Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΈΝΩΣΗΣ

IX που επιχειρούν να δημιουργήσουν ένα κοινό νομικό πλαίσιο για το σύνολο των κρατών μελών, προσφέροντας όχι μόνον συγκεκριμένους ορισμούς των τρομο- κρατικών εγκλημάτων, αλλά και το πλαίσιο της αντιμετώπισής τους. Το εγχεί- ρημα δεν ήταν απλό, ακόμη και για μια σχετικά συμπαγή ομάδα κρατών, όπως τα μέλη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και μετέπειτα Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αρκεί να σκεφθεί κανείς ότι μόνον μια μικρή ομάδα τους διέθετε ήδη ειδική νομοθεσία, ενώ όλα τα άλλα κράτη μέλη κινούνταν ακόμη στους ρυθμούς του κοινού ποινι- κού δικαίου. Επιπλέον, όπως εύστοχα παρατηρεί ο συγγραφέας, πέραν των δι- σταγμών των ίδιων των κρατών μελών, τα οποία χρειάζεται να αναθέσουν στα ενωσιακά όργανα τμήματα του σκληρού πυρήνα της εθνικής τους κυριαρχίας, η όλη προσπάθεια επηρεάζεται αναπόφευκτα και από εξωτερικούς παράγοντες, όπως τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης, όσο και του ΟΗΕ, ιδίως δε τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας. Τέλος, ειδικά για την συνταγματική πραγματικότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το κυριότερο ζητούμενο είναι να επι- τευχθεί η αναγκαία ασφάλεια των πολιτών και των κρατών, χωρίς να χρειασθεί να περιορισθεί ο αξιακός πλούτος και πλουραλισμός της Ένωσης, χωρίς να θιγεί ο χαρακτηριστικά ανοικτός και ελεύθερος τρόπος ζωής στην Ευρώπη. Ο κ. Παπακωνσταντής αντιμετωπίζει με θάρρος ένα τόσο μεγάλο και πολύπλο- κο ζήτημα, καταγράφοντας με εξαιρετικό ζήλο όλες τις δραστηριότητες των ενωσιακών οργάνων, από την έκδοση των κυριότερων πράξεων νομοθετικού- κανονιστικού χαρακτήρα (μεταξύ αυτών η απόφαση-πλαίσιο 2002/475/∆ΕΥ για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, η οποία αντικαταστάθηκε μάλιστα σχετικά πρόσφατα από την οδηγία 2017/541/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, και η απόφαση-πλαίσιο 2002/584/∆ΕΥ για το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης), μέχρι την ίδρυση και λειτουργία συγκεκριμένων οργανισμών και ορ- γάνων σχετικών και με την καταπολέμηση της τρομοκρατίας (Europol, Eurojust, FRONTEX), αλλά και ad hoc ειδικευμένων στα ζητήματα αυτά φορέων και οργά- νων (όπως π.χ. ο Συντονιστής Αντιτρομοκρατικής ∆ράσης της Ένωσης). Με προ- σοχή, υπευθυνότητα και επιμέλεια καταγράφεται ακόμη στο βιβλίο το πλήθος των δράσεων που έχει αναλάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, έτσι όπως διαρθρώνονται γύρω από τις έννοιες πρόληψη, προ- στασία, καταστολή και αντίδραση (από την αποτροπή της στρατολόγησης και ρι- ζοσπαστικοποίησης των πιθανών τρομοκρατών, την παρακολούθηση της υποκί- νησης βίας και τη διάχυση της ρητορικής του μίσους μέσω του διαδικτύου, την κατάσταση που επικρατεί στις φυλακές, την οργάνωση ταξιδιών με σκοπό την τρομοκρατία, μέχρι και τις προσπάθειες ένταξης των προσώπων, την προώθηση του διαλόγου, τη συνεργασία με τρίτες χώρες και άλλους διεθνείς οργανισμούς, την ανταλλαγή πληροφοριών και δημιουργία και προαγωγή ευρωπαϊκών και διε- θνών προτύπων, την ενίσχυση της δικαιοσύνης και του κράτους δικαίου για τα συστήματα ποινικής δικαιοσύνης στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, τη διαχείριση των συστημάτων πληροφοριών, μεταξύ αυτών και του Σένγκεν, κα- θώς και το γενικότερο σύστημα εισόδου ή εξόδου στην και από την ενωσιακή επικράτεια, τη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας, την ενεργοποίηση της ρήτρας αλληλεγγύης του άρθρου 222 ΣΛΕΕ, την βοήθεια και υποστήριξη των θυμάτων