ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

114 Γνωμοδοτήσεις & αποφάσεις του Διαρκούς Δικαστήριου Διεθνούς Δικαιοσύνης κών μέτρων τα οποία νόμιμα χρησιμοποίησε το Συμβούλιο για να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες που προέκυψαν λόγω της αβεβαιότητας για το νόημα των εφαρμοστέ- ων κανόνων είναι απαραίτητα άκυρα. Τα αποτελέσματα αυτά υπήρξαν ενεργά για την περίοδο των προσωρινών μέτρων, ειδικά από τη στιγμή που τα μέτρα ήταν ανε- ξάρτητα από την ερμηνεία της Συνθήκης. Από τη στιγμή όμως που τα μέτρα έπα- ψαν να είναι σε εφαρμογή, δηλαδή από το τέλος του σχολικού έτους 1926-1927 και 1927-1928, πρακτικά δε από την ερμηνεία της Συνθήκης από το Δικαστήριο, με την απόφαση της 26ης Απριλίου 1928, δεν μπορούν να εφαρμοστούν για να συναχθούν συνέπειες ασυμβίβαστες με την ερμηνεία των όρων της Συνθήκης. Επομένως, το Δι- καστήριο κατέληξε πως δεν μπορεί να απαγορευθεί η πρόσβαση των παιδιών που αποκλείσθηκαν από τα γερμανικά μειονοτικά σχολεία με βάση τις γλωσσικές εξετά- σεις που προβλέπονταν με την απόφαση της 12ης Μαρτίου 1927. Οι αποφάσεις του Συμβουλίου όρισαν μέτρα προσωρινού χαρακτήρα, δεσμευτικά για τα μέρη κατά την διάρκεια της περιόδου αμφιβολίας περί το περιεχόμενο της Σύμβασης. Τα μέ- τρα αυτά έπαψαν να εφαρμόζονται και να έχουν έννομες συνέπειες με την έκδοση της απόφασης του Δικαστηρίου και δεν δύνανται να χρησιμοποιηθούν ως τεκμήριο απόρριψης των δηλώσεων των γονέων για εισαγωγή σε μειονοτικό σχολείο. Η Σύμ- βαση οφείλει να εφαρμοστεί όπως ερμηνεύτηκε πρωτότυπα από το Δικαστήριο. ΣΤ. Αντίθετη Γνώμη του Δικαστή Count Rostworoski Στην Αντίθετη Γνώμη του, ο Δικαστής Rostworoski εγείρει το ζήτημα της νομικής σημασίας των Αποφάσεων του Συμβουλίου και των νομικών συνεπειών τους, κα- θώς και το ζήτημα του εάν μπορούν οι συνέπειες αυτές να εμποδιστούν λόγω της παύσης ισχύος των μέτρων. Ο Δικαστής Rostworoski προσέδωσε μια διαφορετική πρόθεση στο Συμβούλιο, κά- νοντας αναφορές στα πρακτικά, τονίζοντας ότι η εξέταση της γλωσσικής επάρκειας υιοθετήθηκε υπό το πρίσμα της πραγματικής ωφέλειας των μαθητών. Ειδικότερα, οι γλωσσικές εξετάσεις ήταν ένας τρόπος να καλυφθεί ένα κενό, αυτό της αβεβαιότη- τας για την κατοχή επαρκών γνώσεων της γερμανικής γλώσσας, ώστε οι μαθητές να επωφεληθούν από την εισαγωγή τους στα μειονοτικά σχολεία. Στόχος ήταν η αντι- μετώπιση μιας defacto κατάστασης η οποία δεν καλυπτόταν από τη Συνθήκη της Γε- νεύης. Ανατρέχοντας στα Άρθρα 69 και 131 της Συνθήκης της Γενεύης, τονίζει πως η απαγόρευση ελέγχου από τις αρχές είχε σκοπό την αποφυγή αυθαιρεσιών, που θα οδηγούσαν στην εξαίρεση ατόμων από την μειονότητα. Όμως, οι αντικειμενικές γλωσσικές εξετάσεις, δεν δημιουργούν τέτοιο ζήτημα. Παρά τη φύση του μέτρου ως εξαιρετικό και προσωρινό, η διάρκειά του δεν είχε οριστεί αυστηρά και, σε κάθε περίπτωση, τα αποτελέσματα αυτού του συστήματος θα πρέπει να συνεχίσουν να ισχύουν ακόμα και αν το σύστημα σταματά να είναι σε ισχύ. Επίσης, δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη, ούτε στις ίδιες τις αποφάσεις, ούτε στην απόφαση του Δικαστηρίου ότι τα αποτελέσματα των εξετάσεων δεν έχουν έννομες συνέπειες μετά τη λήξη της ισχύος των μέτρων. Επομένως, τα αποτελέσματα των