ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΣΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ XI της εργασιακής του σύμβασης αντίθετη με το προσωπικό του συμφέρον και να αρνηθεί την μεταφορά του στον διάδοχο εργοδότη, πράγμα που σημαίνει «πα- ραίτηση » από τα δικαιώματα που του προσφέρει η περί μεταβίβασης επιχεί- ρησης σχετική νομοθεσία και, ταυτόχρονα, κατά νομική συνέπεια, «παραίτηση» από την θέση εργασίας του, δεδομένου ότι η άρνησή του αυτή εκφράζει βού- ληση να καταγγείλει την υφιστάμενη εργασιακή του σύμβαση έναντι του διά- δοχου εργοδότη. Την εν λόγω ανάλυση την κάνει ο συγγραφέας με ιδιαίτερη προσοχή και επιστημονική συνέπεια, αναδεικνύοντας αφενός τον νομολογια- κό πλούτο των σχετικών αποφάσεων του ∆ΕΕ και αφετέρου τις διάφορες κα- νονιστικές λύσεις που έχουν επιλέξει να ακολουθήσουν τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, ως προς τις συνέπειες της άσκησης του δικαιώματος εναντίωσης από τους εργαζομένους. Ωστόσο, με οξυδέρκεια επισημαίνεται η ειδικότερη περίπτωση άσκησης του δικαιώ- ματος εναντίωσης, που δεν αφορά την άρνηση του εργαζομένου να αποδεχθεί την μεταφορά του στον διάδοχο εργοδότη λόγω αντίδρασης προς το πρόσω- πο αυτού, αλλά την άρνηση του εργαζόμενου να αποδεχθεί ουσιώδεις μεταβο- λές των όρων εργασίας του, μια νομική κατάσταση που, ως προς τις συνέπειές της, δεν διαφέρει από τα προβλεπόμενα στη γενική και παλαιόθεν ισχύουσα ρύθμιση του άρθρου 7 του Ν 2112/1920. Θα είχε νόημα η αυτοδίκαιη μεταφορά της εργασιακής σχέσης, εάν ο ενωσι- ακός νομοθέτης δεν περιελάμβανε ειδικές διατάξεις για την προστασία από την απόλυση των μεταφερόμενων εργαζομένων; Στη διερεύνηση αυτού ακρι- βώς του ερωτήματος αφιερώνεται ένα εκτεταμένο μέρος της ανά χείρας μο- νογραφίας, δεδομένου ότι οι διατάξεις περί προστασίας από την απόλυση, ου- σιαστικά, συμπληρώνουν συστηματικά τη διασφάλιση της μεταφοράς της σχέ- σης εργασίας στο νέο εργοδότη, η οποία, όπως ορθώς επισημαίνει ο συγγρα- φέας, θα «υπονομευόταν» εάν οι εμπλεκόμενοι σε μια μεταβίβαση εργοδότες (μεταβιβάζων και διάδοχος) διατηρούσαν την απόλυτη ελευθερία να απολύ- ουν το υπό μεταφορά ή ήδη μεταφερθέν προσωπικό. Με την προσεκτική και εμπεριστατωμένη ανάπτυξη του θέματος αυτού από τον συγγραφέα, αναδει- κνύονται ακόμη μια φορά οι αναλυτικές και συνθετικές δεξιότητές του, κα- θώς και η ιδιαίτερη ικανότητά του να αναδεικνύει με πρωτότυπο τρόπο ση- μεία παραγνωρισμένα από τη θεωρία του εργατικού δικαίου. Τέλος, πέραν από τις επί μέρους παρατηρήσεις, αξίζει να επικροτήσουμε το αποτέλεσμα της γενικότερης προσπάθειας του κ. Γ. Θεοδόση να παρουσιάσει στην προλογιζόμενη μονογραφία του τον άρρηκτο δεσμό μεταξύ της έννοιας της μεταβίβασης της επιχείρησης και της μεταφοράς των εργασιακών σχέσε- ων στο διάδοχο εργοδότη. Αυτό το επιτυγχάνει ο συγγραφέας με μεθοδολο- γική συνέπεια και βασιζόμενος στο ιδιαίτερο προσόν του να μην φοβάται την παράθεση των διαφορετικών ή αντίθετων θεωρητικών απόψεων και τη συνο-