Η ΔΥΣΦΗΜΙΣΗ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ & ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

πιον του Εφετείου) είχε χρησιμοποιήσει βαριές εκφράσεις και χαρακτη- ρισμούς για τον ενάγοντα και άλλους στο πλαίσιο των πολιτικών από- ψεων των τελευταίων όσο αφορά το Κυπριακό και σχέδια λύσης του. Το Ανώτατο Δικαστήριο, ανατρέποντας την απόφαση του Πρωτόδικου Δικαστηρίου, επικεντρώθηκε στη δημόσια ιδιότητα του ενάγοντα (ο οποί- ος είχε διατελέσει Βουλευτής, Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου και μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας για επί- λυση του Κυπριακού). Το Ανώτατο Δικαστήριο ανέφερε τα πιο κάτω: «Είναι η κρίση μας ότι το επίδικο δημοσίευμα ξεχωριστά, αλλά και ως σύ- νολο, δεν είναι δυσφημιστικό για τον Εφεσίβλητο. Το δημοσίευμα απευ- θύνεται στην πολιτική που εκπροσωπούσε ο Εφεσίβλητος κατά τον ου- σιώδη χρόνο και είναι αυτή που σχολιάζεται και όχι ο ίδιος προσωπικά. Ούτε μπορεί να θεωρηθεί ότι αποδίδει στον ίδιο, ως πρόσωπο και μόνο, απέχθεια ή αντιπάθεια ή οιανδήποτε άλλη ύβρη ή ανεντιμότητα ή έλλει- ψη πατριωτισμού ή προσώπου που λειτουργεί ενάντια στα συμφέροντα της πατρίδας του. Είναι προφανές στο δημοσίευμα ότι αυτό που τονίζει ο Εφεσείοντας 1, είναι την πολιτική που πρέσβευε ο Εφεσίβλητος και οι άλλοι κατά τον ουσιώδη χρόνο και αυτή είναι που στηλιτεύει. Αναμφί- βολα το δημοσίευμα αν και μη αρεστό στον Εφεσίβλητο, εντούτοις, δεν είναι δυσφημιστικό γι’ αυτόν, καθότι δεν αναφερόταν στην προσωπική του ζωή, ή την προσωπική τιμή του, αλλά ούτε μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι προσωπική επίθεση εναντίον του. Περαιτέρω κατά την κρίση μας το δημοσίευμα αλλά και οι επίδικες φράσεις δεν επηρέασαν τον Εφεσί- βλητο επαγγελματικά ή την υπόληψη και φήμη του και ένα δημόσιο πρό- σωπο, όπως ο Εφεσίβλητος, θα πρέπει να είναι πιο ανεκτικό σε παραδε- κτή κριτική, τα όρια της οποίας είναι ευρύτερα όταν αντικείμενο της εί- ναι ένα πολιτικό πρόσωπο όπως και ο Εφεσίβλητος, παρά ένας απλός πο- λίτης. Όπως και στην Εκδόσεις Αρκτίνος Λτδ 174 θα επαναλαμβάναμε ότι «στα πλαίσια της στάθμισης του δικαιώματος της ελευθερίας του λό- γου και της έκφρασης από τη μια και του δικαιώματος προάσπισης της φήμης, από την άλλη, κρίνουμε πως με βάση τα γεγονότα της υπόθεσης, υπερέχει το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης». Το επίδικο δημοσίευμα κρίθηκε επιτρεπτό όχι επί τη βάσει της υπερά- σπισης του έντιμου σχολίου ούτε και επί τη βάσει κάποιας εξειδικευ- μένης υπεράσπισης αλλά με βάση το ότι δεν ήταν δυσφημιστικό. Φαί- νεται ότι ορισμένες επιμέρους υπερασπίσεις, σε διάφορες υποθέσεις, απορροφούνται από και ενσωματώνονται στο βασικό ερώτημα του τι 120 ΠΟΛΥΒΙΟΣ Γ. ΠΟΛΥΒΙΟΥ 174 (2007) 1 Α.Α.Δ. 856.