ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΣΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ X εξαρτημένης εργασίας. Είναι προφανές ότι εάν κατά το νόμο δεν διατηρού- νταν ενεργές οι εργασιακές σχέσεις όταν η επιχειρηματική οντότητα αλλάζει εργοδότη, θα ήταν άνευ αντικειμένου κάθε περαιτέρω συζήτηση για τη διατή- ρηση ή όχι των ειδικότερων εργασιακών δικαιωμάτων. Συνεπώς, όπως ορθώς αναδεικνύεται και από τις αναλύσεις του κ. Θεοδόση, το ζήτημα της μεταβίβασης ή μεταφοράς των εργασιακών σχέσεων στο διά- δοχο εργοδότη δεν είναι απλώς ένα από τα περισσότερα ειδικότερα θέματα που πρέπει να απασχολούν τον ερευνητή του σχετικού με την μεταβίβαση επι- χειρήσεων δικαίου, αλλά πρόκειται για ένα θεμελιακό ζήτημα που πρέπει να ερευνάται τόσο ως «εσωτερικό» στοιχείο της έννοιας της «μεταβίβασης της επιχείρησης», όσο και εκτός αυτής, ως αυτοτελής νομική συνέπεια του περι- στατικού της μεταβίβασης επιχείρησης. Με άλλα λόγια, η «μεταβίβαση επιχεί- ρησης» και η «μεταφορά εργασιακών σχέσεων» αποτελούν ένα «ζεύγος» νομι- κών εννοιών που η μία εμπλέκεται στην νοηματική πρόσληψη της άλλης, έτσι ώστε η εξέταση της πρώτης να απαιτεί την αναγκαία διερεύνηση και της δεύ- τερης. Αυτό ακριβώς έχει αντιληφθεί και ο συγγραφέας του ανά χείρας βιβλίου, ο οποίος επιλέγει να διαπραγματευτεί σε βάθος και με ιδιαίτερα συστηματι- κό τρόπο το ζήτημα της αυτοδίκαιης «μεταφοράς των εργασιακών σχέσεων» , αφού πρώτα ορθώς αναλύει με διεισδυτικό τρόπο τις βασικές συντεταγμένες της έννοιας της «μεταβίβασης της επιχείρησης» , όπως αυτή προκύπτει από τις ενωσιακές και εθνικές ρυθμίσεις και όπως ερμηνεύεται από την αντίστοι- χη νομολογία του ∆ΕΕ και των ελληνικών δικαστηρίων. Επίσης, δεν διαφεύ- γει της προσοχής του κ. Θεοδόση ότι η αυτοδίκαιη «μεταφορά των εργασια- κών σχέσεων» στο νέο εργοδότη μπορεί μεν να διαρρηγνύει το συμβατικό δε- σμό των μεταφερόμενων εργαζομένων με τον μεταβιβάζοντα εργοδότη, αλλά αυτή η ίδια η εργασιακή σχέση δεν καταλύεται αλλά παραμένει ενεργός με αυ- τόματη αντικατάσταση του προσώπου του εργοδότη, πράγμα που σημαίνει ότι το νομικό γεγονός της μεταβίβασης επιχείρησης δεν προκαλεί απολύσεις, δεν δημιουργεί νέες προσλήψεις, ούτε διαμορφώνει νέες σχέσεις εργασίας, αλλά διατηρεί σε ισχύ τις ίδιες σχέσεις εργασίας, τροποποιημένες ex lege στο ση- μείο ακριβώς που αφορά το πρόσωπο του ενός συμβαλλόμενου μέρους. Για την ακρίβεια, ο νόμος αντικαθιστά τον πράγματι αντισυμβληθέντα με τον ερ- γαζόμενο παλαιό εργοδότη με έναν κατά πλάσμα δικαίου «αντισυμβαλλόμενο» διάδοχο εργοδότη. Σε συσχέτιση με τα προαναφερθέντα θέματα, θα σταθούμε σε ένα θέμα που ο συγγραφέας αναπτύσσει με ιδιαίτερη ενάργεια. Αναφερόμαστε στο σημαντι- κότατο ζήτημα του αποκαλούμενου «δικαιώματος εναντίωσης» των εργαζομέ- νων, δηλαδή στην ελεύθερη επιλογή που έχει κάθε εργαζόμενος της μεταβιβα- ζόμενης επιχείρησης να θεωρήσει την προαναφερθείσα ex lege τροποποίηση