονομικών επιχειρήσεων. Τις τελευταίες δεκαετίες γίνεται όλο και περισ- σότερο σημαντική η επενδυτική δραστηριότητα/υπηρεσία των ασφαλιστικών επιχειρήσεων. Αλλά και εξ επόψεως θεσμικού πλαισίου οι ασφαλιστικές επιχει- ρήσεις εντάσσονται στον ευρύτερο χρηματοοικονομικό τομέα, καθόσον ρυθ- μίσεις σχετικά με την επάρκεια κεφαλαίων και με τις επενδύσεις συγκλίνουν σε όλες τις επιχειρήσεις του ευρύτερου αυτού τομέα. Οι επιχειρήσεις του το- μέα αυτού (που είναι τα τραπεζικά ιδρύματα, οι επενδυτικές επιχειρήσεις και οι ασφαλιστικές και αντασφαλιστικές επιχειρήσεις) λόγω των ομοιοτήτων των υπηρεσιών τους πρέπει κατά την κρατούσα άποψη διεθνώς να εποπτεύονται από ένα ενιαίο εποπτικό όργανο και όχι από δύο, την Κεντρική Τράπεζα και την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς ή τρία όπως ίσχυε παραδοσιακά πριν την μετα- φορά της Εποπτικής Αρχής επί της Ιδιωτικής Ασφάλισης στην ΤτΕ. Η ειδοποιός διαφορά της ασφαλιστικής παροχής από τις παροχές των λοιπών επιχειρή- σεων του τομέα αυτού είναι το στοιχείο του κινδύνου των συμβαλλομένων τους που μετατίθεται στην ασφαλιστική επιχείρηση . Όμως στις ασφαλίσεις προ- σώπων μπορεί να υπάρχει εν μέρει ή εν όλω και επενδυτική δραστηριότητα , ενώ στις περιπτώσεις όπου υπάρχει κίνδυνος και πάλι η ασφαλιστική επιχείρη- 8