Η ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΗ

Έννοια, λειτουργία και ταξινόμηση της απόδειξης  I Ι. ΒΑΛΜΑΝΤΩΝΗΣ 9 Αναφορικά με την αξιολόγησή τους, το δικαστήριο εκτιμά ελεύθερα τα απο- δεικτικά μέσα είτε οδηγούν σε άμεση είτε σε έμμεση απόδειξη (βλ. άρθρο 340 ΚΠολ∆), χωρίς να είναι ανάγκη να γίνεται ειδική μνεία και χωριστή αξιολό- γηση του καθενός από αυτά 22 . Επιπλέον, δεν απαιτείται να προβεί σε διαχω- ρισμό των αποδεικτικών στοιχείων που χρησιμοποίησε για άμεση απόδειξη, από εκείνα που χρησιμοποίησε για έμμεση απόδειξη 23 . Η εκτίμησή τους, λοι- πόν, επαφίεται στη σύνεση και στις γνώσεις του δικαστή. 2. Κύρια απόδειξη και ανταπόδειξη Κύρια απόδειξη (probatio principalis) συνιστά η απόδειξη, που προσάγεται από το διάδικο που φέρει το βάρος απόδειξης, προκειμένου να αποδειχθεί η αλή- θεια του αποδεικτέου θέματος. Επιτυγχάνεται δε, όταν ο διάδικος πετύχει να δημιουργήσει στο δικαστήριο δικανική πεποίθηση για την αλήθεια του ισχυρι- σμού του. Η ανταπόδειξη (reprobatio) αποτελεί την αντίστροφη όψη της κύρι- ας απόδειξης, την οποία διεξάγει ο αντίδικός του και αποσκοπεί στην ανατρο- πή της κύριας απόδειξης 24 . Με αυτή ο αντίδικος επιχειρεί να κλονίσει την αξι- οπιστία των αποδεικτικών μέσων του διαδίκου που φέρει το βάρος απόδει- ξης 25 . Αμφότερες μάχονται για το ίδιο πραγματικό γεγονός, η μεν κύρια από- δειξη υπέρ της αλήθειας αυτού, η δε ανταπόδειξη υπέρ της αναλήθειας αυ- τού 26 . Τα δυο δικαιώματα (κύριας απόδειξης και ανταπόδειξης) κατοχυρώνονται συ- νταγματικά στο άρθρο 20 του Συντάγματος. Προς διασφάλιση μάλιστα του δι- καιώματος ανταποδείξεως του αντιδίκου, λειτουργεί και η επίκληση του απο- δεικτικού μέσου 27 . Η ανταπόδειξη διεξάγεται με όλα τα επιτρεπόμενα για την κύρια απόδειξη αποδεικτικά μέσα και μόνο με αυτά, ενώ ισχύουν οι ίδιες δι- κονομικές προθεσμίες 28 . Έτσι, σε περίπτωση που υφίσταται αποδεικτική σύμ- βαση, με την οποία επιτρέπεται ένα μόνο αποδεικτικό μέσο (κυρίως το έγγρα- φο), η ανταπόδειξη δεν επιτρέπεται να διεξαχθεί με τα υπόλοιπα αποδεικτι- 22.  ΑΠ 107/2016 ΝοΒ 2017, 12, ΑΠ 1117/2012 ΝΟΜΟΣ. 23.  ΑΠ 2080/2017 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1264/2014 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1182/2012 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1431/2008 ΕΠολ∆ 2009, 183 με παρατ . Καλαβρού Κ . 24.  Νίκας Ν ., ό.π., σελ. 429. 25.  Καργάδος Π. , Μερικές σκέψεις επί της κύριας αποδείξεως, της ανταποδείξεως και της αποδείξεως του αντιθέτου, Τιμ. Τομ. Κεραμέως ΙΙ, 2010, σελ. 402. 26.  Νικολόπουλος Γ., ό.π., σελ. 151. 27.  Ασημακοπούλου Ε. , Η σύγχρονη φυσιογνωμία της συζητητικής αρχής, 2017, σελ. 236. 28.  ∆ιαμαντάκος Σ ., Το αντικείμενο της ανταποδείξεως, ΕΕΝ 1969, 665 και 667. 13 14 15