ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

113 Γνωμοδοτήσεις & αποφάσεις του Διαρκούς Δικαστήριου Διεθνούς Δικαιοσύνης μειονοτικά γερμανικά σχολεία έναν αριθμό παιδιών τα οποία είχαν αρχικά απορρι- φθεί. Όσον αφορά τη φύση της απόφασης, το Συμβούλιο είχε δηλώσει στην από- φασή του που είχε γίνει δεκτή ομόφωνα πως δεν σκόπευε να τροποποιήσει τη Συν- θήκη της Γενεύης. Οι γλωσσικές εξετάσεις που προβλέπονταν στην απόφαση, περι- γράφονταν ρητά ως εξαίρεση, η οποία θα αντιμετώπιζε προσωρινά μια κατάσταση, δηλαδή την απόρριψη των παιδιών από τα γερμανικά μειονοτικά σχολεία. Οι εξετά- σεις αφορούσαν τα παιδιά των οποίων οι αιτήσεις για το σχολικό έτος 1926- 1927 είχαν απορριφθεί ως αντικανονικές (οι γονείς δεν είχαν εμφανιστεί στη διοικητική έρευνα) ή επειδή δεν ανήκαν στη γερμανική μειονότητα, καθώς και τα παιδιά των οποίων οι γονείς δεν είχαν υποβάλλει αίτηση και οι περιπτώσεις τους φαίνονταν αμ- φίβολες. Το ίδιο ίσχυε για την απόφαση της 8ης Δεκεμβρίου 1927, για το έτος 1927- 1928, αντίστοιχα. 2) Ισχύς και σύγκρουση των προσωρινών μέτρων με τη Συνθήκη Στόχος των αποφάσεων δεν ήταν η αντικατάσταση του συστήματος που προέβλε- πε η Συνθήκη. Η ίδια η απόφαση του Συμβουλίου της 23ης Μαρτίου αναφέρει ότι: »Η διάταξη... πρέπει να θεωρηθεί ως εξαιρετικό μέτρο που αποσκοπεί να καλύψει μια de facto κατάσταση που δεν καλύπτεται με τη Σύμβαση της 15 Μάη 1922, δεν πρέπει να ερ- μηνεύεται ως καθ ‘οιονδήποτε τρόπο που αποβαίνει στην τροποποίηση των διατάξε- ων της εν λόγω σύμβασης.” Στόχος των εξετάσεων ήταν η διαπίστωση αν τα παιδιά μπορούσαν να παρακολουθήσουν το γερμανικό μειονοτικό σχολείο, επομένως η λειτουργία αυτών ήταν καταρχήν διαφορετική από αυτή των δηλώσεων , οι οποίες αφορούσαν αφενός την κατάταξη του παιδιού στην μειονότητα και αφετέρου τον προσδιορισμό της γλώσσας του. Το Δικαστήριο έκρινε ότι το Συμβούλιο δεν είχε δημιουργήσει μια ιδιαίτερη και μό- νιμη κατάσταση για τα εν λόγω παιδιά, απλώς προέβη στην υιοθέτηση ενός μέτρου το οποίο θα εξαλειφόταν όταν θα επιλυόταν το ζήτημα της ερμηνείας της Συνθή- κης- το οποίο έγινε με την απόφαση του Δικαστηρίου το 1928, σύμφωνα με την οποία η δήλωση των γονέων δεν πρέπει να ελέγχεται με κανέναν τρόπο από τις αρ- χές. Η χρήση των γλωσσικών εξετάσεων ως λόγος απόρριψης θα οδηγούσε σε έμμε- ση εξέταση των δηλώσεων αυτών και, άρα, σε παραβίαση της Σύμβασης. Το να χρη- σιμοποιηθεί μια γλωσσική εξέταση του 1927 το 1931, για παράδειγμα, για να ακυ- ρώσει μια δήλωση του 1931 θα είχε ως αποτέλεσμα τη χρησιμοποίηση απόδειξης εναντίον της δήλωσης, το οποίο η Συνθήκη απαγορεύει και, κατ’ επέκταση, θα ισο- δυναμούσε με την τροποποίηση της Συνθήκη και της απόφασης του Συμβουλίου, η οποία ρητά απέκλειε αυτή τη δυνατότητα. 3) Η αναδρομική ισχύς της απόφασης της 26ης Απριλίου 1928 και η σχέση της με τις αποφάσεις του Συμβουλίου Αν και η ερμηνεία των όρων μιας Συνθήκης έχει αναδρομική ισχύ, με την έννοια ότι οι όροι της Συνθήκης πρέπει να θεωρείται ότι είχαν πάντοτε την έννοια που τους δόθηκε μέσω της ερμηνείας, αυτό δεν σημαίνει ότι τα αποτελέσματα των πρακτι-