Ευρωπαϊκό Ένταλμα Σύλληψης

ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΕΝΤΑΛΜΑ ΣΥΛΛΗΨΗΣ 130 βασης Εκδόσεως 355 . Η δικαιολογητική βάση του λόγου αυτού άρνησης εκτέ- λεσης σύμφωνα με την Επιτροπή 356 , είναι ότι είναι απολύτως λογικό να επι- τρέπεται σε ένα κράτος μέλος, το οποίο έχει αποφασίσει στο εσωτερικό του να μην διώκει κάποιες αξιόποινες πράξεις, να μην δέχεται πλέον να προσφέ- ρει τη συνδρομή του σε άλλα κράτη που συνεχίζουν να επιβάλλουν κυρώσεις για τις εν λόγω πράξεις. Επιπρόσθετα, ζήτημα γεννάται, αν θα κριθεί η αρμοδιότητα δίωξης της πρά- ξης, για την οποία εξεδόθη το ΕΕΣ, σύμφωνα με το δίκαιο του κράτους έκδο- σης ή σύμφωνα με αυτό του κράτους εκτέλεσης του εντάλματος και εν προ- κειμένω του ελληνικού. Θα πρέπει να γίνει καταρχήν δεκτό ότι αυτό, δέον είναι να αποφασισθεί, σύμφωνα με το ποινικό δίκαιο του κράτους εκτέλε- σης. Πράγματι το τελευταίο δύναται να αποφασίσει κυριαρχικά, λόγω της δυ- νατότητας να ορίσει τα πράγματα στο εσωτερικό του. Αυτή η δυνατότητα θα καθίστατο κενό γράμμα, εάν το κράτος μέλος που εξέδοσε το ένταλμα μπο- ρούσε να παρακάμψει την αμνήστευση της πράξης, λόγω του ότι η Ελλάδα δεν είχε λόγου χάρη την αρμοδιότητα για τη δίωξη της εν λόγω πράξης, βά- σει του δικού του ενδεχομένως εσωτερικού δικαίου. Για αυτό άλλωστε, στο άρθρο 3 αριθμ. 1 της απόφασης πλαίσιο, που προτείνεται η αμνηστία ως υπο- χρεωτικός λόγος μη εκτέλεσης ενός ΕΕΣ, ρητώς προβλέπεται ότι η αρμοδιό- τητα δίωξης της αξιόποινης πράξης, θα κριθεί επί λέξει : «εάν η αξιόποινη πράξη, την οποία αφορά το ΕΕΣ, καλύπτεται από αμνηστία στο κράτος μέλος εκτέλεσης, εφόσον το εν λόγω κράτος είχε την αρμοδιότητα για την δίωξη αυτής της αξιόποινης πράξης, σύμφωνα με το ποινικό του δίκαιο» . ∆εν κα- ταλείπεται άρα αμφιβολία ότι με την μεταφορά της ως άνω διάταξης στην ελληνική έννομη τάξη, η αρμοδιότητα της δίωξης θα κριθεί κατά το ελληνι- κό ποινικό δίκαιο. Ένα επόμενο ερμηνευτικό ζήτημα που ανακύπτει είναι αν στον όρο αμνηστία περιλαμβάνεται και η «χάρη», αφού σύμφωνα με το άρθρο 47 Σ προβλέπε- ται ότι : «1. Ο Πρόεδρος της ∆ημοκρατίας έχει το δικαίωμα, ύστερα από πρό- ταση του Υπουργού ∆ικαιοσύνης και γνώμη συμβουλίου που συγκροτείται κατά πλειοψηφία από δικαστές (συμβούλιο χαρίτων), να χαρίζει, μετατρέπει ή μετριάζει τις ποινές που επιβάλλουν τα δικαστήρια, καθώς και να αίρει τις κάθε είδους νόμιμες συνέπειες ποινών που έχουν επιβληθεί και εκτιθεί. 2. Ο Πρόεδρος της ∆ημοκρατίας μόνο με τη συγκατάθεση της Βουλής έχει το δικαίωμα να απονέμει χάρη σε Υπουργό που καταδικάστηκε κατά το άρθρο 86. 3. Αμνηστία παρέχεται μόνο για πολιτικά εγκλήματα, με νόμο που ψηφίζε- ται από την Ολομέλεια της Βουλής με πλειοψηφία των τριών πέμπτων του 355.  Της 13.12.2005 που κυρώθηκε με τον Ν. 4165/1961. 356.  COM (2001) 522 τελικό, Βρυξέλλες, 19.9.2001, σελ. 20.