Η ΔΥΣΦΗΜΙΣΗ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ & ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

στο ίδιο κείμενο ή δημοσίευμα οι οποίες να εξουδετερώνουν ή να δια- φοροποιούν ουσιωδώς την πρώτη εντύπωση. Είναι επίσης δυνατό ολόκληρο το κείμενο ή δημοσίευμα, αντιμετωπιζόμενο σαν σύνολο, να αλλοιώνει και να διαφοροποιεί ουσιωδώς την αρχική αντίληψη του αναγνώστη. Το κείμενο θα πρέπει να κριθεί στο σύνολο του και όχι αποσπασματικά, εφόσον άλλωστε ο συνηθισμένος αναγνώστης εκλαμ- βάνει (ή θεωρείται ότι εκλαμβάνει) συγκεκριμένες λέξεις ή αναφο- ρές όχι αποσπασματικά αλλά στο σύνολο τους. Συνήθως, η προσέγγι- ση αυτή καταλήγει στο συμπέρασμα ότι κατ’ ισχυρισμόν δυσφημιστικοί ισχυρισμοί (και μάλιστα σοβαροί) δεν συνιστούν «νομική δυσφήμιση» διότι το επίδικο κείμενο θα πρέπει να μελετηθεί στην «ολότητά του», και έχοντας μάλιστα κατά νουν τόσο την περιρρέουσα ατμόσφαιρα όσο και τη μεγάλη σημασία του δικαιώματος της ελεύθερης έκφρασης και κριτικής. Ένα ιδιαίτερα σημαντικό παράδειγμα είναι η Απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Δώρος Γεωργιάδης ν. Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας. 176 Στην υπόθεση αυτή, ο ενάγων είχε απαλλαγεί κατ’ έφεση από σοβαρές ποινικές κατηγορίες σε σχέση με τις οποίες είχε καταδικαστεί πρωτόδικα. Η απόρριψη των κατηγο- ριών κατ’ έφεση δεν συνεπαγόταν κρίση του Δικαστηρίου επί της ου- σίας αλλά βασίστηκε κατά κύριο λόγο στο ότι η διαδικασία είχε μο- λυνθεί από την υπέρμετρη δημοσιότητα που είχε δοθεί στον κατηγο- ρούμενο και στα κατ’ ισχυρισμόν αδικήματά του από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας. Μετά την απαλλαγή του ενάγοντα, ο Γενικός Εισαγγε- λέας της Δημοκρατίας προέβη σε δηλώσεις, τα κύρια σημεία των οποίων ήταν τα ακόλουθα: Ο ίδιος ο Γενικός Εισαγγελέας και ο Βοη- θός Γενικός Εισαγγελέας πίστευαν ότι «δίκαια καταδικάστηκαν και οι δύο» (ο Δώρος Γεωργιάδης και κάποιο άλλο πρόσωπο) από το Πρω- τόδικο Δικαστήριο. Ο Γενικός Εισαγγελέας «διαφωνούσε» με την από- φαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην ποινική υπόθεση, με την οποία είχε απαλλαγεί ο ενάγων. Ο ενάγων είχε αθωωθεί και «τεκμαίρεται αθώος» αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι η απόφαση με την οποία είχε αθωωθεί «ήταν αντικειμενικά κρινόμενη νομικώς ορθή». Οι αποφά- σεις των Δικαστηρίων υπόκεινταν σε κριτική και ο ίδιος διαφωνούσε με την αθωωτική απόφαση του Εφετείου. Ο παραπονούμενος ήγειρε αγωγή λιβέλου εναντίον του Γενικού Εισαγγελέα, προβάλλοντας τη θέση ότι ο Γενικός Εισαγγελέας με τις δηλώσεις του είχε παραβιάσει το τεκμήριο της αθωότητας και είχε αποδώσει σε αυτόν τη διάπραξη 122 ΠΟΛΥΒΙΟΣ Γ. ΠΟΛΥΒΙΟΥ 176 (2012) 1Γ Α.Α.Δ 2509.