ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

Π ΡΑΚΤΙΚΑ Θ ΕΜΑΤΑ Π ΟΙΝΙΚΟΥ Δ ΙΚΑΙΟΥ 100 Ν. Μ ΠΙΤΖΙΛΕΚΗΣ ται στην άρση του αδίκου για την απλή δυσφήμιση, εφόσον ακολουθήθηκε και το αναγκαίο μέτρο στον τρόπο της δημοσιογραφικής προβολής της είδησης. Αν όμως δεχθεί κανείς ότι τα στοιχεία ήταν τέτοια που θα έπρεπε να κινήσουν την υποψία στον Δ για ενδεχόμενη πλαστότητα τους ή υπήρχαν κενά ή αντι- φατικά δεδομένα, τα οποία χρειάζονταν περαιτέρω διερεύνηση, η δυσφημι- στική πράξη δεν μπορεί να δικαιολογηθεί. Στην τελευταία περίπτωση το μόνο που θα βοηθούσε τον Δ θα ήταν να επικαλεστεί πλάνη, η οποία αν μεν αφο- ρούσε το αναγκαίο μέτρο της δημοσίευσης (γνώριζε δηλαδή ο Δ τι είναι ανα- γκαίο να ερευνήσει, αλλά θεώρησε από τα πραγματικά δεδομένα ότι ολοκλή- ρωσε την αναγκαία έρευνα και ότι δεν χρειαζόταν τίποτε άλλο να κάνει) θα κριθεί ως πλάνη περί τις πραγματικές προϋποθέσεις λόγου άρσης του αδίκου. Την πλάνη αυτή η μεν κρατούσα άποψη θεωρεί οιονεί πραγματική, οπότε σύμ- φωνα με αυτή ο Δ θα κριθεί ελλείψει δόλου ατιμώρητος καθώς για τυχόν αμέ- λεια δεν υπάρχει αξιόποινο, ενώ μια άλλη άποψη την αντιμετωπίζει ως έμμε- ση νομική, οδηγώντας σε άρση του καταλογισμού υπό την προϋπόθεση ότι θα κριθεί συγγνωστή, κάτι μάλλον αμφίβολο στην προκειμένη περίπτωση. Σε πε- ρίπτωση πάντως που η πλάνη του Δ θα αφορούσε την έκταση εφαρμογής του λόγου άρσης του αδίκου και όχι τις πραγματικές προϋποθέσεις θεμελίωσής του, το αν συγκεκριμένα καλύπτεται από τον κανόνα του άρθρου 367 § 1 ΠΚ η κάθε ενημερωτική του κοινού δημοσίευση ενός δυσφημιστικού γεγονότος χω- ρίς προηγούμενη υποχρέωση έρευνας της αλήθειάς του, θα είχαμε να κάνου- με με πλάνη που αφορά το κανονιστικό εύρος της δικαιολόγησης. Είναι ως εκ τούτου καθαρή νομική πλάνη (31 § 2 ΠΚ), η οποία οδηγεί σε άρση του καταλο- γισμού μόνο εφόσον κριθεί συγγνωστή, κάτι που εδώ θα ήταν ιδιαιτέρως δύ- σκολο να δεχθεί κανείς εξαιτίας των δυνατοτήτων έρευνας, τις οποίες έχει και οφείλει να έχει λόγω του επαγγέλματός του ο δημοσιογράφος. Έτσι θα υπήρ- χε πλήρης ποινική ευθύνη για το αδίκημα της απλής δυσφήμισης. 3. …συνέχεια ως προς την ευθύνη του Α Όσον αφορά το έγκλημα της δυσφήμησης σε βάρος του Π, ο Α, έχοντας ελέγ- ξει, ως ειδικός σε σχέση με τα ηλεκτρονικά, τη γνησιότητα των ηλεκτρονικών στοιχείων, γνώριζε, όταν τα παρέδιδε στον Δ, ότι αυτά έχουν υποστεί επεξερ- γασία, οπότε γι’ αυτόν, στον οποίο συντρέχει ο ειδικός δόλος της συκοφα- ντικής δυσφήμησης, έχει εφαρμογή το αδίκημα αυτό (363 ΠΚ) με τη μορφή, θα έλεγε κανείς, της απλής συνέργειας (47 σε 363 ΠΚ), καθώς ο Α φρόντισε απλώς να εξασφαλίσει τα έγγραφα, με τη δημοσίευση των οποίων ο δημοσιο- γράφος πρόσβαλε την τιμή του Π. Αν λοιπόν σύμφωνα με τα ανωτέρω δεχθεί κανείς ότι το άδικο της πράξης του φυσικού αυτουργού αίρεται υπό τις προϋποθέσεις εφαρμογής του άρθρου 367