Η ΔΥΣΦΗΜΙΣΗ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ & ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

«Το κριτήριο αν ένα δημοσίευμα είναι δυσφημιστικό είναι κατά πόσο ο μέσος λογικός άνθρωπος προς τον οποίο απευθύνεται το κείμενο θα μπορούσε να το αντιληφθεί κατά δυσφημιστικό τρόπο και όχι να απο- δώσει απλώς ο ίδιος ο ενάγων ένα δυσφημιστικό νόημα στο δημοσίευ- μα θεωρώντας τον εαυτό του θιγμένο ενώ το κείμενο μπορεί να είναι δεκτικό και άλλων αθώων ερμηνειών. Κατά την εξέταση του κειμένου, το δικαστήριο λαμβάνει υπόψη όχι μόνο την ετυμολογία συγκεκριμέ- νων λέξεων αλλά εξετάζει το κείμενο στην ολότητά του με αναφορά στο χρόνο και τον τρόπο του δημοσιεύματος αλλά και την κρατούσαν κοινή γνώμη για το θέμα». Το Ανώτατο Δικαστήριο, στη σημαντική απόφασή του, τόνισε τα πιο κάτω στοιχεία (από γνωστή Αγγλική απόφαση) 164 που θα πρέπει να λαμ- βάνονται υπόψη όταν το Δικαστήριο που εκδικάζει την υπόθεση κρίνει κατά πόσο το δημοσίευμα είναι δυσφημιστικό ή όχι. “(1) The governing principle is reasonableness. (2) The hypothetical reasonable reader is not naïve but he is not unduly suspicious. He can read between the lines. He can read in an implication more readily than a lawyer and may indulge in a certain amount of loose thinking but he must be treated as being a man who is not avid for scandal and someone who does not, and should not, select one bad meaning where other non-defamatory meanings are available. (3) Over-elaborate analysis is best avoided. (4) The intention of the publisher is irrelevant. (5) The article must be read as a whole, and any ‘bane and antidote’ taken together. (6) The hypothetical reader is taken to be representative of those who would read the publication in question. (7) In delimiting the range of permissible defamatory meanings, the court should rule out any meaning which can only emerge as the product of some strained, or forced, or utterly unreasonable interpretation... (8) It follows that it is not enough to say that by some person or another the words might to be understood in a defamatory sense”. 165 Συνοπτικά, ενώ στο πιο πάνω απόσπασμα τονίζεται «ως βασική αρχή η λογική», σημειώνεται ότι ο αναγνώστης δεν θα πρέπει να είναι καχύ- ποπτος ή κάποιος που επιλέγει «την κακή ή νομικά μεμπτή σημασία» κά- ποιου δημοσιεύματος όταν υπάρχουν και είναι διαθέσιμες άλλες μη δυσφημιστικές ερμηνείες και έννοιες. Επίσης, τονίζεται ότι «υπερβολικά ΔΥΣΦΗΜΙΣΗ-ΕΡΜΗΝΕΙΑ 115 164 Jeynes v. News Magazines Ltd [2008] EWCA 130, per Sir Anthony Clarke M.R. 165 Jeynes v. News Magazines Ltd [2008] EWCA 130, per Sir Anthony Clarke M.R.